فضای امروز شعر قزوین را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
شهر قزوین به گواه تاریخ و عملکرد هنرمندان خود همواره فرهیختگان بسیاری را به فضای فرهنگی و هنری کشور معرفی کرده است. هنرمندانی که جریان‌ساز گشته و تحولی شگرف به وجود آورده‌اند و گاهی نیز با توجه به توانایی‌های بسیار عرصه برای ظهور آن‌ها فراهم نگشته است. امروز نیز استعداد‌های بسیاری در قزوین وجود دارد؛ جوانان خوش‌ذوقی که از اندک کارگاه‌ها و جلسات شعری و راهنمای اساتیدی چون سعید عاشقی، محمد‌علی حضرتی و حمید عابدیها استفاده می‌کنند، اما حضور دو یا سه جلسه تخصصی و کارگاهی شعر در قزوین نمی‌تواند به پویایی و بالندگی شاعران قزوینی کمک کند، این درحالی است که در شهرهای همجوار همانند رشت، شش جلسه با رویکردهای متفاوت ترانه و سرود، شعر بانوان، غزل و… برگزار می‌گردد و این مساله به خوبی نشان میدهد که شعر قزوین به سمت جلو حرکت نمی‌کند و اینگونه از جریان شعر امروز کشور عقب مانده است و حتی می‌توان گفت شعر قزوین در فضای امروز کشور موجودیتی ندارد.
به نظر شما سیاست‌های مدیریتی و فرهنگی قزوین موجب کم فروغی شعر در استان شده است؟
جواب من هم بله و هم نه است، مدیریت فرهنگی درست یک سوی این معادله است و در سوی دیگر آن پشتکار، خلاقیت و انگیزه شاعران قرار دارد. معادله دوسویه‌ای که لازم است دو طرف آن به خوبی فعالیت کنند تا به نتیجه مطلوبی برسیم. برگزاری کارگاه‌های تخصصی شعر،معرفی و حمایت شاعران توسط رسانه‌های استانی همانند صدا و سیما، روزنامه‌ها و… به همان میزان به شاعران انگیزه میدهد که تولد شعر و چاپ کتاب خوب مسوولین را برای توجه بیشتر به این امر ترغیب می‌کند.
همکاری رسانه‌های عمومی قزوین برای معرفی شاعران استان را چگونه می‌بینید؟
امروز وقتی از رسانه صحبت می‌شود از یک طرف رسانه‌های عمومی مثل صدا و سیما و روزنامه‌های کثیرالانتشار و… و از طرف دیگر رسانه‌های مجازی و شبکه‌های اجتماعی را نیز باید در نظر گرفت. متاسفانه صدا و سیمای قزوین به مقوله شعر تنها به شعر خوانی در مناسبت‌ها بسنده می‌کند وهیچ‌گونه معرفی،نقد و برسی آثار و شاعران استان قزوین را در برنامه خود ندارد. رسانه‌های نوشتاری نیزبرای شناخت شاعران و آثار آن‌ها به جامعه باید بیشتر به نقد و تحلیل آثار شاعران شهر خویش بپردازند. به‌طور‌مثال وقتی از من که عضوی از شاعران شهر قزوین هستم اثری در یکی از روزنامه‌های سراسری نقد و تحلیل می‌شود از یاسر قنبرلو به‌عنوان یکی از شاعران شمالی ایران نام برده می‌شود که این به درستی غربت شاعران قزوینی را نشان میدهد.
رسانه های مجازی و شبکه‌های اجتماعی مثل فیس بوک، وایبر و… چه تاثیری بر فضای شعری امروز دارد؟
بدون تردید شبکه‌های اجتماعی امروز به یکی از مهم‌ترین ابزار برای معرفی آثار و شناخت شاعران تبدیل گشته است و حتی برخی ناشران، میزان استقبال از آثار شاعران در فضای مجازی را مهر تاییدی بر سرمایه‌گذاری و چاپ آن اثر قرار می‌دهند، اما استفاده ناصحیح از این ابزار و تایید‌ها ولایک‌هایی که ریشه در نداشتن شناخت درست از شعر دارد باعث ایجاد توهم در شاعر شدن می‌شود و این امر موجب برنتافتن صاحب اثر در فضای حقیقی نسبت به نقد و تحلیل می‌گردد و این آفت بزرگی برای شعر به شمار می‌رود.
برای برون رفت از این آفت‌ها و پویایی شعر قزوین چه راهکاری دارید؟
من و بسیاری از شاعران قزوین محصول کارگاه‌های تخصصی شعر و ساعت‌ها نقد و برسی آثار در این کارگاه‌ها هستیم. دعوت از شاعران برجسته کشور در زمینه‌های مختلف کلاسیک، ترانه و سرود، سپید و… می‌تواند به پر‌رونق‌شدن کارگاه‌ها و ایجاد انگیزه در شاعران استان کمک کند و همچنین برگزاری جشنواره‌های آزاد بارویکردی ورای گرایشات سیاسی و گروهی و توجه به ماهیت شعر می‌تواند به پویایی شعر در قزوین کمک کند و در نهایت برگزاری جلسه آسیب‌شناسی شعر قزوین با حضور شاعران و مسوولین نیز سبب شکوفایی شعر این شهر و چاپ و نشر آثار درخشان و اعتلای شعر خواهد شد.
استقبال عموم از کتاب تازه‌ات؛ «ندیده بانی» چگونه بوده است؟
ندیده بانی در سال ۸۹ و با نام «فروشی نیست» برای دریافت مجوز به اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فرستاده شد، اما پروسه دریافت مجوز تا سال ۹۳ طول کشید و سرانجام با انجام تغییراتی با نام «ندیده بانی» به نمایشگاه بین‌المللی کتاب راه یافت. خوشبختانه این کتاب در مدت زمان شش ماه و با همکاری انتشارات فصل پنجم به چاپ دوم رسید. ندیده بانی با مضامین اجتماعی،محتوایی،حدیث نفس و اعتراضی و همچنین از لحاظ اوزان، محتوا و زبان، ترکیبی است.
سید محمد حسین زرآبادی
