در یکی از پارک‌های شهر، کنار بار ضایعاتی خود نشسته و منتظر است. بعد از چند دقیقه رفقایش از راه می‌رسند و همگی وارد سرویس بهداشتی عمومی می‌شوند تا به قول خودشان؛ مواد بزنند تا روشن شوند.
به کارگری که در فضای سبز مشغول به کار است، می‌گویم: معتادان به داخل توالت پارک رفتند، خطرناک است، بگویید بیرون بیایند. نگاهم می‌کند و می‌گوید این کار هرروزه‌شان است و مواد به دست به مستراح می‌روند و کارشان را انجام می‌دهند؛ چون آنجا برایشان امن است.
بعد از ده-پانزده دقیقه یکی یکی از سرویس بهداشتی بیرون می‌آیند. از سن ۲۰ساله تا ۶۰ساله در جمع‌شان دیده می‌شود. بعد از چند دقیقه نشستن و نفس گرفتن، وسایل‌شان را کیسه می‌کنند و بار ضایعاتی خود را به دوش می‌اندازند و راهی کوچه و خیابان‌ها می‌شوند.
در این میان شهروندان از موادکشی معتادان در سرویس‌های بهداشتی شهر گله‌مند و ناراضی هستند. علی، شهروندی است که ۳۶سال دارد و از وجود معتادان در سرویس‌های بهداشتی عمومی شاکی است. او می‌گوید: «وقتی داخل توالت‌های عمومی می‌شوی، صدای روشن کردن فندک می‌آید و گاهی که معتادان به صورت دسته‌جمعی به داخل سرویس بهداشتی می‌آیند، یک حس ناامنی به آدم هجوم می‌آورد و دیگر نمی‌شود از توالت‌ها استفاده کرد».
آقای محمدی شهروند دیگری است که از وجود سرنگ‌های آلوده در کف سرویس‌های بهداشتی پارک‌ها و یا اطراف آن به فروردین‌امروز می‌گوید: «به دلیل بیماری قندی که دارم، در طول روز اگر بیرون باشم مجبورم که از سرویس‌های بهداشتی عمومی استفاده کنم اما گاهی سرنگ‌هایی را در توالت‌ها می‌بینم که واقعا غیربهداشتی است و شهروندان را در خطر آلودگی قرار می‌دهد».
برای پیگیری این موضوع فروردین‌امروز به سراغ «محمدصالح صالحی»، مدیرعامل سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری قزوین رفته تا از اقدامات و رسیدگی این سازمان جویا شود. صالحی می‌گوید: «مسئله فقط اعتیاد نیست؛ یک زمانی در سرویس‌های بهداشتی پارک‌ها، رگ‌زنی صورت می‌گرفت و ما برای جلوگیری از این عمل؛ لامپ‌هایی با رنگ نور آبی را در سرویس‌های بهداشتی نصب کردیم تا طرف رگ خود را نتواند پیدا کند که با این روش توانستیم از رگ‌زنی افراد جلوگیری کنیم».
وی اظهارمی‌کند: «متاسفانه در همه فضاهای عمومی خصوصا پارک مطهری و پارک شهدای قزوین مواد صنعتی توسط معتادان مصرف می‌شود. اما سرویس‌های بهداشتی پارک‌ها در ساعت‌های مختلف از روز بازدید می‌شوند و اگر افراد معتاد بیشتر از نیم‌ساعت در سرویس‌ها بمانند، نهایتا کارگر فضای سبز به داخل سرویس می‌رود و آن‌ها را بیرون می‌کند و این تنها کاری است که ما می‌توانیم انجام دهیم».
این مسئول ادامه می‌دهد: «از طرفی دیگر کارگر ما ضابط قضایی دادگستری نیست و آموزشی هم در این خصوص ندیده است و زمانی که به فرد معتاد تذکر می‌دهد، هر لحظه احتمال درگیری و خطر آلوده شدن با سرنگ فرد معتاد را دارد».
مدیرعامل سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری قزوین می‌گوید: «گشت‌زنی‌های نیروی انتظامی در گذشته بیشتر بود؛ اما در حال حاضر این دستگیری‌ها کمتر شده و تنها کاری که از ما برمی‌آید، همان تذکر کارگران به افراد معتاد است».
اما رئیس پلیس مبارزه با موادمخدر استان قزوین در خصوص جمع‌آوری و رسیدگی به معتادان در سطح شهر نظر دیگری دارد. «سرهنگ فرهاد علی‌بیگی» اظهارمی‌کند: «هیچ جای عمومی وجود ندارد که نیروی انتظامی ورود نکرده باشد و هر اخباری که از معتادان به ما برسد ماموران اقدامات لازم را به عمل می‌آورند و رسیدگی می‌کنند».
وی ادامه می‌دهد: «با ۸۵معتاد که در اطراف سرویس‌های بهداشتی حضور داشتند صحبت کردیم که حق درازکشیدن در پارک‌ها و موادکشیدن در سرویس‌های بهداشتی عمومی را ندارند، اما مشکل اصلی کمبود ظرفیت است و باید کمپ ماده۱۶ در استان گسترش پیدا کند. شورای هماهنگی و همه دستگاه‌ها باید دست به دست هم دهند و اردوگاهی به پا کنند تا ظرفیت حداقل ۸۰۰نفری برای اسکان معتادان در استان را داشته باشیم».
این مسئول با اشاره به آتش‌سوزی اخیر کمپ ترک اعتیاد لنگرود که بالغ‌بر ۳۶نفر جان خود را از دست دادند، می‌گوید: «به دلیل پیشگیری از بروز هرگونه حریق؛ دادستانی‌های شهرستان‌های استان جلسه تشکیل دادند تا نواقص کمپ‌های ترک اعتیاد برطرف شود. این درحالی است که ظرفیت کمپ‌های ماده۱۶ و ماده۱۵ استان قزوین تکمیل شده، به عنوان مثال هم‌اکنون ظرفیت کمپ ماده۱۶ در الوند ۲۰۰نفر می‌باشد درصورتی که بالغ‌بر ۳۰۰معتاد در آنجا اسکان دارند که خطرناک است یعنی اگر جمعیت بیش از ظرفیت کمپ‌ها باشد، اتفاقات و حوادث ناگواری رخ می‌دهد که جبران‌ناپذیر می‌باشد».
رئیس پلیس مبارزه با موادمخدر استان بیان می‌کند: «در حال حاضر ۸۰۰معتاد در کمپ‌های دیگر اسکان داده شدند در حالی که بالغ‌بر ۲هزارو ۱۰۰معتاد در استان وجود دارد که باید به وضعیت آن‌ها رسیدگی شود».
حالا که طرح آرامش در شهر برای جمع‌آوری معتادان نیز انجام شده باید دید که آیا واقعا آرامش به شهر بازمی‌گردد یا هنوز اهالی محله‌ها و شهروندان از افزایش تعداد معتادان در پارک‌ها و خیابان‌ها و آسیب‌هایی که به خود معتادان زده می‌شود، گله‌مند هستند یا باز هم این طرح‌ها هیچ سرانجام و بهره‌ای نخواهد داشت و فقط امروز گرفتن و فردا آزادکردن است.
