عضو انجمن موسیقی قزوین است و کنسرت‌های متعددی در داخل و خارج از کشور برگزار کرده و با هنرمندان برجسته‌ای چون زنده یاد ایرج بسطامی و علیرضا قربانی همکاری داشته است. حالا نوای نی‌اش انگار حکایت‌های دیگری دارد که با هم می‌شنویم.
از اسحاق چگینی پرسیدم؛ در شهرمان بزرگان موسیقی کم نداریم، عارف، قمرالملوک و اقبال هم گواه این مدعا هستند حال با این پیشنیه، او وضعیت امروز موسیقی قزوین را چگونه می بیند؟
او گفت: امروز نوازندگان جوان خوبی داریم، جوان خوبی داریم، اما در آن حد و اندازه نیستند. آن تک ستاره‌ها در شرایط سیاسی و اجتماعی خاصی پرورش پیدا کردند و آن شرایط، امروزه وجود ندارد. همانگونه که می‌گویند: ابر وباد و مه و خورشید و فلک در کارند؛ عناصر زیادی باید در کار باشند تا یک نابغه به وجود آید و الان فاصله زیادی تا آن دوران طلایی وجود دارد. آن روزگار، محدودیت‌ها و کمبود شرایط، ظرف ذهن هنرمند را خالی و پذیرای موسیقی کرده بود، اما ذهن جوان امروز سینه پر است. از سویی چرخه مکتبی نیز حلقه گمشده‌ی آموزش موسیقی ماست. آن زمان شاگرد و استاد با هم زندگی می‌کردند، شاگرد عضوی از خانواده استاد می‌شد، اما امروزه اساتید سهل الوصول شدند، ولی در نهایت در هفته یک یا دو دوست شاگردان خود را می‌بینند و چرخه آموزش خروجی خوبی ندارد البته این روزها، اساتید لطفی و علیزاده می‌خواهند دوباره این مکتب را زنده کنند.
از چگینی در باره مشکلات اخیر در برگزاری کنسرت‌ها در قزوین پرسیدم و اینکه از نظر او چه دلایلی سبب ساز این مشکلات شده اند.
گفت؛ جوابش سخت است، قول داده ام در این زمینه سکوت کنم، چون همیشه موسیقی قربانی دعواهای سیاسی می‌شود. ترجیح می‌دهم در قزوین هیچ وقت ساز نزنم. از فضای قزوین خسته‌ام. دیگر کسی از هنرمندان بزرگی چون؛ محسن آبفروش و ابوالفضل صالحی خبر نمی‌گیرد، کنسرت همنوازان حصار که اخیرا با هزینه خودم برگزار کردم، می‌توانست جریان ساز باشد و سطح نوازندگی و آهنگسازی هنرمندان موسیقی را تحت تاثیر قرار دهد، اما…. فکر می‌کنم یکی از مشکلات این است که به آدم هایی مجوز می‌دهیم که این آدم ها، اهل موسیقی نیستند و بیشتر به سودآوری فکر می‌کنند و همین فضای موسیقی را متشنج می‌کند. تصمیم گرفته‌ایم از سال بعد در انجمن موسیقی، سیاست خاصی در برگزاری کنسرت‌ها اعمال کنیم طوری که یک کنسرت موسیقی از سوی بچه‌های شهر، یک اجرای موسیقی ایرانی فاخر و بعد یک کنسرت موسیقی پاپ داشته باشیم. از سویی مسوولین نیز باید هر اتفاقی که می‌افتد را به کل فضای موسیقی تعمیم ندهند. این ناامنی شغلی برای بچه‌های هنرمند، استرس زاست و در آن فضا نمی‌توانند خلاقانه به کارشان ادامه دهند.
او درباره اینکه؛ چه موانعی فرا روی موسیقی کشور و قزوین وجود دارد، گفت: یکی از موانع نوسانات سلیقه‌ای شدید بین موافقان و مخالفان موسیقی است. بعضی حتی تا حد تحریم موسیقی پیش می‌روند. این است که هنرمند موسیقی هنوز به عنوان عضوی از یک صنف تصویب شده دارای حقوق مدنی ثابتی نمی‌باشد. این نوسانات شدید و سلیقه‌ای مسوولین باعث آسیب رساندن جدی به هنر می‌شود.
نظر چگینی را در مورد دور نمای موسیقی با روی کار آمدن دولت جدید پرسیدیم، پاسخ داد: جریان هنر را نمی‌شود متوقف کرد، اشتیاق مردم به هنر موسیقی روز به روز در حال افزایش است. امیدواریم همه مسوولین در جهت ایجاد فضایی سالم، و در چارچوب عرف حرکت کنند. و مثل همین چند سال گذشته همه چیز بی‌حاشیه برگزار شود.
در آخر، اسحاق چگینی از برنامه‌های در دست اجرایش هم گفت: تور دف ونی را با همکاری بیژن کامکار خواهم داشت که به شهرهای کرمانشاه، گرگان، شیراز، تبریز و…. خواهیم رفت. احتمالا با گروه همنوازان حصار نیز در چند جایی اجرای کنسرت داریم. ضمن اینکه یک تریو (سه نوازی تنبک، دف و نی) در حال آماده‌سازی، اجرا و ضبط است که قرار است در رشت نیز اجرا شود.
بی‌تا دارابی
از اسحاق چگینی پرسیدم؛ در شهرمان بزرگان موسیقی کم نداریم، عارف، قمرالملوک و اقبال هم گواه این مدعا هستند حال با این پیشنیه، او وضعیت امروز موسیقی قزوین را چگونه می بیند؟
او گفت: امروز نوازندگان جوان خوبی داریم، جوان خوبی داریم، اما در آن حد و اندازه نیستند. آن تک ستاره‌ها در شرایط سیاسی و اجتماعی خاصی پرورش پیدا کردند و آن شرایط، امروزه وجود ندارد. همانگونه که می‌گویند: ابر وباد و مه و خورشید و فلک در کارند؛ عناصر زیادی باید در کار باشند تا یک نابغه به وجود آید و الان فاصله زیادی تا آن دوران طلایی وجود دارد. آن روزگار، محدودیت‌ها و کمبود شرایط، ظرف ذهن هنرمند را خالی و پذیرای موسیقی کرده بود، اما ذهن جوان امروز سینه پر است. از سویی چرخه مکتبی نیز حلقه گمشده‌ی آموزش موسیقی ماست. آن زمان شاگرد و استاد با هم زندگی می‌کردند، شاگرد عضوی از خانواده استاد می‌شد، اما امروزه اساتید سهل الوصول شدند، ولی در نهایت در هفته یک یا دو دوست شاگردان خود را می‌بینند و چرخه آموزش خروجی خوبی ندارد البته این روزها، اساتید لطفی و علیزاده می‌خواهند دوباره این مکتب را زنده کنند.
از چگینی در باره مشکلات اخیر در برگزاری کنسرت‌ها در قزوین پرسیدم و اینکه از نظر او چه دلایلی سبب ساز این مشکلات شده اند.
گفت؛ جوابش سخت است، قول داده ام در این زمینه سکوت کنم، چون همیشه موسیقی قربانی دعواهای سیاسی می‌شود. ترجیح می‌دهم در قزوین هیچ وقت ساز نزنم. از فضای قزوین خسته‌ام. دیگر کسی از هنرمندان بزرگی چون؛ محسن آبفروش و ابوالفضل صالحی خبر نمی‌گیرد، کنسرت همنوازان حصار که اخیرا با هزینه خودم برگزار کردم، می‌توانست جریان ساز باشد و سطح نوازندگی و آهنگسازی هنرمندان موسیقی را تحت تاثیر قرار دهد، اما…. فکر می‌کنم یکی از مشکلات این است که به آدم هایی مجوز می‌دهیم که این آدم ها، اهل موسیقی نیستند و بیشتر به سودآوری فکر می‌کنند و همین فضای موسیقی را متشنج می‌کند. تصمیم گرفته‌ایم از سال بعد در انجمن موسیقی، سیاست خاصی در برگزاری کنسرت‌ها اعمال کنیم طوری که یک کنسرت موسیقی از سوی بچه‌های شهر، یک اجرای موسیقی ایرانی فاخر و بعد یک کنسرت موسیقی پاپ داشته باشیم. از سویی مسوولین نیز باید هر اتفاقی که می‌افتد را به کل فضای موسیقی تعمیم ندهند. این ناامنی شغلی برای بچه‌های هنرمند، استرس زاست و در آن فضا نمی‌توانند خلاقانه به کارشان ادامه دهند.
او درباره اینکه؛ چه موانعی فرا روی موسیقی کشور و قزوین وجود دارد، گفت: یکی از موانع نوسانات سلیقه‌ای شدید بین موافقان و مخالفان موسیقی است. بعضی حتی تا حد تحریم موسیقی پیش می‌روند. این است که هنرمند موسیقی هنوز به عنوان عضوی از یک صنف تصویب شده دارای حقوق مدنی ثابتی نمی‌باشد. این نوسانات شدید و سلیقه‌ای مسوولین باعث آسیب رساندن جدی به هنر می‌شود.
نظر چگینی را در مورد دور نمای موسیقی با روی کار آمدن دولت جدید پرسیدیم، پاسخ داد: جریان هنر را نمی‌شود متوقف کرد، اشتیاق مردم به هنر موسیقی روز به روز در حال افزایش است. امیدواریم همه مسوولین در جهت ایجاد فضایی سالم، و در چارچوب عرف حرکت کنند. و مثل همین چند سال گذشته همه چیز بی‌حاشیه برگزار شود.
در آخر، اسحاق چگینی از برنامه‌های در دست اجرایش هم گفت: تور دف ونی را با همکاری بیژن کامکار خواهم داشت که به شهرهای کرمانشاه، گرگان، شیراز، تبریز و…. خواهیم رفت. احتمالا با گروه همنوازان حصار نیز در چند جایی اجرای کنسرت داریم. ضمن اینکه یک تریو (سه نوازی تنبک، دف و نی) در حال آماده‌سازی، اجرا و ضبط است که قرار است در رشت نیز اجرا شود.
بی‌تا دارابی
