در روزگاری که فضای عمومی کشور بیش از هر زمان دیگری نیازمند همدلی، شفافیت و مشارکت مدنی است، نقش نهادهای واسط میان دولت و مردم اهمیت دوچندانی مییابد. رسانهها، احزاب و تشکلهای مردمی نهتنها انعکاسدهنده دغدغههای جامعهاند، بلکه بازوان اصلی تقویت سرمایه اجتماعی محسوب میشوند.
در پارکهای شلوغ قزوین، میان صدای خنده نوجوانان و سایه درختان کهنسال، دودی نامرئی در حال گسترش است؛ دودی که نه فقط از فیلتر سیگار میگذرد، بلکه در خلوت ذهن، شکاف خانواده و غفلت اجتماعی رخنه میکند.
از ابتدای تاریخ تا کنون، خانواده اولین واحد اجتماعی تعریف شده است. واحدی که از ازدواج زن و مرد شکل گرفته و با تولد فرزندان تکمیلتر میشود. البته لزوما اعضای یک خانواده را همسران و فرزندان تشکیل نمیدهند؛ بلکه بسته به شرایط و نوع زندگی، افراد دیگری هم در جمع خانواده قرار میگیرند و یا از اعضای آن کاسته میشوند. اما به طور عموم، واحد خانواده شامل والدین و فرزندان میباشد.
در سالروز ارتحال امام خمینی(ره)، روستای خیارج – زادگاه یکی از یاران قدیمی انقلاب – صحنه سخنرانی صریح و متفاوت یادگار امام بود. سید حسن خمینی، در برابر جمعی از مردم و مسئولان، جمهوری اسلامی را به بازگشت به اصل خود فراخواند: به مردم، به محرومان، به خدا. او هشدار داد که جامعه ما بیش از هر زمان دیگر نیازمند «رفاقت» به جای «دعوا»ست و مسئولان نباید از خانههای مردم جدا شوند.
نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی با تجلیل از عملکرد دولت سیزدهم و مدیران استان قزوین، بر تلاشهای شبانهروزی مسئولان، بهویژه در مناطق روستایی تأکید کرد و استاندار قزوین را نماد مدیریت کارآمد و تحولآفرین دانست.
حجتالاسلام سید حسن خمینی، یادگار گرانقدر امام راحل و تولیت حرم مطهر امام خمینی(ره)، صبح امروز پنجشنبه وارد استان قزوین شد تا در مراسم سالگرد ارتحال بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران شرکت کند.
صبحی آرام اما پُر از دلتنگی، تالار علامه حمدالله مستوفی قزوین بار دیگر میزبان اهالی رسانه، فرهنگ و هنر بود؛ جایی که سومین سالروز درگذشت زندهیاد مرتضی نصری، خبرنگار قدیمی و فعال اجتماعی قزوین، با حضور چهرههای شناختهشدهای از نسل پیشکسوتان رسانه در فضایی کوچک و صمیمی برگزار شد.
در حالی که بسیاری تصور میکردند کرونا به تاریخ پیوسته، اُمیکرون دوباره در سایهی تبها و سرفههای خاموش، آمار عفونتهای تنفسی را در قزوین بالا برده است. نه از قرنطینه خبری هست، نه از هشدارهای همیشگی؛ اما آمارها از رشد ۱۲درصدی ابتلا میگویند. ویروسی که حالا با زندگی روزمره ما عجین شده، بدون جنجال در حال چرخش است.
قزوین، استانی با پیشینهای صنعتی، تجاری و کشاورزی، در سالهای اخیر میزبان دهها سفر رسمی اقتصادی به کشورهای مختلف بوده است؛ سفرهایی که در قاب دوربینها پررنگ و امیدوارانه ظاهر شدند اما در بازگشت، کمفروغ و بیثمر بودند. اگرچه در تمامی این اعزامها بر واژگانی همچون «توسعه صادرات»، «جذب سرمایه خارجی» و «ارتقای برند استان» تاکید شده، اما در عمل، بسیاری از فعالان اقتصادی قزوین آن را بیش از آنکه راهبردی و اثربخش بدانند، نمایشی و بیبرنامه توصیف میکنند.
روزی روزگاری، دشت قزوین را با خاک زرینش میشناختند؛ گسترهای پهناور، زرخیز و زنده که از دل چاهها و قناتها نفس میکشید. امروز اما این دشت، خستهتر از همیشه، زیر آفتاب تند و در دل خاک ترکخوردهاش، تشنگی را پنهان نمیکند. خشکی آرام و بیصدا از عمق زمین بالا آمده، و فریاد تشنهاش را تنها آنان میشنوند که هنوز در این خاک ماندهاند و امید دارند.