تجمع‌های کارگری و اعتراض‌های آن‌ها تا آنجایی ادامه یافته که رییس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان قزوین تایید می‌کند، مدیران ناکارآمد و واگذاری‌های غلط، سبب ساز بروز بحران در برخی واحدهای تولیدی استان شده‌است. او همچنین معتقد است تاکنون ۴۶۰ پروانه بهره‌برداری غیرفعال در استان شناسایی شده و این سازمان در حال رصد است که یا این واحدها به چرخه تولید بازگرداند و یا اینکه پروانه بهره‌برداری آن‌ها باطل شود.
این مسئول عنوان کرده، براساس آخرین آمارها در حال حاضر ۵۷ واحد صنعتی در استان دارای مشکلات حاد کارگری هستند که بیشتر به دلیل ضعف در سیستم مدیریتی آن‌هاست ؛ چرا که به هنگام واگذاریها در اختیار افراد غیراهل قرار گرفته است. البته پرزحمت رکود و تعطیلی بسیاری از واحدهای صنعتی را به دلیل ضعف مدیریتی دانسته و گفته‌است: برخی واحدها که امروز شاهد تعطیلی و رکود آن‌ها هستیم؛ در گذشته بسیار شاخص و حتی برند بوده‌اند که متاسفانه پس از واگذاریها و به‌ویژه تبدیل به مدیریت دولتی شکست خورده‌اند که این نشان می‌دهد در واگذاریها دقت لازم صورت نگرفته است.
کارفرمای ابرصنعتی پاسخگو نیست
بر اساس آنچه شنیده شده، در میان واحدهای صنعتی که با بحران جدی کار،بازار و کارگری مواجه‌اند، نام واحدهای تولیدی نازنخ،فرنخ، کنتورسازی و پوشینه بافت، ابرصنعتی و قفلکار که همگی روزگاری از بزرگترین و بهترین‌های رده خود در سطح کشور بودند، بیشتر شنیده شده؛ یعنی در سال‌های گذشته بیشترین اعتراضات کارگری را داشته‌اند.
بررسی‌های فروردین امروز هم نشان می‌دهد: در شرکت ابر صنعتی ۲۳کارگر رسمی مشغول به کار بوده‌اند که ۱۲ نفر آن‌ها بین ۲۰ تا ۲۸ سال سابقه بیمه دارند، بیکار شده‌اند و هریک از سال ۸۹ به بعد دریافتی از شرکت نداشته‌‌اند تا آنجایی که شاید بیش از ۸۰میلیون تومان از مدیران مجموعه طلب داشته‌باشند و متاسفانه به دلیل مشکل پرداخت معوقات بیمه‌ای هنوز امکان بازنشستگی آن‌ها مهیا نشده‌است.
کارگران رسمی کارخانه ابر صنعتی ایران اگرچه ۷ سال است با تعطیلی این کارخانه روبرو شده‌اند؛ اما همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌برند و بارها از مسئولان استانی خواسته‌اند به مشکلات بازنشستگی آن‌ها و دریافت معوقاتشان رسیدگی کنند؛ ولی هیچ راهکاری چاره‌ساز حل مشکلات آن‌ها نبوده‌است.
مهرگان محمد نیا، از کارگران کارخانه ابر صنعتی قزوین که دارای ۲۱ سال سابقه کار در این مجموعه صنعتی است، در گفت وگو با «فروردین امروز» می‌گوید: اگرچه ۷سال است که این واحد تولیدی در تعطیلی به سر می‌برد؛ اما کارفرما بابت مطالبات جاری و معوقه هنوز با ما تسویه حساب نکرده‌است.متاسفانه کارفرمای این کارخانه از سال ۸۹ تا کنون به دلیل آنچه که کمبود منابع مالی عنوان می‌شود از پرداخت حقوق، سنوات، پاداش، عیدی و سایر مطالبات قانونی کارگران امتناع کرده‌است.
به گفته این کارگر ابر صنعتی، در سال ۹۰ کارگران طلبکار این واحد صنعتی توانستند تا بابت معوقات مزدی خود از دادگاه حکم قضایی توقیف اموال کارخانه را دریافت کنند؛ اما از قرار معلوم ماشین آلات کارخانه به جای دیگری منتقل شده‌است.
محمدنیا ادامه می‌دهد: ما کارگران ابرصنعتی پس از سال‌ها پیگیری توانستیم شرکت را با حکم قضایی به عنوان انبار به یکی دیگر از شرکت‌ها اجاره دهیم و درحال حاضر تنها ماهیانه ۵۰۰ هزارتومان ازمحل درآمد حاصل از اجاره به کارگران می‌رسد که این مبلغ در برابر بدهی ۷ ساله کارگران آن هم با تنگناهای اقتصادی موجود بسیار اندک است.
البته در این میان باید ذکر شود که چندی پیش تعدادی از کارگران کارخانه ابر صنعتی قزوین با ارسال نامه‌ای در خصوص مشکلاتی که باعث شده فعالیت این کارخانه متوقف شود و امنیت شغلی‌شان به خطر بیافتد روشنگری کردند. تعداد ۲۶ کارگر امضا کننده این نامه آورده‌اند: کارخانه ابر صنعتی قزوین از اواخر سال ۸۹ با ادعای کمبود نقدینگی تا هم اکنون از پرداخت حقوق و سنوات کارگران خود امتناع کرده است.
به گفته کارگران، کارفرمای خصوصی این کارخانه تمامی ماشین آلات و ابزار تولید را از کارگاه‌ها خارج کرده و این واحد صنعتی را به واحدهای تولیدی دیگر جهت ساخت انبار اجاره داده‌است. این کارگران در نامه خود با انتقاد از نحوه مدیریت کارخانه و بی‌توجهی به کارگران افزوده‌اند: سوابق بیمه‌ای کارگران از ۱۸ سال تا ۲۸ سال است که به جهت عدم پرداخت حق بیمه، بیشتر کارگران برای بازنشسته شدن دچار مشکل شده‌اند. این کارگران به دلیل کار با مواد شیمیایی شرایط کار در این کارخانه را سخت و زیان‌آور دانسته‌اند و در ادامه نامه متذکر شده‌اند: ۱۲ کارگر ابر صنعتی که سوابق بالای ۲۰ سال دارند شرایط بازنشستگی با کار سخت وزیان آور برایشان فراهم است، اما باقی کارگران به جهت داشتن قرارداد موقت با سوابق کمتر از ۲۰ سال امکان بازنشستگی ندارند و همچنین عدم پرداخت حق بیمه از سوی کارفرما در ماهای اخیر بین سوابق بیمه‌ای این کارگران فاصله ایجاد کرده‌است و این کارگران برای بازنشسته شدن با مشکل مواجه شده‌اند. کارگران در ادامه این نامه آورده‌اند: کارفرمای کارخانه ابر صنعتی شرط پرداخت مطالبات کارگران خود را فروش املاک و دستگاه‌های کارخانه قرار داده وگفته است بدهی کارگران باید با فروش املاک کارخانه جبران شود.
کارگران در پایان این نامه نوشته‌اند: «ما کارگران کارخانه ابر صنعتی بلاتکلیف بوده و با توجه به سوابق ۲۸ ساله‌مان، کسی پاسخگوی مشکلاتمان نیست و هم اکنون بدون درآمد و شرمنده زن وفرزند شده‌ایم و از مسئولان می‌خواهیم راه حل مناسبی را درخصوص مشکلاتمان پیشهاد کرده و فکری به حالما کارگران زجردیده بکنند.
کمیسیون امنیت ملی هم به داد ما نرسید
احمد شهیدی، کارگر استخدامی شرکت قفلکار که دارای ۲۶ سال سابقه کار در این شرکت است نیز در گفت وگو با فروردین امروز از معوقات ۳۰ ماهه خود و دیگر کارگران این مجموعه سخن به میان می‌آورد و عنوان می‌کند: در این سال‌ها برا ی حل مشکل خود بارها به استانداری، فرمانداری، کمیسیون امنیت ملی و هرکجای دیگر که گمان می‌کردیم شاید برای ما گامی بردارند، مراجعه کردیم؛ ولی هیچ اثر بخشی ندیدیم، هیچ گونه امیدی هم به حل مشکلات خود نداریم.
او که یک فرزند دانشجو ویک فرزند ۱۸ ساله بیمار دارد؛ می‌گوید: پسرم بر اثر ابتلا به بیماری دیابت باید انسولین مصرف کند؛ ولی برای ما بیمه پرداخت نمی‌شود که دفترچه درمانی داشته باشیم؛ در شرایطی که من کارگر سه سال است حقوق نداشته‌ام چگونه می‌توانم به صورت آزاد داروهای فرزندم را تهیه کنم؛ این بی‌انصافی‌ها ما را درقبال زن و فرزندانمان شرمنده می‌کند.
این کارگر ازکار بیکارشده، علت تعطیلی مجموعه قفلکار را مدیریت غلط می‌داند و می‌افزاید: متاسفانه سوابق ما به مرحله‌ای نرسیده‌است که بتوانیم برمبنای قانون سخت و زیان آور بازنشست شویم و در این میان اجحاف دیگری که در حق ما صورت می‌گیرد این است که بیمه بیکاری هم به ما پرداخت نمی‌شود.
شهیدی اضافه می‌کند: هیچ مرجعی تاکنون به حال ما رسیدگی نکرده و اکنون ماه‌هاست که سالن‌ها پلمب شده، ولی ما به دلیل آن که شاید بازرس برای نظارت بر حضور کارگران به کارخانه بیاید، به ناچار هرروز در نگهبانی حضور می‌یابم؛ ولی تمام این مدت را در سرگردانی بوده‌ایم و دیگر امیدی به حل مشکلات و دستیابی به حقوق از دست رفته خود نداریم.
فروش کارخانه تنها راه نجات کارگران پوشینه بافت است
یکی از کارگران شرکت پوشینه بافت که تمایلی ندارد نام او فاش شود نیز در انتقاد به عدم رسیدگی به مشکلات جامعه کارگری می‌گوید: از سال ۸۹ سنوات خدمتی و مطالبات معوق کارگران بازنشسته شرکت پوشینه بافت پرداخت نشده و هیچ شخصی هم در این رابطه پاسخگو نیست.
این کارگر بابیان اینکه کارخانه پوشینه بافت در سال ۹۰ تعطیل اعلام شده‌است، بیان می‌کند: با گذشت ۷ سال متاسفانه هیچ یک از کارگران رسمی و قراردادی و حتی بازنشستگان مجموعه که ۳۰سال به این واحد خدمت کردند، نتوانستند از حقوق خود برخوردارشوند.
این کارگر پوشینه بافت می‌گوید: پس از سال‌ها پیگیری و شکایت به تازگی ماهیانه ۳۰۰ هزارتومان از محل اجاره مجموعه در اختیار ما قرار می‌دهند که این رقم در مقابل ۷ سال حقوق، بیمه، پاداش، عیدی و سنوات بسیار ناچیز است.
او می‌گوید: کارگران مجموعه بیش از ۵ میلیارد تومان از کارفرما طلب دارند بهتر است مسئولان از طریق مزایده شرکت را به فروش برسانند و مطالبات آن‌ها را پرداخت کنند.
به گفته آن‌ها شرکت پوشینه بافت یکی از قربانیان اجرای ناصحیح خصوصی سازی و رکود در صنعت نساجی است که در سال‌های نه چندان دور، بیش از ۲ هزار کارگر در آن مشغول به‌کار بوده و روزانه ۳۶ تن منسوجات تولید می‌کردند، اما این شرکت در سال ۹۰ تعطیل و در خواست ورشکستگی آن در ابتدای سال ۹۱ به مراجع قضایی ارسال شده‌است.
سال‌هاست تجمع‌های پی در پی کارگران به جای کاهش روزبه روز گسترده می‌شود، اگر تا دیروز فقط ناز نخ و مه نخ و لوازم خانگی پارس تنها در صدر اخبار بودند، اکنون دیگر تعداد آن‌ها چنان افزایش یافته که دیگر به چند رقم افزایش یافته‌است. به نظر می‌رسد با گذشت این همه سال، در کنار تحریم‌ها و رکود اقتصادی، مساله بغرنج تر شده‌است و این میراث تجمعات به سال ۹۷ می‌رسد.
این مسئول عنوان کرده، براساس آخرین آمارها در حال حاضر ۵۷ واحد صنعتی در استان دارای مشکلات حاد کارگری هستند که بیشتر به دلیل ضعف در سیستم مدیریتی آن‌هاست ؛ چرا که به هنگام واگذاریها در اختیار افراد غیراهل قرار گرفته است. البته پرزحمت رکود و تعطیلی بسیاری از واحدهای صنعتی را به دلیل ضعف مدیریتی دانسته و گفته‌است: برخی واحدها که امروز شاهد تعطیلی و رکود آن‌ها هستیم؛ در گذشته بسیار شاخص و حتی برند بوده‌اند که متاسفانه پس از واگذاریها و به‌ویژه تبدیل به مدیریت دولتی شکست خورده‌اند که این نشان می‌دهد در واگذاریها دقت لازم صورت نگرفته است.
کارفرمای ابرصنعتی پاسخگو نیست
بر اساس آنچه شنیده شده، در میان واحدهای صنعتی که با بحران جدی کار،بازار و کارگری مواجه‌اند، نام واحدهای تولیدی نازنخ،فرنخ، کنتورسازی و پوشینه بافت، ابرصنعتی و قفلکار که همگی روزگاری از بزرگترین و بهترین‌های رده خود در سطح کشور بودند، بیشتر شنیده شده؛ یعنی در سال‌های گذشته بیشترین اعتراضات کارگری را داشته‌اند.
بررسی‌های فروردین امروز هم نشان می‌دهد: در شرکت ابر صنعتی ۲۳کارگر رسمی مشغول به کار بوده‌اند که ۱۲ نفر آن‌ها بین ۲۰ تا ۲۸ سال سابقه بیمه دارند، بیکار شده‌اند و هریک از سال ۸۹ به بعد دریافتی از شرکت نداشته‌‌اند تا آنجایی که شاید بیش از ۸۰میلیون تومان از مدیران مجموعه طلب داشته‌باشند و متاسفانه به دلیل مشکل پرداخت معوقات بیمه‌ای هنوز امکان بازنشستگی آن‌ها مهیا نشده‌است.
کارگران رسمی کارخانه ابر صنعتی ایران اگرچه ۷ سال است با تعطیلی این کارخانه روبرو شده‌اند؛ اما همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌برند و بارها از مسئولان استانی خواسته‌اند به مشکلات بازنشستگی آن‌ها و دریافت معوقاتشان رسیدگی کنند؛ ولی هیچ راهکاری چاره‌ساز حل مشکلات آن‌ها نبوده‌است.
مهرگان محمد نیا، از کارگران کارخانه ابر صنعتی قزوین که دارای ۲۱ سال سابقه کار در این مجموعه صنعتی است، در گفت وگو با «فروردین امروز» می‌گوید: اگرچه ۷سال است که این واحد تولیدی در تعطیلی به سر می‌برد؛ اما کارفرما بابت مطالبات جاری و معوقه هنوز با ما تسویه حساب نکرده‌است.متاسفانه کارفرمای این کارخانه از سال ۸۹ تا کنون به دلیل آنچه که کمبود منابع مالی عنوان می‌شود از پرداخت حقوق، سنوات، پاداش، عیدی و سایر مطالبات قانونی کارگران امتناع کرده‌است.
به گفته این کارگر ابر صنعتی، در سال ۹۰ کارگران طلبکار این واحد صنعتی توانستند تا بابت معوقات مزدی خود از دادگاه حکم قضایی توقیف اموال کارخانه را دریافت کنند؛ اما از قرار معلوم ماشین آلات کارخانه به جای دیگری منتقل شده‌است.
محمدنیا ادامه می‌دهد: ما کارگران ابرصنعتی پس از سال‌ها پیگیری توانستیم شرکت را با حکم قضایی به عنوان انبار به یکی دیگر از شرکت‌ها اجاره دهیم و درحال حاضر تنها ماهیانه ۵۰۰ هزارتومان ازمحل درآمد حاصل از اجاره به کارگران می‌رسد که این مبلغ در برابر بدهی ۷ ساله کارگران آن هم با تنگناهای اقتصادی موجود بسیار اندک است.
البته در این میان باید ذکر شود که چندی پیش تعدادی از کارگران کارخانه ابر صنعتی قزوین با ارسال نامه‌ای در خصوص مشکلاتی که باعث شده فعالیت این کارخانه متوقف شود و امنیت شغلی‌شان به خطر بیافتد روشنگری کردند. تعداد ۲۶ کارگر امضا کننده این نامه آورده‌اند: کارخانه ابر صنعتی قزوین از اواخر سال ۸۹ با ادعای کمبود نقدینگی تا هم اکنون از پرداخت حقوق و سنوات کارگران خود امتناع کرده است.
به گفته کارگران، کارفرمای خصوصی این کارخانه تمامی ماشین آلات و ابزار تولید را از کارگاه‌ها خارج کرده و این واحد صنعتی را به واحدهای تولیدی دیگر جهت ساخت انبار اجاره داده‌است. این کارگران در نامه خود با انتقاد از نحوه مدیریت کارخانه و بی‌توجهی به کارگران افزوده‌اند: سوابق بیمه‌ای کارگران از ۱۸ سال تا ۲۸ سال است که به جهت عدم پرداخت حق بیمه، بیشتر کارگران برای بازنشسته شدن دچار مشکل شده‌اند. این کارگران به دلیل کار با مواد شیمیایی شرایط کار در این کارخانه را سخت و زیان‌آور دانسته‌اند و در ادامه نامه متذکر شده‌اند: ۱۲ کارگر ابر صنعتی که سوابق بالای ۲۰ سال دارند شرایط بازنشستگی با کار سخت وزیان آور برایشان فراهم است، اما باقی کارگران به جهت داشتن قرارداد موقت با سوابق کمتر از ۲۰ سال امکان بازنشستگی ندارند و همچنین عدم پرداخت حق بیمه از سوی کارفرما در ماهای اخیر بین سوابق بیمه‌ای این کارگران فاصله ایجاد کرده‌است و این کارگران برای بازنشسته شدن با مشکل مواجه شده‌اند. کارگران در ادامه این نامه آورده‌اند: کارفرمای کارخانه ابر صنعتی شرط پرداخت مطالبات کارگران خود را فروش املاک و دستگاه‌های کارخانه قرار داده وگفته است بدهی کارگران باید با فروش املاک کارخانه جبران شود.
کارگران در پایان این نامه نوشته‌اند: «ما کارگران کارخانه ابر صنعتی بلاتکلیف بوده و با توجه به سوابق ۲۸ ساله‌مان، کسی پاسخگوی مشکلاتمان نیست و هم اکنون بدون درآمد و شرمنده زن وفرزند شده‌ایم و از مسئولان می‌خواهیم راه حل مناسبی را درخصوص مشکلاتمان پیشهاد کرده و فکری به حالما کارگران زجردیده بکنند.
کمیسیون امنیت ملی هم به داد ما نرسید
احمد شهیدی، کارگر استخدامی شرکت قفلکار که دارای ۲۶ سال سابقه کار در این شرکت است نیز در گفت وگو با فروردین امروز از معوقات ۳۰ ماهه خود و دیگر کارگران این مجموعه سخن به میان می‌آورد و عنوان می‌کند: در این سال‌ها برا ی حل مشکل خود بارها به استانداری، فرمانداری، کمیسیون امنیت ملی و هرکجای دیگر که گمان می‌کردیم شاید برای ما گامی بردارند، مراجعه کردیم؛ ولی هیچ اثر بخشی ندیدیم، هیچ گونه امیدی هم به حل مشکلات خود نداریم.
او که یک فرزند دانشجو ویک فرزند ۱۸ ساله بیمار دارد؛ می‌گوید: پسرم بر اثر ابتلا به بیماری دیابت باید انسولین مصرف کند؛ ولی برای ما بیمه پرداخت نمی‌شود که دفترچه درمانی داشته باشیم؛ در شرایطی که من کارگر سه سال است حقوق نداشته‌ام چگونه می‌توانم به صورت آزاد داروهای فرزندم را تهیه کنم؛ این بی‌انصافی‌ها ما را درقبال زن و فرزندانمان شرمنده می‌کند.
این کارگر ازکار بیکارشده، علت تعطیلی مجموعه قفلکار را مدیریت غلط می‌داند و می‌افزاید: متاسفانه سوابق ما به مرحله‌ای نرسیده‌است که بتوانیم برمبنای قانون سخت و زیان آور بازنشست شویم و در این میان اجحاف دیگری که در حق ما صورت می‌گیرد این است که بیمه بیکاری هم به ما پرداخت نمی‌شود.
شهیدی اضافه می‌کند: هیچ مرجعی تاکنون به حال ما رسیدگی نکرده و اکنون ماه‌هاست که سالن‌ها پلمب شده، ولی ما به دلیل آن که شاید بازرس برای نظارت بر حضور کارگران به کارخانه بیاید، به ناچار هرروز در نگهبانی حضور می‌یابم؛ ولی تمام این مدت را در سرگردانی بوده‌ایم و دیگر امیدی به حل مشکلات و دستیابی به حقوق از دست رفته خود نداریم.
فروش کارخانه تنها راه نجات کارگران پوشینه بافت است
یکی از کارگران شرکت پوشینه بافت که تمایلی ندارد نام او فاش شود نیز در انتقاد به عدم رسیدگی به مشکلات جامعه کارگری می‌گوید: از سال ۸۹ سنوات خدمتی و مطالبات معوق کارگران بازنشسته شرکت پوشینه بافت پرداخت نشده و هیچ شخصی هم در این رابطه پاسخگو نیست.
این کارگر بابیان اینکه کارخانه پوشینه بافت در سال ۹۰ تعطیل اعلام شده‌است، بیان می‌کند: با گذشت ۷ سال متاسفانه هیچ یک از کارگران رسمی و قراردادی و حتی بازنشستگان مجموعه که ۳۰سال به این واحد خدمت کردند، نتوانستند از حقوق خود برخوردارشوند.
این کارگر پوشینه بافت می‌گوید: پس از سال‌ها پیگیری و شکایت به تازگی ماهیانه ۳۰۰ هزارتومان از محل اجاره مجموعه در اختیار ما قرار می‌دهند که این رقم در مقابل ۷ سال حقوق، بیمه، پاداش، عیدی و سنوات بسیار ناچیز است.
او می‌گوید: کارگران مجموعه بیش از ۵ میلیارد تومان از کارفرما طلب دارند بهتر است مسئولان از طریق مزایده شرکت را به فروش برسانند و مطالبات آن‌ها را پرداخت کنند.
به گفته آن‌ها شرکت پوشینه بافت یکی از قربانیان اجرای ناصحیح خصوصی سازی و رکود در صنعت نساجی است که در سال‌های نه چندان دور، بیش از ۲ هزار کارگر در آن مشغول به‌کار بوده و روزانه ۳۶ تن منسوجات تولید می‌کردند، اما این شرکت در سال ۹۰ تعطیل و در خواست ورشکستگی آن در ابتدای سال ۹۱ به مراجع قضایی ارسال شده‌است.
سال‌هاست تجمع‌های پی در پی کارگران به جای کاهش روزبه روز گسترده می‌شود، اگر تا دیروز فقط ناز نخ و مه نخ و لوازم خانگی پارس تنها در صدر اخبار بودند، اکنون دیگر تعداد آن‌ها چنان افزایش یافته که دیگر به چند رقم افزایش یافته‌است. به نظر می‌رسد با گذشت این همه سال، در کنار تحریم‌ها و رکود اقتصادی، مساله بغرنج تر شده‌است و این میراث تجمعات به سال ۹۷ می‌رسد.
ساجده محمدی
