تاکنون گرچه ۲۱حوزه به دور دوم کشیده شده تا سرنوشت ۴۵نماینده دیگر نیز در آینده مشخص شود ولی تقریبا معلوم است که از بین ۲۴۰نماینده راه‌یافته به مجلس ۱۱زن از ۹استان به بهارستان راه یافته‌اند که ۶چهره‌ی جدید در بین خود دارد و در حوزه‌ای مانند تهران هنوز امید است زنان دیگری نیز به مجلس شورای اسلامی راه یابند، این جمع کوچک که قرار است فراکسیون زنان و خانواده را تشکیل دهند حتی اگر به اندازه یک نفر یا دو نفر بزرگ‌تر شود.
در کوران رقابت‌های امسال آنقدر مباحث سیاسی مشارکت و عدم مشارکت جدی و پررنگ بود که «گفتمان مطالبات زنان فراموش شد» حتی له یا علیه عملکرد زنان مجلس یازدهم سخن گفته نشد. البته شاید مهم‌ترین دلیل آن ناامیدی و یأس زنان و فعالان حوزه‌های اجتماعی از مجلس یازدهم بود که مطالبات و دغدغه‌های فعالان زنان را برطرف نکرد بلکه حتی گاهی از کلیشه‌های جنسیتی نیز استفاده کرد.
ادبیات زنان مجلس یازدهم همسو و همگام با زنان و دختران امروز جامعه تطابق نداشت و چنان آنان را از موکلان هم‌جنس خود در مجلس ناامید کرد که تنها نظاره‌گر ساکت فعالیت نمایندگان هم‌جنس خود شدند.
مجلس شورای اسلامی به عنوان یکی از مهم‌ترین نهادهای نقش‌آفرین در حوزه‌ی زن و خانواده می‌تواند در مورد نقش زنان در اداره امور کشور، وضع قانون در جهت بهبود معیشت و مطالبات حقوقی زنان وارد بحث جدی شود و انتظار عمومی این است که نمایندگان زن بتوانند پرچم‌دار پیگیری حقوق زنان و صدای میلیون دختر و زنی باشند که در ایران بدون تریبون هستند؛ اما تجربه یازده دوره مجلس شورای اسلامی نشان داده است که این صندلی سبز چون برخواسته از یک بستر سیاسی است و در آن جریان‌های سیاسی مردان نقش‌آفرینی پررنگ‌تری دارند، نمایندگان محدود راه‌یافته به مجلس نیز موافق مردان سیاسی هم‌طیف خود عمل می‌کنند. هم اکنون که رقابت‌ها تمام شده و هیجانات مربوط به ایام انتخابات کاهش یافته اگر نظرسنجی واقع‌بینانه و یا پژوهشی کیفی با عنوان توقع زنان و دختران ایرانی از نمایندگان زن مجلس انجام شود بر گمانم اظهر من الشمس خواهد بود که ما زنان توقعی از این قشر راه‌یافته نخواهیم داشت چرا که از ظرفیت و کارنامه بیشتر راه‌یافتگان اطلاع کافی داریم.
حاشیه‌هایی که بعد از انتخابات مجلس در رسانه‌ها اتفاق افتاد که منجربه برکناری برخی از مسئولان نیز شد نشان می‌دهد که مجلس آینده بحث بر سر چه موضوعاتی خواهد بود که بسیار بعید به نظر می‌رسد موضوع زنان و حقوق آنان، اقتصاد خانواده و مطالبات به‌حق زنان و دختران ایرانی در اولویت آن باشد.
ما را به خیر تو امیدی نیست، شر مرسان
