جایگزینی او با رضا مهاجری، سرآغازی شد برای فصل تازه‌ای در فوتبال قزوین؛ فصلی که با امیدی لرزان آغاز شد اما با پایانی آرامش‌بخش ادامه یافت.
رحمتی، با کاریزمایی ذاتی و ذهنیتی خونسرد و جنگجو، ورژنی تازه از شمس آذر را روانه میدان کرد. تیمی که با شکست دادن استقلال، پیروزی تماشایی مقابل پرسپولیس مدعی، برد برابر مس رفسنجان و تساوی با خیبر، غرورش را باز یافت. هفت امتیاز فاصله با منطقه سقوط، دستاورد کمی نبود برای تیمی که زمانی در آستانه فروپاشی دیده می‌شد.
کارنامه او حالا دیگر پر از تجربه است؛ از مشهد تا اراک، از مازندران تا پایتخت. اما شاید هیچ‌جا به اندازه قزوین، نقشش این‌قدر حیاتی و نجات‌بخش نبوده باشد.
سید، نه‌فقط یک مربی، بلکه یک ناجی بود. حالا نوبت مدیران فوتبال قزوین است تا نشان دهند آیا می‌توانند ناجی‌شان را نگه دارند یا نه.
