نوذری به‌عنوان یک مدیر عمل‌گرا، پرکار ظاهر شده و در انتصابات محتاطانه عمل کرده است. او برخی مدیران دولت سیزدهم را تثبیت کرد، اقدامی که باعث نارضایتی بخشی از حامیان دولت، به‌ویژه فعالان ستادی، شده است. بااین‌حال، او از تنش‌های سیاسی پرهیز کرده و تلاش کرده تعادل را حفظ کند. برگزاری نشست با بزرگان استان از جمله اقدامات حساب‌شده‌ای بود که نشان داد نوذری قصد دارد با دیپلماسی داخلی، استان را مدیریت کند.
در همین راستا، نوذری در اظهارات خود پس از انتصاب، بر لزوم به‌کارگیری جوانان و بانوان در مدیریت استان تأکید کرد. او وعده داد که شایسته‌سالاری را در انتصابات مدنظر قرار دهد، اما منتقدان او معتقدند که این سخنان در حد گفتاردرمانی باقی مانده و هنوز تغییرات ملموسی ایجاد نشده است.
از سوی دیگر، منتقدان و فعالان ستادی بر این باورند که اگر قرار بود مدیران و سیاست‌های دولت قبلی ادامه یابد، چرا باید به پزشکیان رأی می‌دادند؟ جلیلی یا قالیباف هم با تفاوتی جزئی، همین ترکیب مدیریتی را در استان قزوین حفظ می‌کردند. این نگاه انتقادی، چالشی است که نوذری باید به آن پاسخ دهد.
شاید در ماه‌های اول، گفتاردرمانی پاسخگو باشد، اما مردم به عملکردها نگاه می‌کنند. نوذری نباید دچار روزمرگی و احتیاط بیش از حد در استان سیاست‌زده قزوین شود. اگر او نتواند از فرصت‌های پیش‌رو برای تغییرات واقعی استفاده کند، حمایت اصولگرایان نیز در بزنگاه‌های حساس برای او بی‌اثر خواهد شد.
آینده نوذری در قزوین به مهارت او در مدیریت سیاست‌های داخلی، میان نمایندگان مجلس و اصولگرایان تندرو، نیروهای حامی دولت و مردم وابسته است. در پایان این سوالی است که مردمی که به پزشکیان رای داده اند می پرسند. «اگر نمی‌خواهید تغییر ایجاد کنید، پس برای چه آمده‌اید؟»
