حجتالاسلام والمسلمین شیخ قدرتالله علیخانی، نماینده ادوار مجلس، در ضیافت افطار اصلاحطلبان استان قزوین، با اشاره به انتصاب آیتالله مظفری بهعنوان نماینده ولیفقیه و امام جمعه قزوین، از مردم خواست با حضور گسترده در نماز جمعه، از این عالم وارسته حمایت کنند. وی همچنین به مسائل مهم استان از جمله پروژه انتقال آب، توسعه روستاها و احداث بیمارستان ۱۰۰۰تختخوابی پرداخت.
قزوین، سالها سایه سنگین خطبههایی را تجربه کرد که گاه بیش از آنکه صدای مردم باشد، پژواک سیاست بود. اما در گذر زمان، چهرههایی آمدند که بهجای تکرار مکررات، نگاه تازهای به جایگاه نماز جمعه داشتند. آیتالله باریکبین، با منش متین و رویکردی پدرانه، توانست در سال های پایانی عمرش اعتدال را بر فضای مذهبی و سیاسی استان حاکم کند. حالا، با انتصاب آیتالله «حسین مظفری»، بار دیگر نگاهها به جایگاه امام جمعه دوخته شده است.
سردار «مهدی صباغی» را باید در زمرهی شهردارانی دانست که مشی منحصربهفردی در اداره شهر دارد؛ بیاعتنا به اکثریت شورا و بیگانه با رسانهها. برخلاف شهرداران پیشین که به تعامل با شورا و رسانهها باور داشتند، او مسیر خود را بدون توجه به رأیدهندگانش پیش میبرد.
پس از انتصاب اسکندر مؤمنی بهعنوان وزیر کشور، گمانهزنیها درباره استانداری قزوین شدت گرفت و سرانجام، «محمد نوذری» بدون سروصدا، اما با تاکتیک صبر و نفوذ، مسیر خود را هموار کرد و در آذرماه بهعنوان استاندار معرفی شد. ورود او با مخالفت نمایندگان مجلس همراه بود، اما بهسرعت توانست نظر مثبت اصولگرایان و حتی مخالفان دولت را جلب کند، موفقیتی که استاندار پیشین به آن دست نیافته بود.
این جمله برای بسیاری از فعالان سیاسی، اجتماعی و اقتصادی آشناست: قزوین با فرزندانش چندان مهربان نیست. چهرههای موفق این استان اغلب خیلی زود مورد هجمه قرار میگیرند و عطای ماندن را به دلیل حسادتها، رقابتهای ناسالم و محدودیتهای بومی، به لقایش میبخشند. در عوض، وقتی از قزوین خارج میشوند، موفقتر از همیشه میدرخشند.
پنجم دیماه ۱۴۰۳، یکی از رقابتیترین انتخابات تاریخ سازمان نظام مهندسی ساختمان استان قزوین برگزار شد. «محمد شعبانیان»، مهندس جوان و سختکوش، توانست در رقابتی نزدیک، چهرههای شناختهشده و نامداران این سازمان را پشت سر بگذارد و به ریاست آن برسد.
برنده شدن جایزه کتاب سال، افتخاری است که نصیب هر نویسندهای نمیشود، اما اگر نویسنده، فرزندی از دیار الموت باشد، این افتخار رنگی دیگر میگیرد. «یوسف علیخانی»، نامی آشنا در دنیای ادبیات، بار دیگر ثابت کرد که هنوز یکی از چهرههای داستاننویسی است.
سال1403 در قزوین با فرازونشیبهایی فراوان همراه بود و با مجموعهای از تکانشهای سیاسی و اجتماعی آماده تحویل است. تحلیل روندها و اتفاقات سالهای گذشته به ویژه سال1403 چشمانداز روشنی برای سال نو ترسیم نمیکند چرا که نشانهها حاکی از آن است «مردم» حلقه مفقوده در نظام تصمیمسازی استان محسوب میشوند.
سال1403 با تمام فراز و نشیبهای خود که در تاریخ ایران کمنظیر است، برای استان قزوین نیز پر از چالش و ناتمامها بود، سالی که بعد از سقوط هلیکوپتر رییس جمهور در 30اردیبهشت ماهش، تمام برنامهها، طرحها و ایدههای مدیران وقت آن نیز سقوط کرد و تلاش برای برنامهریزی روند توسعهای استان، به تلاش برای بقای سیاسی مدیران و فعالیت در ستادهای انتخاباتی و پیگری گعدههای شبانه برای استمرار قدرت و سمتها و یا دست کم ارتقا در مناصب دیگر تبدیل شد و قزوین باز هم به خواب طولانی فرو رفت که هنوز بخشهای قابل توجه آن از این خواب طولانی برنخواسته است.
فصل تازهای در تاریخ سیاسی قزوین پس از انقلاب گشوده شد؛ آیتالله «عبدالکریم عابدینی»، پس از یک دهه حضور در جایگاه نمایندگی ولیفقیه و امامت جمعه استان قزوین، در بهمن۱۴۰۳ از این مسئولیت کنارهگیری کرد و با صدور پیامی، از مردم خداحافظی نمود.