جایی برای آرامش

پاتوق مرفهین و متوسط الحال‌ها متفاوت است. از تمیزی و شیکی پاتوق و آدم‌هایش گرفته تا گران بودن خرج‌ها و تفریحات آن، تومنی صنار با هم فرق دارند؛ اما باید وجه تشابهی هم داشته باشند که همه را زیر یک عنوان، یعنی پاتوق جمع می‌کند.
ظاهرا روابط میان آدم‌ها مهمترین عنصری است که جایی را تبدیل به پاتوق می‌کند و نه مثلا عناصری چون محیط شیک، خدمات خوب، صندلی نرم، چای گرم یا گوشه دنج که همه همه البته مطلوبند؛ اما عنصر اصلی پاتوق نیستند. تا حالا کسی دیده است که یک مغازه فست فود یا رستوران شیک پاتوق شود؟ نه! چون آن جا روابطی شکل نمی‌گیرد تا پاتوق شود؛ اگرچه روابط شکل گرفته، مشتری اصلی این مکان‌ها هستند؛ ولی مکان‌های زیادی هم هستند که هیچ ندارند؛ اما پاتوق می‌شوند. جای پاتوق می‌شوند که بتوان آنجا ماند، نشست، به آرامش و سکون رسید؛ البته جایی که برای دیدار و گفت‌و‌گو کردن با آدم‌های دیگر مناسب باشد. معمولا گفت‌و‌گوها پیرامون مسائل هر روزه آدم‌هااست. دوستی‌ها، مشکلات عاطفی، جدایی، درس، دانشگاه و… . اما گاهی ممکن است موضوع صحبت، مشکلات اجتماعی چون گرانی، بیکاری، مصاحبه شغلی و… باشد که تجربه نشان داده، موضوعی نیست که با مطرح کردن فوتبال و مسایل آن به فراموشی سپرده نشود. در هر پاتوقی از پاتوق های کارگری و رانندگان ترانزیت گرفته تا پاتوق کتاب‌خوان‌ها و حتی پاتوق‌های پر زرق و برق و شیک، بحث فوتبال که مطرح می‌شود، جو پاتوق تغییر می‌کند. متمدن ترین آدم‌های مودب هم هنگام بحث درباره فوتبال، به انسان‌هایی بدوی تبدیل می شوند، پر حرارت بحث می کنند،داد می کشند، بی‌منطق دفاع می کنند و بی پروا به طرف مقابل حمله می کنند.
ماندگارترین، طولانی ترین، گسترده ترین و پرطرفدارترین موضوع صحبت فوتبال است که این خود نشان دهنده خصلت مهم پاتوق‌نشینی است. پاتوق، جایی است برای آرامش،با هم بودن،گپ زدن و فراموش کردن سختی های روزمره.
حسین قدسی