مشق صبوری یا جدال سیاسی
اختلاف بین راستگرایان و چپگرایان در عرصه سیاسی و اجرایی کشور به بیشترین حد خود رسیده است. اختلافاتی که این روزها در سخنان مسئولان در سطوح مختلف علیه یکدیگر و اعضای احزاب و گروههای سیاسی هر دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب نمود تازهتری به خود گرفته است.
برخی از فعالان سیاسی هر دو جناح سیاسی، اما معتقدند که با گفتوگو میتوان از میزان اختلافها که گاهی به دشمنی بدل میگردد، فرو کاست و بر نقاط اشتراک دو طرف افزود. به منظور دستیابی به راهکارهای تحقق چنین اتفاقی، با دو فعال سیاسی در استان به گفتوگو نشستیم.
* تا اراده نباشد، گفتوگویی اتفاق نمیافتد
محمدحسین شفیعیها، عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی در این مورد به «فروردین امروز» میگوید: «گفتوگو همیشه باید قابل انجام باشد و قطعاً نشانه رشدیافتگی هر جامعه این است که تفکرات و دیدگاههای مختلف بتوانند با هم بنشینند و تضارب آرا و تعامل فکری داشته باشند و افکارشان را به هم نزدیک کنند.
او میافزاید: اما این نیاز به یک اراده دارد و تا زمانی که این اراده در جریانهای سیاسی شکل نگیرد طبیعی است که چنین گفتوگویی اتفاق نمیافتد. ضمن اینکه، این گفتوگو باید بر محور اساس مشخص و تعریف شدهای که جزو ثابتهای جامعه، نظام و انقلاب هستند، اتفاق بیفتد. اگر این دو مورد رعایت شود، قطعاً انجام گفتوگو امری شدنی و دستیافتنی است و به بهبود شرایط سیاسی جامعه کمک میکند.
این فعال سیاسی اصولگرا در پاسخ به این سوال که آیا این دو جریان سیاسی، دو خط موازی هستند؛ اضافه میکند: در عالم سیاست من برداشت این چنینی ندارم که دو تفکر، الزاماً دو خط موازی که هرگز به هم نرسند، باشند، اگر واقعاً اصول و مبانی با هم متفاوت و متعارض باشند؛ بله همینطور است و کوشش برای انجام چنین گفتوگوهایی، تلاش بیحاصل است.
شفیعیها در عین حال تصریح میکند: اما اگر اعتقاد به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی داریم، محورهایی وجود دارند که در عمل بتوانیم براساس این محورهای وحدت اثبات کنیم تلقی دو خط موازی که به هم نمیرسند یک تلقی باطل و غلطی است.
او ادامه میدهد: الزاماً در مسائل سیاسی و اجتماعی دلیلی ندارد که همه با هم سلایق مشترک داشته باشند، میشود سلایق متفاوت داشت، اما در چارچوپ محورهای مشترکی، نظام اجتماع بتواند ثبات و دوام داشته باشد.
دبیر حزب مؤتلفه اسلامی استان در مورد این اشتراک نظر در حوزه استانی نیز عنوان میکند: منافع اجتماع و مردم تخلفبردار نیست؛ اگر برای ما منافع استان و مردم مهم باشد ولو سلایق متفاوت داشته باشیم طبیعی است که میتوان دور یک میز نشست و گفت وگو کرد و نتیجه گرفت که این در مقیاس کشوری هم مطرح است، ولی آنچه مهم است اراده و اثبات باورهای مشترک است که میتواند راهگشا باشد.
شفیعیها با اشاره به رخدادهای گذشته تاکید میکند: در حوادث تلخ 18تیر سال78 کوی دانشگاه، حضرت آقا با فراخواندن همه جریانهای سیاسی، بر این نکته تأکید کردند که داشتن تنوع سلایق سیاسی اشکال ندارد، اما آنچه مهم است اینکه ما فرزندان انقلاب و جمهوری اسلامی توجه داشته باشیم مرز میان خودی و دشمن را پررنگ کنیم.
او ادامه میدهد: اما متأسفانه آنچه مشاهده شد بیتوجهی به سفارش و نصیحت رهبری بود که خیلی راهگشا بود و میتوانست دیدگاهها را در عین تفاوت با هم کنار یکدیگر بنشاند و آنها برای خدمت به پیشرفت و تعالی کشور تلاش کنند. اما نتیجه بیتوجهی به توصیه رهبری در سال٧٨ از سوی برخی فروغلتیدن به فتنه٨٨ بود که نه تنها مرز با دشمن را روشن و شفاف نکردند بلکه برای رسیدن به مقاصد و اغراض خود حاضر شدند با منافقین و سلطنتطلبان و دشمنان هم اقدام مشترک کنند.
این فعال سیاسی اصولگرا همچنین خاطرنشان میکند: ما باید تعصبهای جریانی و سیاسی را کم کنیم، به فکر کشور و تعالی آن باشیم، سختیها و تنگناهای معیشتی مردم را مدنظر قرار دهیم و برای بهبود این وضعیت کنار هم بنشینیم و گفتوگو کنیم و اگر اختلافی با هم داریم، اما برای خدمت به مردم یکرنگ باشیم و این راهی است که قابل انجام است؛ البته اگر اراده و اصول ثابت و قطعی را جریانهای سیاسی قبول داشته باشند.
* تحمل انتقادها، شرط اول گفتوگوهاست
حسن رئیسیان، عضو شورای مرکزی حزب سابق مشارکت نیز درباره فراهم شدن بستر گفتوگو میان اصلاحطلبان و اصولگرایان به «فروردین امروز» میگوید: این بستر باید باشد و در گذشته هم بوده است، اما به دلیل مسائل مختلف فاصله بیشتر شده و گفتوگوهای دو جانبه کاهش پیدا کرده است.
او میافزاید: به طور کلی گفتوگو یک امر بسیار لازم در جامعه در حال رشد است که با گفتوگو و مبادله افکار زمینه رشد و توسعه فراهم خواهد شد. همچنان که گفتوگوی دو جانبه بین دو جریان عمده سیاسی و حتی گروههای دیگر که ممکن است در کشور باشند، یک امر ضروری در بحث توسعه سیاسی کشور است.
این فعال سیاسی اصلاحطلب تصریح میکند: تقابل افکار در یک محیط دوستانه و به دور از جوسازی امری لازم و پسندیده است و ما در کشور به چنین چیزی نیاز داریم، اما متأسفانه این تضارب و تبادل بسیار اندک است. اگر در جامعه نتوانیم همه افکار، اندیشهها و گروهها را تحمل کنیم و میدان را بر یک گروه خاص و جماعتی ببندیم، نتیجه آن میشود که مجلسی با کمترین آرا پس از انقلاب را شاهد باشیم. اگر بخواهیم مجلس حداکثری داشته باشیم باید میزان تحمل خود را بالا ببریم و همه گروههای مختلف که در جامعه مورد حمایت مردم هستند را وارد عرصه و میدان رقابت کنیم؛ نه این که این میدان را آن چنان تنگ کنیم که گروه خاصی رأی بیاورد.
رئیسیان اضافه میکند: با این همه، تنگنظری، برچسب زدن، تخریب جریانها و چنگ کشیدن به چهرههای سیاسی، از جمله مسائلی است که باعث دور شدن از فضای دیالوگ مشترک دو جریان سیاسی با یکدیگرخواهد شد.
او در پاسخ به این سوال که آیا اصلاحطلبان و اصولگرایان چون دو خط موازی هستند و امکان تفاهم آنان و رسیدن به یکدیگر فراهم نیست، یادآور میشود: دو خط موازی تعبیر خشک ریاضی است که در مسائل سیاسی و اجتماعی تعبیر درستی نیست، کما اینکه در گذشته زمینه تفاهم بوده و الان هم ممکن است اتفاق بیفتد.
این تحلیلگر سیاسی با تاکید بر ضرورت تضارب آرا و افکار بین دو جریان سیاسی کشور عنوان میکند: علاوه بر اینکه این گفتوگوها لازم است؛ شدنی هم هست، به شرط این که دیدمان را وسیعتر و ظرفیتمان را بالاتر ببریم و اینها مشق سیاسی است. در تمرین و مشق سیاسی، گفتوگو یک پایه اساسی برای تقارب و تضارب افکار است و به این ترتیب به هم نزدیک میشوند و سوءتفاهمها برطرف میشود.
رئیسیان در عین حال معتقد است: دلایل خیلی از سوءتفاهمها این است که افراد و جریانها با یکدیگر گفتوگو نمیکنند و مبادله افکار ندارند و بعد اشتباهاتی است که در قضاوتها پیش میآید و هر کس با تعبیرهای مختلف مثل برانداز و... طرف مقابل را محکوم میکند. طبیعی است تا زمانی که گفتوگو و تضارب افکار نباشد این مسائل پیش خواهد آمد.
او همچنین خاطرنشان میکند: به طور کلی در کشور نیاز داریم که شرایط و زمینههای گفتوگو فراهم شود و مسئولان از بالا تا پایین ظرفیت شنیدن انتقادها را داشته باشند و این ظرفیت را در خود پرورش دهند، نه اینکه به محض کمترین انتقادی در پی گرفتن و برخورد با منتقد باشند که چنین نگاهی، نافی رشد جامعه و توسعه سلایق و افکار مختلف است.
مهسا فلاح حسینی
شنبه 13 دي 1399
06:48:36