علی عباسی، چهره ناشناختهای در قزوین حداقل برای فعالان سیاسی نیست؛ مدیر اسبق حوزه علمیه که هماکنون ریاست تشکُل موسوم به «شورای ائتلاف نیروهای انقلاب اسلامی قزوین» را برعهده دارد. او که دارای گرایش سیاسی نزدیک به جبهه پایداری است، در انتخابات گذشته مسئولیت «شورای وحدت» اصولگرایان را نیز عهدهدار بود؛ شورایی که نتوانست دو طیف انقلابی و سنتی اصولگرا را به حضور در انتخابات شورای شهر در قالب یک لیست واحد ترغیب کند.
«دلیل سفر نمایندگان ملت به حوزه انتخابیه، پیگیری مشکلات و کمکاری دولت است؟» این جمله، بخشی از سخنان فاطمه محمدبیگی نماینده مردم مجلس شورای اسلامی است؛ سخنانی که در واکنش به بخشنامه اخیر معاون سیاسی و امنیتی وزیر کشور به استانداران برای همراهی نکردن مسئولان دولتی با نمایندگان مجلس در ماههای منتهی به انتخابات مجلس دوازدهم بیان شد.
هشتماه مانده بهزمان برگزاری انتخابات مجلس دوازدهم، آنچه این روزها به چالش جدی پیشروی اصولگرایان تبدیل شده، احتمال مشارکت نکردن اصلاحطلبان در این دوره از انتخابات است. موضوعی که در روزهای گذشته توسط برخی از چهرههای اصلاحطلب از جمله «سید ناصر قوامی» مطرح شده و با واکنشهایی از سوی چهرههای برجسته اصولگرا نسبت به شرط و شروط اصلاحطلبان برای حضور در انتخابات روبهرو شده است.
«شاید باورش سخت باشد، اما در دولت قبل برای روستاهای خالی از سکنه طرح هادی تهیه شده بود، یعنی اینکه زمینهای روستاهای خالی از سکنه را میخریدند، بعد برای آن طرح هادی تهیه میکردند و بعد که قیمت زمینهای همان روستا چندین برابر میشد، به مردم فروخته میشد تا در آن ویلا بسازند، در واقع یک ساختمان خرابه را وسط بیابانی پیدا کرده و به آن عنوان روستای خالی از سکنه اطلاق میکردند.»
مشکل نان در استان که مسئولان آن را ناشی از کاهش سهمیه آرد استان طی چند ماه گذشته میدانند، همچنان باقی است و صفهای نسبتا طولانی در نانواییها و کاهش ساعات فعالیت آنها، نارضایتی شهروندان و گلایههای نانوایان، گویای آن است که مسئولان دولتی در استان هنوز نتوانستهاند گره این مشکل را باز کنند.
رییس کل دادگستری قزوین در یک نشست خبری با اشاره به پرونده مدیرکل سابق میراث فرهنگی استان عنوان کرد: «برای این مدیرکل در دادگاه بدوی رأی به برائت صادر شده و الان پرونده در مرحله تجدیدنظرخواهی است که با صدور حکم نهایی رأی قطعی خواهد بود.»
آستینهای پیراهنش را بالا زده و در آفتاب داغ تیرماه روی داربستهای آهنی در ساختمانی نیمهکاره مشغول به کار است و با تمام توان و زور بازویش کار میکند تا سفره کارگریشان از نان شب خالی نباشد. این قصه پرغصه کارگران ساختمانی است؛ قشری در سطح جامعه که شریفترین آدمها را در خود جای داده و وقتی پای صحبتهایشان مینشینی، میتوانی به عمق رنج زندگی آنها پی ببری.
این تصویر تلخ، دیگر برای ما آشناست؛ در چهارراههای شلوغ شهر، کودکانی را میبینی که در سرما و گرمای روزگار در حال فروختن آدامس و دستههای گل یا پاک کردن شیشه ماشینها هستند و دنیا برایشان در کار و درآوردن پول خلاصه شده که هرسال هم بر تعدادشان در خیابانها افزوده میشود. این قاب غیرقابل قبول برای گیتی باقری نویسنده و کارگردان قزوینی انگیزهای شد تا با هنرش تلنگری جدی به وجدان عمومی بزند؛ شاید بتواند توجه مسئولان را به خود جلب کند.
از تاسیس نخستین واحد مدرن صنعتی در قزوین، 127سال میگذرد؛ گرچه پیش از آنکه حاج سید ابوالقاسم رضوی اصفهانی تاجر صاحبنام قزوینی با بهرهگیری از ماشینآلات روسی اقدام به ایجاد کارخانه آسیای بخاری در بیرون دروازه دربکوشک نماید، قزوین از دیرباز، جایگاه معتبری در صنعت ایران زمین داشته است. شاید قدیمیترین سندی که میتوان با استناد به آن، این جایگاه را مورد توجه قرار داد، گزارشی است که «سِر جان ملکم» در سال 1800میلادی درباره وضع تولیدات صنعتی ایران و قزوین ارائه داده است.
به گفته دادستان قزوین، برای حمایت از حقوق کودکان، دفتر حمایت از اطفال و نوجوانان در دادسراهای استان فعال شده است.