در استان قزوین سرمایه گذاری بیشتر در قالب سفر تیم‌های تجاری و نمایندگان شرکت‌های بزرگ و کوچک برای احداث و یا مشارکت در واحدهای تولیدی یا خدماتی صورت می‌گیرد. این معامله زمانی برد_برد است که هم سرمایه گذار از قِبل آن به سود برسد و هم برای میزبان و سرمایه پذیر در شاخص‌هایی چون اشتغال، تولیدِ صادرات محور، قیمت تمام شده محصول و بهره وری، مثبت تمام شود.
اما آیا قدم هر سرمایه گذاری را باید مبارک بدانیم؟
یک سرمایه گذار داخلی که قرار بوده بزرگترین گاوداری در قزوین را احداث کند، به «فروردین امروز» می‌گوید: ما بسیار تلاش کردیم وگفتیم این واحد هم اشتغال‌زایی دارد و هم تولید لبنیات استان را بالا می‌برد؛ولی در جلسات نتوانستیم آقایان را متقاعد کنیم، شاید از کسب درآمد خوششان نمی‌آید!
اما صابر دهبان، کارشناس ارشد محیط زیست می‌گوید: همین حالا هم واحدهای آلاینده تولید تخم مرغ و گاوداری‌ها به قدر کافی آسیب داشته‌اند.احداث چنین مکان‌هایی به خاطر آلایندگی‌های بسیار مضر است. مشکل اینجاست صاحبانش حاضر به هزینه در زمینه کاهش آلودگی‌ها نیستند.
او ادامه می‌دهد: این واحدها باید از مسیر آبادی‌ها و جاده‌های شهری حداقل ۱۵ کیلومتر دور باشند،مردم آن مناطق عموما مجبور به مهاجرت می‌شوند و قشر ضعیف باقی مانده هم که اعتراض می‌کند یا تطمیع می‌شوند یا بی‌توجهی می‌بینند.
به گفته این کارشناس ارشد محیط زیست، بیش از ۵کارخانه هایتک در نزدیکی آبیک برای همین مشکلی که مرغداری‌ها ایجاد کرده‌بودند، تعطیل شدند. اگر درباره سرمایه گذاری حرف می‌زنیم باید به همه ابعاد آن توجه کنیم.
بهنام ملکی، مدیر کل دفتر جذب و حمایت از سرمایه گذاری هم معتقداست در سرمایه گذاری‌ها باید نقش آلاینده‌های محیط زیستی را هم در نظر گرفت.
او به فروردین امروز می‌گوید: قزوین استانِ برخورداری است.ما باید محیط زیست را در جذب سرمایه گذاران در نظر بگیریم و این طور نشود که همه واحدهای آلاینده‌شان را به اسم «سرمایه گذاری» اینجا بیاورند تا منطقه و شهر خودشان مصون بماند.
ملکی ادامه می‌دهد:۶۳مورد مجوز در زمینه احداث نیروگاه‌های بادی، ۴۰ درخواست نیروگاه‌های خورشیدی و ۸۷ مورد در زمینه احداث نیروگاه‌های مقیاس کوچک chp صادر شده‌است که تنها ۳ واحد مربوط به نیروگاه بادی و ۱۷ مورد از نیروگاه مقیاس کوچک به بهره‌برداری رسیده‌است.
به گفته ملکی از آمار یاد شده ۵۶ مورد به دلیل عدم پیگیری مسکوت مانده‌اند. بدهکاری به شرکت‌هایی چون گاز و برق و … همچنین واگذار نکردن زمین و مشکلات مربوط به امور اراضی از موانع بر سر راه سرمایه‌گذاری است.
«منوچهرحبیبی» معاون امور اقتصادی استاندار قزوین هم به فروردین امروز می‌گوید: 5/30درصد از درخواست‌های سرمایه گذاری در حوزه انرژی‌های پاک و ۵/۲۱ درصد مربوط به گردشگری است که خود نشان از اهمیت این دو سرفصل مهم دارد.
همچنین به گفته او ۱۱ درصد درخواست‌ها از طرف هیات‌های خارجی و بقیه در داخل کشور است. به عقیده این مسئول برای حفظ سرمایه‌گذاران داخلی و جذب بیشترِ خارجی‌ها باید تلاش کرد؛ حتی در جلسه ستاد سرمایه‌گذاری به عنوان سیاست اصلی اعلام شده و شرط استاندار قزوین هم برای ادامه کارِ مدیران، همین توانایی آن‌ها در جذب سرمایه‌گذار است.
دلبری تنها از راه دور
سهرابی، یک سهامدار تهرانی است که درخواست احداث یک واحد بهداشتی در شهرک کاسپین را داشته‌است.
او به فروردین امروز می‌گوید: باوجود این همه تاکیدات و روی خوش نشان دادن‌های از راه دور، وقتی به قزوین آمدیم، دیدیم مراحل صدور مجوز آنقدر کند پیش می‌رود که در نیمه راه نزدیک بود پشیمان بشویم وبرای دریافت وام از یک بانک تخصصی که کار اصلی‌اش همین است، بسیار معطل شدیم.
به گفته این سرمایه‌گذار، واحد او امروز نزدیک به ۹۰ نفر اشتغال زایی داشته که اگر شرایط یاری کند، بیشتر هم می‌شود.
مدیران بی‌اعتماد
محمدخانی که یک واحد بزرگ تولید خوراکی در آراسنج را به ثمر رسانده‌است، وضعیت برق و گاز این شهرک را نامناسب می‌داند: انرژی و منابع مربوط به سوخت از اولین نیازهای واحدهای تولیدی است، وقتی این مهم با مشکل مواجه باشد، کار مجموعه لنگ می‌ماند.
به دید او در استان قزوین مدیران شرکت‌های گاز و برق بسیار بی‌اعتماد شده‌اند و این شاید به رویه‌های قبلی و تجربه‌های قدیم باز گردد که سبب شده سخت گیری‌های بسیاری را در قبال سرمایه گذاران جدید اعمال کنند و گاهی دفع کننده است.
سرگیجه سرمایه‌گذاران
یک سرمایه گذار حوزه گردشگری هم به فروردین امروز می‌گوید: ما باید اول سرمایه‌گذار داخلی را جذب کنیم و بعد به فکر جذب سرمایه‌گذار خارجی باشیم، در بحث گردشگری که این همه روی آن تاکید است، من و امثال من زیاد هستیم، چه از بومی‌ها و آن‌ها که می‌خواهند محوطه یا خانه آبا و اجدادی‌شان را به منطقه گردشگری تبدیل کنند و چه غیر بومی‌ها که می‌آیند کسب‌وکاری راه‌اندازی کنند؛اما «تسهیلات با سود بالا» و»همکاری نکردن نهادها در درجه اول با یکدیگر و بعد با سرمایه‌گذاران» از موانع مشترک اصلی است.
او ادامه می‌دهد: خیلی وقت‌ها نمی‌دانیم دقیقا با چه سازمانی باید وارد مذاکره شویم؟ میراث فرهنگی، شهرداری، اتاق بازرگانی، سازمان صنعت و معدن و… درستش این است که برویم با همان دفتر سرمایه‌گذاری کار کنیم و آنجا خودش پیگیر باشد.
اما به گفته این سرمایه‌گذار در عمل نمایندگان نهادهای یاد‌شده، ابتکار و استقلال عمل لازم را ندارند و موکول کردن‌های مداوم کارها، بروکراسی چند برابری ایجاد می‌کند؛ مساله‌ای که درست در مقابل سیاست ایجاد این مرکز قرار دارد.
همان‌طور که از اظهارنظرهای زاهدی، استاندار قزوین بر می‌آید، جذب سرمایه گذار همچنان در اولویت فعالیت‌های اقتصادی استان در سطح خرد و کلان است؛ اما شاید سیاست‌های او متفاوت با آنچه پیش از این بوده، باشد. همین توجه به حفظ محیط زیست و جدیت در پیگیری و ترغیب برای به نتیجه رساندن سرمایه گذاری‌ها در تحرکات مربوط به صنعت می‌تواند نقشه راهی باشد برای مدیران استانی تا علاوه بر کنار گذاشتن کارشکنی‌ها و خمودگی‌ها، از تصمیمات شتابزده در این باره دوری کنند.
اما آیا قدم هر سرمایه گذاری را باید مبارک بدانیم؟
یک سرمایه گذار داخلی که قرار بوده بزرگترین گاوداری در قزوین را احداث کند، به «فروردین امروز» می‌گوید: ما بسیار تلاش کردیم وگفتیم این واحد هم اشتغال‌زایی دارد و هم تولید لبنیات استان را بالا می‌برد؛ولی در جلسات نتوانستیم آقایان را متقاعد کنیم، شاید از کسب درآمد خوششان نمی‌آید!
اما صابر دهبان، کارشناس ارشد محیط زیست می‌گوید: همین حالا هم واحدهای آلاینده تولید تخم مرغ و گاوداری‌ها به قدر کافی آسیب داشته‌اند.احداث چنین مکان‌هایی به خاطر آلایندگی‌های بسیار مضر است. مشکل اینجاست صاحبانش حاضر به هزینه در زمینه کاهش آلودگی‌ها نیستند.
او ادامه می‌دهد: این واحدها باید از مسیر آبادی‌ها و جاده‌های شهری حداقل ۱۵ کیلومتر دور باشند،مردم آن مناطق عموما مجبور به مهاجرت می‌شوند و قشر ضعیف باقی مانده هم که اعتراض می‌کند یا تطمیع می‌شوند یا بی‌توجهی می‌بینند.
به گفته این کارشناس ارشد محیط زیست، بیش از ۵کارخانه هایتک در نزدیکی آبیک برای همین مشکلی که مرغداری‌ها ایجاد کرده‌بودند، تعطیل شدند. اگر درباره سرمایه گذاری حرف می‌زنیم باید به همه ابعاد آن توجه کنیم.
بهنام ملکی، مدیر کل دفتر جذب و حمایت از سرمایه گذاری هم معتقداست در سرمایه گذاری‌ها باید نقش آلاینده‌های محیط زیستی را هم در نظر گرفت.
او به فروردین امروز می‌گوید: قزوین استانِ برخورداری است.ما باید محیط زیست را در جذب سرمایه گذاران در نظر بگیریم و این طور نشود که همه واحدهای آلاینده‌شان را به اسم «سرمایه گذاری» اینجا بیاورند تا منطقه و شهر خودشان مصون بماند.
ملکی ادامه می‌دهد:۶۳مورد مجوز در زمینه احداث نیروگاه‌های بادی، ۴۰ درخواست نیروگاه‌های خورشیدی و ۸۷ مورد در زمینه احداث نیروگاه‌های مقیاس کوچک chp صادر شده‌است که تنها ۳ واحد مربوط به نیروگاه بادی و ۱۷ مورد از نیروگاه مقیاس کوچک به بهره‌برداری رسیده‌است.
به گفته ملکی از آمار یاد شده ۵۶ مورد به دلیل عدم پیگیری مسکوت مانده‌اند. بدهکاری به شرکت‌هایی چون گاز و برق و … همچنین واگذار نکردن زمین و مشکلات مربوط به امور اراضی از موانع بر سر راه سرمایه‌گذاری است.
«منوچهرحبیبی» معاون امور اقتصادی استاندار قزوین هم به فروردین امروز می‌گوید: 5/30درصد از درخواست‌های سرمایه گذاری در حوزه انرژی‌های پاک و ۵/۲۱ درصد مربوط به گردشگری است که خود نشان از اهمیت این دو سرفصل مهم دارد.
همچنین به گفته او ۱۱ درصد درخواست‌ها از طرف هیات‌های خارجی و بقیه در داخل کشور است. به عقیده این مسئول برای حفظ سرمایه‌گذاران داخلی و جذب بیشترِ خارجی‌ها باید تلاش کرد؛ حتی در جلسه ستاد سرمایه‌گذاری به عنوان سیاست اصلی اعلام شده و شرط استاندار قزوین هم برای ادامه کارِ مدیران، همین توانایی آن‌ها در جذب سرمایه‌گذار است.
دلبری تنها از راه دور
سهرابی، یک سهامدار تهرانی است که درخواست احداث یک واحد بهداشتی در شهرک کاسپین را داشته‌است.
او به فروردین امروز می‌گوید: باوجود این همه تاکیدات و روی خوش نشان دادن‌های از راه دور، وقتی به قزوین آمدیم، دیدیم مراحل صدور مجوز آنقدر کند پیش می‌رود که در نیمه راه نزدیک بود پشیمان بشویم وبرای دریافت وام از یک بانک تخصصی که کار اصلی‌اش همین است، بسیار معطل شدیم.
به گفته این سرمایه‌گذار، واحد او امروز نزدیک به ۹۰ نفر اشتغال زایی داشته که اگر شرایط یاری کند، بیشتر هم می‌شود.
مدیران بی‌اعتماد
محمدخانی که یک واحد بزرگ تولید خوراکی در آراسنج را به ثمر رسانده‌است، وضعیت برق و گاز این شهرک را نامناسب می‌داند: انرژی و منابع مربوط به سوخت از اولین نیازهای واحدهای تولیدی است، وقتی این مهم با مشکل مواجه باشد، کار مجموعه لنگ می‌ماند.
به دید او در استان قزوین مدیران شرکت‌های گاز و برق بسیار بی‌اعتماد شده‌اند و این شاید به رویه‌های قبلی و تجربه‌های قدیم باز گردد که سبب شده سخت گیری‌های بسیاری را در قبال سرمایه گذاران جدید اعمال کنند و گاهی دفع کننده است.
سرگیجه سرمایه‌گذاران
یک سرمایه گذار حوزه گردشگری هم به فروردین امروز می‌گوید: ما باید اول سرمایه‌گذار داخلی را جذب کنیم و بعد به فکر جذب سرمایه‌گذار خارجی باشیم، در بحث گردشگری که این همه روی آن تاکید است، من و امثال من زیاد هستیم، چه از بومی‌ها و آن‌ها که می‌خواهند محوطه یا خانه آبا و اجدادی‌شان را به منطقه گردشگری تبدیل کنند و چه غیر بومی‌ها که می‌آیند کسب‌وکاری راه‌اندازی کنند؛اما «تسهیلات با سود بالا» و»همکاری نکردن نهادها در درجه اول با یکدیگر و بعد با سرمایه‌گذاران» از موانع مشترک اصلی است.
او ادامه می‌دهد: خیلی وقت‌ها نمی‌دانیم دقیقا با چه سازمانی باید وارد مذاکره شویم؟ میراث فرهنگی، شهرداری، اتاق بازرگانی، سازمان صنعت و معدن و… درستش این است که برویم با همان دفتر سرمایه‌گذاری کار کنیم و آنجا خودش پیگیر باشد.
اما به گفته این سرمایه‌گذار در عمل نمایندگان نهادهای یاد‌شده، ابتکار و استقلال عمل لازم را ندارند و موکول کردن‌های مداوم کارها، بروکراسی چند برابری ایجاد می‌کند؛ مساله‌ای که درست در مقابل سیاست ایجاد این مرکز قرار دارد.
همان‌طور که از اظهارنظرهای زاهدی، استاندار قزوین بر می‌آید، جذب سرمایه گذار همچنان در اولویت فعالیت‌های اقتصادی استان در سطح خرد و کلان است؛ اما شاید سیاست‌های او متفاوت با آنچه پیش از این بوده، باشد. همین توجه به حفظ محیط زیست و جدیت در پیگیری و ترغیب برای به نتیجه رساندن سرمایه گذاری‌ها در تحرکات مربوط به صنعت می‌تواند نقشه راهی باشد برای مدیران استانی تا علاوه بر کنار گذاشتن کارشکنی‌ها و خمودگی‌ها، از تصمیمات شتابزده در این باره دوری کنند.
حدیث حیدری
