دیروز: نوزده سال و یکماه

خانه جواد مجابی نمایشگاه نسبتا دائمی این آفریده‌های خلاقانه بود. خلاقیتی که وقتی نگاهش می‌کردی یا بهتر بگویم نگاهش بکنی، باورت نمی‌شود آفریده، ذهن و دستی باشد که سقف عمرش مرز بیست را هم رد نکرده باشد. این را از اول نمی‌دانستم. نمی‌دانستیم که نقاشی‌ها مال حسین مجابی است. زنده یاد حسین مجابی نقاشی که فروردین ۱۳۲۴ در بهار دل انگیز معلم کلایه به دنیا آمد و نوزده سال و یکماه بعد در بهار ۱۳۴۳ دنیا را برای زندگان گذاشت و رفت.
البته این آمد و شد کوتاه یک نکته هم داشت، این که فرق نمی‌کند چه حجمی از زمان را زیست کنی و چند سال و چند ماه روی بوم نقاشی بایستی و رنگ و خط را به تصویر تبدیل کنی. وسعت دید مهم تر است. حجم زمان باعث ماندگاری نیست. آنطور که بعدها دانستم حسین مجابی از شانزده سالگی تا نوزده سال و یکماهگی همرهش نقاش بوده؛ چیزی کمتر از چهار سال، اما وقتی تابلوهایش را ببینی می توانی مثل خیلی‌ها که اتفاقا انسان‌های کاربلدی هم هستند انگشت حیرت به دهان بگیری و با شیفتگی تمام از قدرت ذهن یا دست نقاشش بنویسی یا بگویی. اینها را نوشتم تا گفته باشم یکی دیگر از مفاخر و چهره‌های ماندگار قزوین، حسین مجابی است. حسین مجابی که لابد در لیست چهره‌های ماندگار این شهر قرار ندارد؛ منظورم لیست رسمی است.

امروز: برادر همه ما
غروب شنبه ۲۴مرداد سالن اجتماعات خانه هنرمندان تهران پر بود. پر از آدمهایی که آمده بودند تا صحبت‌های دکترها جواد مجابی و محمد صنعتی را درباره حسین مجابی بشنوند، فیلمی که درباره او ساخته شده را ببینند و نمایشگاه نقاشی را افتتاح کنند که نقاشش پنجاه و یکسال پیش از دنیا رفته بود. نمایشگاهی که اگرچه بسیاری از آثار درجه یک نقاش را در خود نداشت (چرایش را من هنوز به درستی درک نمی‌کنم)، اما می‌شد با همان تابلوهای محدود فهمید اگر حسین مجابی به جای معلم کلایه در روستایی واقع در هلند به دنیا آمده بود حالا شهرتی عالم‌گیر داشت. در مراسم افتتاحیه این نمایشگاه هنرمندانی همچون محمود دولت آبادی، صدیق تعریف، سید علی صالحی و بسیاری از نقاشان صاحب نام هم حضور داشتند. از قزوین هم چند نفری رفته بودیم. به آقای مجابی به شوخی گفتم ما قزوینی‌ها هم آمده ایم، هر چند از طنز همیشگی‌اش بی نصیب نماندم و یادم آورد روستا زاده تربتی نمی‌تواند قزوینی باشد و بعد گفت نه تو قزوینی‌ترین قزوینی هستی! نمی‌دانیم ما قزوینی‌ها با فرزندانمان چه کرده‌ایم. شاید باید از نامادری بچه‌های خودمان، خود خودمان دست برداریم. بچه‌هایی که باعث سربلندی ما هستند. بچه‌هایی که برای نمایشگاه‌شان نشریه تخصصی، هنری تندیس ویژه نامه چاپ می‌کنند. بچه‌هایی که در آن هنرمندی همچون هادی هزاوه‌ای که مثل آیدین آغداشلو، رویین پاکباز و… هم‌دوره و هم‌کلاس حسین مجابی بودند، حسین مجابی را برادر همه ما می‌داند.

فردا : کاش زادگاهش هم به او بپردازد
نمایشگاه نقاشی حسین مجابی در تهران برگزار شد. چه خوب، اما بهتر آن است که زادگاهش نیز به او بپردازد؛ به اویی که متولد معلم کلایه است. متولد فروردین ۱۳۲۴ معلم کلایه.