در حالی که چالشهای امنیتی، معیشتی و مدیریتی، وضعیت کشور را تحت تأثیر قرار دادهاند، عملکرد نمایندگان مجلس بیش از همیشه زیر ذرهبین افکار عمومی قرار دارد. از یک سو، تهدیدهای خارجی و درگیریهای منطقهای، سیاست خارجی جمهوری اسلامی را در مسیر حساسی قرار داده و از سوی دیگر، نارضایتیهای داخلی ناشی از مشکلات معیشتی، فساد و ناکارآمدی برخی مدیران، موجب کاهش اعتماد عمومی شده است. در این میان، سردار «سالار ولایتمدار»، نماینده مردم قزوین، آبیک و البرز در مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی، دیدگاههای خاصی درباره وضعیت کشور دارد.
پس از چهار دهه، اصولگرایان به این نتیجه رسیدهاند که حفظ وضع موجود بدون حضور اصلاحطلبان و حتی برخی از منتقدان درونجناحی دشوار شده و ممکن است جامعه به سوی التهابات بیشتری سوق یابد. افول جایگاه حاکمیت در میان مردم، هر دلیلی که داشته باشد، صرفاً در گرانی و سختی معیشت خلاصه نمیشود؛ اینها تنها روبناهایی هستند که ریشههای عمیقتر را پنهان میکنند. مشکل اساسی را باید در ناتوانی ساختار قدرت در درک انسدادهای ایجادشده طی سالیان متمادی جستجو کرد.
قزوین، سالها سایه سنگین خطبههایی را تجربه کرد که گاه بیش از آنکه صدای مردم باشد، پژواک سیاست بود. اما در گذر زمان، چهرههایی آمدند که بهجای تکرار مکررات، نگاه تازهای به جایگاه نماز جمعه داشتند. آیتالله باریکبین، با منش متین و رویکردی پدرانه، توانست در سال های پایانی عمرش اعتدال را بر فضای مذهبی و سیاسی استان حاکم کند. حالا، با انتصاب آیتالله «حسین مظفری»، بار دیگر نگاهها به جایگاه امام جمعه دوخته شده است.
سال۱۴۰۳، برای «فاطمه خمسه»، بانویی که سال گذشته را با ناکامی در انتخابات مجلس پشت سر گذاشته بود، فرجامی متفاوت داشت. پس از روی کار آمدن دولت چهاردهم، او بار دیگر فرصتی برای حضور در ساختار اجرایی کشور پیدا کرد و این بار، بهعنوان مشاور وزیر جهادکشاورزی و مدیرکل امور استانهای این وزارتخانه منصوب شد. جایگاهی که میتواند عرصهای جدید برای اثبات توانمندیهای او باشد.
سردار «مهدی صباغی» را باید در زمرهی شهردارانی دانست که مشی منحصربهفردی در اداره شهر دارد؛ بیاعتنا به اکثریت شورا و بیگانه با رسانهها. برخلاف شهرداران پیشین که به تعامل با شورا و رسانهها باور داشتند، او مسیر خود را بدون توجه به رأیدهندگانش پیش میبرد.
پس از انتصاب اسکندر مؤمنی بهعنوان وزیر کشور، گمانهزنیها درباره استانداری قزوین شدت گرفت و سرانجام، «محمد نوذری» بدون سروصدا، اما با تاکتیک صبر و نفوذ، مسیر خود را هموار کرد و در آذرماه بهعنوان استاندار معرفی شد. ورود او با مخالفت نمایندگان مجلس همراه بود، اما بهسرعت توانست نظر مثبت اصولگرایان و حتی مخالفان دولت را جلب کند، موفقیتی که استاندار پیشین به آن دست نیافته بود.
این جمله برای بسیاری از فعالان سیاسی، اجتماعی و اقتصادی آشناست: قزوین با فرزندانش چندان مهربان نیست. چهرههای موفق این استان اغلب خیلی زود مورد هجمه قرار میگیرند و عطای ماندن را به دلیل حسادتها، رقابتهای ناسالم و محدودیتهای بومی، به لقایش میبخشند. در عوض، وقتی از قزوین خارج میشوند، موفقتر از همیشه میدرخشند.
پنجم دیماه ۱۴۰۳، یکی از رقابتیترین انتخابات تاریخ سازمان نظام مهندسی ساختمان استان قزوین برگزار شد. «محمد شعبانیان»، مهندس جوان و سختکوش، توانست در رقابتی نزدیک، چهرههای شناختهشده و نامداران این سازمان را پشت سر بگذارد و به ریاست آن برسد.
برنده شدن جایزه کتاب سال، افتخاری است که نصیب هر نویسندهای نمیشود، اما اگر نویسنده، فرزندی از دیار الموت باشد، این افتخار رنگی دیگر میگیرد. «یوسف علیخانی»، نامی آشنا در دنیای ادبیات، بار دیگر ثابت کرد که هنوز یکی از چهرههای داستاننویسی است.
سال1403 در قزوین با فرازونشیبهایی فراوان همراه بود و با مجموعهای از تکانشهای سیاسی و اجتماعی آماده تحویل است. تحلیل روندها و اتفاقات سالهای گذشته به ویژه سال1403 چشمانداز روشنی برای سال نو ترسیم نمیکند چرا که نشانهها حاکی از آن است «مردم» حلقه مفقوده در نظام تصمیمسازی استان محسوب میشوند.