او پیش از آن‌که مورد اعتراض روستاییان قرار بگیرد، گفته بود: دریاچه اُوان باید به یک مقصد گردشگری تبدیل شود، البته حفظ محیط‌زیست، لازمه توسعه گردشگری این منطقه است. ضرغامی همچنین با تاکید بر اینکه، اقدامات صورت گرفته در این منطقه خوب و قابل تحسین است، اما باتوجه به ظرفیت‌های این دریاچه، خدمات رفاهی آن کافی نیست، افزوده بود: «این منطقه ویژه، نیازمند طرح جامع گردشگری است که لازم است بررسی آن در استان با جدیت پیگیری شود.»
با این همه، دبیر شبکه محیط زیست و منابع طبیعی کشور به «فروردین‌امروز» می‌گوید: متأسفانه آنچه از شواهد و قرائن می‌توان به‌دست آورد، تأکید چندباره بر این واقعیت مهم است که وجه مشترک رویکرد توسعه‌ای در همه دولت‌ها، بی‌توجهی به ظرفیت‌ها و قابلیت‌های جوامع محلی و حمایت واقعی و توانمندساز از آن‌ها است؛ امری که حداقل انتظار می‌رفت در قالب تحقق شعارهای دولت سیزدهم و سند تحول دولت مردمی دچار تغییر اساسی شود.
محمد الموتی می‌افزاید: مسأله به صورت ساده این است که سیاست‌گذار و تصمیم‌گیر در استان، بیش از دو دهه است، کوچکترین اعتمادی به جامعه محلی اطراف دریاچه اوان ندارد؛ برای او انواع و اقسام محدودیت‌ها و موانع را ایجاد می‌کند، اما به افراد غیربومی، از زمین آباء و اجدادی مردم محلی، بذل و بخشش می‌کند؛ آن هم عرصه ممنوعه‌ای که طبق قانون باید مجوزهای مربوطه را داشته باشد، ولی ندارد.
او اضافه می‌کند: مسئولان بدون توجه به قانون و به بهانه ورود سرمایه‌گذار، از جیب محیط زیست و منابع طبیعی منحصربه‌فرد و بکر حریم دریاچه، طی قرارداد واگذاری عجیب و غریبی، هزینه می‌کند و عرصه را در اختیار سرمایه‌گذار می‌گذارند؛ بماند که نه مطالعات ارزیابی اجتماعی و نه ارزیابی محیط زیستی را مورد توجه قرار می‌دهند و نه حتی اصول بنیادین سلامت منظر دریاچه را رعایت می‌کنند؛ ضمن اینکه حتی بر انجام تعهدات سرمایه‌گذار در ساماندهی حریم دریاچه هم نظارت ندارند.
این فعال محیط زیست با بیان اینکه، مدیریت جامع دریاچه اوان، حق جامعه محلی است و معیشت پایدار آنان که ملازمه کامل با حفاظت دریاچه دارد، باید محور و اولویت هر اقدامی باشد؛ تصریح می‌کند: وزیر میراث فرهنگی، در حلقه مدیران دولتی، بازدیدهایی کلیشه‌ای از مناطق مختلف کشور انجام می‌دهد و در مورد حق جوامع محلی، خوب صحبت می‌کند، اما واقعیت توسعه گردشگری اجتماع‌محور و پایدار، مساله دیگری است که متأسفانه با این رویکردها، دستیابی به آن ممکن نیست.
