فلاش بک
به انتخابات چهارسال پیش فلاش‌بک می‌زنیم. انتخاباتی که در فضایی تنش‌آلود و در جریان رقابتی نفس‌گیر برگزار شد و نمایندگان برآمده از صندوق آرا، فعالیت دوره سوم اتاق بازرگانی استان را کلید زدند. از روزهای پایانی دوره دوم فعالیت هیات نمایندگان می‌شد به اختلافات نهان و آشکار ۲ گروه مدعی انتخابات گذشته پی برد و به نظاره جنگ و جدلی از جنس اقتصاد نشست. تبلور این اختلافات در انتخابات دوره سوم در اسفند ۸۹ بروز کرد که از یک سو ائتلاف فعالین اقتصادی استان قزوین به سرلیستی حبیب‌اله سرچمی قرار گرفتند و در طرف دیگر اپوزیسیونی به نام ائتلاف تحول‌خواهان با پرچمداری علیرضا کشاورز قاسمی هماورد می‌طلبید. کارزار انتخابات پارلمان بخش خصوصی برپا شد و لیست ائتلاف فعالان اقتصادی سبد انتخاباتی خود را با کسب ۹ رای پر کرد و عنوان پیروز انتخابات را به نام خود سند زد.
مدتی گذشت و درحالی‌که ائتلاف پیروز سرمست از شکست رقیب، به آینده برنامه‌های خود می‌اندیشد، تحت فشارهای سازمان صنعت وقت، تمام رویاها رنگ باخت به خود گرفتند و ورق برای تحول‌خواهان برگشت تا با خروج دو عضو تاثیر‌گذار از ائتلاف فعالان اقتصادی و حضوری غیرمنتظره در طیف تحول‌خواهان، کرسی ریاست بر اتاق بازرگانی قزوین به علیرضا کشاورز برسد.
***
حالا در سرمای نیمه اول دی‌ماه به اسفند موعود نزدیک می‌شویم و انتخاباتی که قرار است معرف نمایندگان دور چهارم پارلمان خصوصی قزوین باشد. انتخاباتی که همچنان تحت تاثیر حواشی طیف‌های مدعی خواهد بود و با رنگ و بویی از جنس رقابت به مرحله برگزاری خواهد رسید.
از تمام این حواشی فاکتور می‌گیریم و به بهانه برگزاری چهارمین دوره انتخابات اتاق بازرگانی به سراغ چندتن از فعالین عرصه صنعت و بازرگانی استان می‌رویم تا عملکرد دور سوم این اتاق مهم و تعیین‌کننده را از قاب نگاه آن‌ها به نظاره بنشینیم. البته۲ماه پیگیری ما برای گپ‌و‌گفت با رییس اتاق بازرگانی قزوین بی‌ثمر بود و مشغله زیاد وی دلیلی شد تا نتوانیم سوالات افکار عمومی پیرامون فعالیت‌های اتاق شماره سوم را از مرد شماره یک جویا شویم.
به سراغ ابوالفضل حمزه‌ای می‌رویم. همو که سبقه معاونت برنامه‌ریزی دولت گذشته را در کارنامه دارد و خود از فعالین بخش خصوصی استان است.
حمزه‌ای تشکل‌ها و انجمن‌های تخصصی را نمادی از برقراری دموکراسی در یک اجتماع می‌داند و اظهار می‌دارد: وقتی یک تشکل خصوصی موفق می‌شود که سرآمدان و نخبگان هر بخش در آن تشکل حضور داشته باشند. افراد حاضر در انجمن‌ها بایستی در حوزه تخصصی‌شان جزو بهترین‌های ایران باشند و تمام صنعتگران و تجار آن‌ها را قبول داشته باشند. برای حفظ مشروعیت آن انجمن یا تشکل هم باید افراد در یک نظام دموکراتیک انتخاب شوند.
معاون سابق استانداری قزوین اینگونه ادامه می‌دهد: متاسفانه برخی از تشکل‌های صنعتی ما در سطح صنعت وتجارت استان نیستند. به سراغ آدم‌های تخصصی و توانمند نمی‌روند. درهای این تشکل‌ها بسته‌اند و افرادی متولی شده‌اند که تابه‌حال یک میلیون دلار هم صادرات نداشته‌اند، با این تفاسیر چطور این افراد می‌توانند نماینده صنعتگری با ۵۰ میلیون دلار صادرات باشند.
از وی سراغ مخاطب صحبت‌هایش را می‌گیریم و او به شکلی صریح پاسخ می‌دهد: مخاطب فرد مشخصی نیست. با اتاق بازرگانی هم کار ندارم. اگر اشکالی در حوزه بخش خصوصی مشاهده می‌کنیم علت‌هایش مشخص است. آقای کشاورز و تیم‌شان انسان‌های کارآمدی هستند، ولی به‌نظرمن از پتانسیل اتاق بازرگانی خوب استفاده نمی‌شود. به آقای کشاورز گفتم باید ارتباط گسترده‌ای بین بخش خصوصی ایجادکنند.
معاون سابق استانداری قزوین در خاتمه می‌گوید: هرچقدر اتاق بازرگانی به سمت صاحبان صنعت و تولید برود پارلمان بخش خصوصی وزنش بیشتر می‌شود.
در ادامه با بخشنده عضو هیات مدیره سه دوره اتاق بازرگانی تماس می‌گیریم و نظر این فعال باسابقه را در خصوص عملکرد دوره سوم اتاق جویا می‌شویم.
وقتی سوالمان را مطرح کردیم با چاشنی تامل اینگونه سخنان خود را آغاز می‌کند: از نظر بنده که عضو هیات نمایندگان بوده‌ام بالطبع عملکرد اتاق را مورد تایید می‌دانم اما اگر بخواهم عقیده‌ام را به‌عنوان یک فعال اقتصادی ابراز کنم به نظرم دراین دوره کارهای خوبی صورت گرفته که نقطه عطف آن تشکیل شورای گفت‌وگو بود که زمینه تحولات ارزشمندی را رقم زد.
بخشنده ادامه می‌دهد: طلسم احداث ساختمان اتاق بازرگانی در این دوره شکسته شد که نقطه قوتی برای نمایندگان دوره سوم محسوب می‌شود.
این فعال صنعتی اظهار می‌دارد: با استراتژی مشخص آقای کشاورز از بسیاری سفرهای بی‌جا و بی‌ثمر هیات نمایندگان جلوگیری شد و درعوض به بهبود وضعیت اتاق کمک کرد و تعامل بسیار خوبی با بخش دولتی ایجاد شد.
از بخشنده می‌پرسیم از بین عملکرد هیات نمایندگان دوره اول تا سوم، کارنامه کدام مجموعه را موفق می‌داند، با چاشنی صبر پاسخ سوال ما را اینگونه می‌دهد: از نظر عملکرد دورهای اول و سوم را موفق می‌دانم. البته دوره دوم هم تا حدی توانست موفق عمل کند اما برخی اختلافات تمرکز اتاق در این دوره را از بین برد و اجازه نداد اعضا با تمام توان پیگیر امور باشند.
عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی استان در جواب به این پرسش که آیا اتاق بازرگانی توانسته برآیند پتانسیل و توانمندی‌های بخش بازرگانی و صنعت استان باشد، گفت: امکانات اتاق محدود است ولی در همین اختیاراتی که دارد سعی کرده در قامت نماینده بخش خصوصی از حقوق این بخش دفاع کند، ولی من فکر می‌کنم موفقیت اتاق در این زمینه کمتر از ۵۰ درصد باشد.
ترتیب گفت‌وگویی با رییس خانه تازه تاسیس صنعت استان را می‌دهیم. زمانی، رییس این خانه نوپا که سه دوره عضویت در هیات نمایندگان اتاق بازرگانی را در رزومه کاری خود به ثبت رسانده است، در رابطه با عملکرد دوره سوم اتاق اظهار می‌دارد: امیدوار بودیم اتاق در دوره سوم به شکل پارلمانی اداره شود و نظرات شخصی بر تصمیمات اعمال نشود در‌صورتی‌که هرگونه انتصاب و تصمیم باید به تصویب ۱۵ عضو هیات نمایندگان برسد.
از زمانی در رابطه با ادعای خود طلب مصداق می‌کنیم و او به این شکل ادامه می‌دهد: در شورای گفت‌وگوی بخش خصوصی و کمیسیون‌های مربوطه اتاق بازرگانی باید از نظر و رای هیات نمایندگان استفاده می‌شد که متاسفانه اینگونه عمل نشد و به‌نظر من در این بخش از فلسفه تشکیل پارلمان بخش خصوصی فاصله گرفتیم.
زمانی به نقطه قوت فعالیت‌های اتاق بازرگانی در دوره سوم اشاره می‌کند و می‌گوید: امضای تفاهم‌نامه کربلا در سال ۱۳۸۹ منجر به راه‌اندازی دفتر تجاری استان قزوین در شهر کربلا خواهد شد که یکی از نقاط عطف این دوره محسوب می‌شود و ما امیدواریم این دفتر در شرف تاسیس هرچه زودتر فعالیت‌های خود را آغاز کند.
رییس خانه صنعت استان، مشارکت فعال صاحبان صنایع و تجار استان را در رونق‌گیری فعالیت اتاق مؤثر می‌داند و می‌گوید: امیدواریم در انتخابات پیش رو فضایی ایجاد شود تا نخبگان صنعت و تجارت استان در فرآیندی دموکراتیک در انتخابات اسفندماه حضور پیدا کنند و اتاق قزوین به معنای واقعی در نقش پارلمان بخش خصوصی ظاهر شود.
***
با این اوصاف باید به انتظار اسفندماه نشست و دید کدام طیف و کدام جریان می‌تواند با گفتمانی تازه وارد میدان شود و اکثریت کرسی‌های پارلمان بخش خصوصی قزوین را به نام خود سند بزند.
