ضمن اینکه خودت را معرفی میکنی، بگو چه شد وارد وادی شعر شدی؟
من الهه عراقی هستم و حدود سیزده سال است که شعر میگویم. اینکه چی شد وارد این حیطه شدم، بر میگردد به علایق و احساساتم که از دوره کودکی شکل گرفته و سبب شده که شعر را، زبانی بیابم که به وسیله آن بهتر میتوانم احساسات و عواطفم را بیان کنم. گرچه در این سالها، قصه هم گفتهام و داستانسرایی هم کردهام، اما بیشترین گرایش احساسیام بیش از هر هنر دیگری، به ادبیات منظوم و شعر و ترانهسرایی بوده است. البته سعی کردهام در سرودههایم، قالب و سبکی را پیدا کنم که به احساسات شخصی و نیز باورهای فردیام نزدیکتر باشد و شاید همین هم هست که علاوه بر سرودههایی با مضامین احساسی و عاشقانه، سرودههایی با موضوعات اجتماعی نیز دارم و کوشیدهام آلام و آمال انسانی را در آنها بازتاب دهم و اینکه چقدر موفق بودهام، موضوعی است که قطعا مخاطبانم آن را قضاوت خواهند کرد.
شعرهایت را منتشر هم کردی؟
بله، مجموعهای از سرودههایم در سال ۸۹ در کتابی با نام «قلبها هم یخ زدهاند» منتشر شد که بر خلاف انتظارم، با وجود آنکه کتاب اولم بود و کسی مرا نمیشناخت، مورد استقبال نیز قرار گرفت، بهطوریکه ۵۰۰ جلد آن تنها در نمایشگاه کتاب به فروش رفت. دومین کتابم نیز که سرودههای در قالب سپید من را شامل میشود و البته تاکنون برای این کتاب نامی انتخاب نکردهام، در آینده نزدیکی به دست چاپ سپرده خواهد شد. این کتاب در دست انتشار به صورت فارسی-انگلیسی بوده و بهاصطلاح دو زبانه است.
چرا اینقدر دیر به کتاب دوم رسیدی؟
بین زمان انتشار مجموعه اول سرودههایم تا فراهمشدن شرایط برای چاپ کتاب دومم، حدود ۴ سال طول کشیده که فکر نمیکنم زمان زیادی باشد. شاید وسواس و دقت نظر من در انتخاب سرودههایم و تغییر سبک و قالب شعرهایم، باعث آن چیزی شده باشد که شما از آن بهعنوان فاصله دیر انتشار دو کتاب یاد کردید.
به ترانهسرایی اشاره کردی، دراینباره هم بگو؟
ترانهسرایی یکی از فعالیتهای شعری من است. در چند سال گذشته تعدادی از ترانههایم، توسط خوانندگان مختلفی خوانده شده و در قالب آلبومهای صوتی به بازار عرضه شده است. اخیرا در حال انتشار کار تازهای در این حوزه هستم که مخصوص کودکان است و با عنوان لالاییهای کودکانه به صورت سیدی منتشر خواهد شد. البته مجموعه ترانههایی را هم با تم عاشقانه آماده کردهام و به دنبال صدای خوبی میگردم که این ترانهها را اجرا کند.
و حرف آخرت…
حرف خاصی ندارم، فقط ضمن تشکر از نشریه فروردینامروز، از آقای امیر دیوانی که ویرایش سرودهها و کتابهایم را بر عهده دارند و از تواناییها و زحماتشان نهایت بهره را بردهام، قدردانی میکنم.