اما حالا اگر روزی توریستی قصد بازدید از عمارت تاریخی کلاه‌فرنگی یا همان چهل‌ستون را داشته باشد، وقتی پایش روی یکی از سنگ‌فرش‌های لغزنده سبزه‌میدان برود و آب باران روی کفش و شلوارش بپاشد، می‌فهمد که پا به ایران و آن هم قزوین گذاشته  است و باید بیشتر از قبل حواسش جمع باشد. این حال و روز سنگفرش یکی از معابر مهم شهر قزوین یعنی سبزه‌میدان و درست مقابل کاخ چهل‌ستون است. پیاده‌روهای خیابان‌های دیگر مثل طالقانی، پادگان، بوعلی، نادری و... نیز اوضاع بهتری ندارند. هر چند متری از پیاده رو با یک رنگ موزاییک و آسفالت پوشیده شده و شکلی درهم و برهم را نشان می دهد.  البته جدای از گلایه های شهروندان که هر از گاهی شنیده می‌شود، شهرداری قزوین در چند سال گذشته پروژه‌های بهسازی و زیباسازی برخی ازپیاده‌رو‌های سطح شهر را در دستور کار خود قرار داده است و در این بین هم سرانجام معلولان و سالخوردگان دیده شدند؛ اما به گفته کارشناسان، همین بهسازی ها هم خالی از اشکال نیستند.

 پیاده‌رو یا کانون زلزله!
گرچه علی ارباب، عضو گروه تخصصی معماری استان قزوین، اقدام شهرداری را در بهسازی برخی معبر نسبتا خوب می‌داند، اما همچنان تاکید می‎‌کند که برخی از مسائل فنی  به‌درستی در بهسازی پیاده‌روها انجام نگرفته است.
ارباب  به «فروردین امروز» می‌گوید: پیاده‌روهای بهسازی و مناسب‌سازی شده هم مشکلات فنی دارند. سنگ‌های کوبیک که در پیاده‌رو استفاده شده است، عبور و مرور را برای سالخوردگان و معلولانی که از صندلی چرخداراستفاده می‌کنند، دشوار می‌کند؛ حتی اگر رهگذری با کالسکه کودک دراین پیاده‌روها حرکت کند با مشکلات فراوانی روبه‌رو می‌شود، گویی بر روی کانون زلزله قرار گرفته‌اید، چون برآمدگی و فرورفتگی دارد.
 در این بین مسعود حق‌لطفی، معاون فنی و عمرانی شهرداری قزوین، با بیان اینکه حدود 4 میلیارد تومان  برای بهسازی پیاده‌روها در سال 92 در نظر گرفته شده، معتقد است: تمام پیاده‌روهایی که بهسازی و نوسازی شده‌اند، استاندارد هستند؛ حتی در این معابر، نیاز معلولان و سالخوردگان  دیده شده است.

تعطیلی کمیته مناسب سازی سطح شهر
از سوی دیگر، محمدرضا هادی‌پور، مدیرعامل کانون معلولین توانا، بر این باور است که یکی از عواملی که بستر حضور همه اقشار جامعه در شهر‌‌‌ها محسوب می شود، مناسب‌سازی پیاده‌روهاست؛ اما چنانچه این مساله دیده نشود، استقلال و اعتماد به نفس معلولان زیر سئوال می‌رود، چون این افراد مجبور هستند برای استفاده ازمعابر ازدیگران کمک بگیرند.
هادی پور می‌گوید: با وجود آنکه شهرداری برخی از معابر اصلی شهر را مناسب‌سازی کرده، اما بیشتر‌ معلولان استان در بافت‌های قدیمی همچون هادی‌آباد، نواب و... سکونت دارند که عبور و مرور برای آنها مشکل‌ساز و حتی غیرممکن می کند. مدیرعامل این تشکل مردم‌نهاد معلولان معتقد است:  درحال حاضرجامعه به سمت پیری پیش می رود که تعداد افراد مسن آن در حال افزایش هستند؛ بنابراین شهرداری باید در ساخت معابر، به سالمندان هم توجه ویژه‌ای داشته باشد. گرچه هادی‌پور امیدوار است که روند مناسب‌سازی پیاده‌راه‌ها هرچه زودتر انجام شود؛ اما با دیده تردید به آن می‌نگرد؛ چه اینکه به گفته او، «در گذشته شهرداری قزوین، کمیته مناسب‌سازی سطح شهر را با حضور متخصصانی در این حوزه برگزار کرد؛ اما اکنون این کمیته تعطیل شده است. در واقع همان تعامل اندک بین جامعه معلولان و شهرداری هم قطع شده است».
البته موضوع تردد سالمندان و معلوان از معابر پر از فراز و نشیب، بخشی از مشکل است. زشتی و کرختی چهره شهر که در پیاده‌روهای آن نمایان است و چاله‌های گل‌آلود و پر از آب وسط پیاده‌روها، مسایلی نیستند که بشود راحت از کنارشان گذشت و خیس نشد!