اما این اتفاق که کارشناسان آن را ناشی از تغییرات اقلیمی و همچنین فعالیت‌های صنعتی و دخالت انسان در پدیده‌های طبیعی می‌دانند؛ آنگونه بود که پدیده‌ای کم‌سابقه را در قزوین رقم زد.
مدیرکل مدیریت بحران استان، عامل اصلی این اتفاق در استان را دست‌کاری در طبیعت می‌داند و با بیان اینکه هر ساله الموت دچار بحران، سیل گرفتگی و رانش زمین می‌شود، می‌گوید: اما یکی از مهم‌ترین دلایل سرعت گرفتن این بحران در منطقه الموت، جدای از بارندگی‌های فصلی آن هم رخداد سیل در تابستان، توسعه باغ‌ها و اراضی کشاورزی و آبیاری سنتی و غرقابی در دامنه شیب‌دار کوهپایه‌ها، تصرف بیش از حد از دامنه طبیعت، از بین رفتن گونه های گیاهی، ساخت و سازهای بیش از اندازه است که سبب شده تا خاک این منطقه سست و لغزش در آن زیاد باشد.
قدرت‌اله مهدیخانی، تلفات انسانی در مناطق الموت و آوج را ناشی از بی‌توجهی به هشدارهای دستگاه‌های مسئول دانسته و می‌افزاید: در حادثه سیل اخیر به رغم صدور اخطاریه و آماده‌باش دستگا‌های اجرایی و امدادی، اطلاع‌رسانی ویژه برای عموم مردم صورت گرفت و تاکید کردیم مردم در مسیل‌ها و ارتفاعات قرار نگیرند، اما متاسفانه بی‌اعتنایی مردم به هشدارها حادثه‌ساز شد و چند تن از اهالی جان خود را از دست دادند.
او همچنین اضافه می‌کند: در سیل سال۹۸ علاوه بر اقدامات اساسی و پیشگیرانه که مدیریت بحران و دستگاه‌های متولی انجام دادند، چون سیل در بهار رخ داد مردم بیشتر به اخطارها توجه کردند و در استان تلفات ناشی از سیلاب نداشتیم، ولی در حادثه اخیر به دلیل نابه‌هنگام بودن حادثه، موضوع جدی گرفته نشد.
در حالی که مهدیخانی معتقد است که مدیریت بحران کار خود را پیش و بعد از رخداد سیل به درستی انجام داده، نماینده مردم قزوین در مجلس اما نظر دیگری دارد و می‌گوید: از عملکرد مدیریت بحران در مقابله با سیل الموت گله دارم؛ چرا که مدیرکل مدیریت بحران استان با تأخیر عمل کرد.
فاطمه محمدبیگی تاکید می‌کند: اداره کل مدیریت بحران باید هماهنگی لازم را بین دستگاه‌ها و نیروهای امدادی انجام دهد و مدیرکل مدیریت بحران در این حوزه مسئولیت دارد، اما متأسفانه در موضوع سیل الموت مدیرکل مدیریت بحران منتظر بود تا فرماندار قزوین همه موارد را کتباً اعلام کند و بعد وارد عمل شود که همین تأخیر باعث شد که همه چیز را آب ببرد.
او با بیان اینکه در مقابله با بحران سیل در شهرستان آوج بهتر عمل شد و سرعت واکنش بیشتر بود، تصریح می‌کند: اما در الموت طی روزهای اول سیل هیچ اکیپ عملیاتی از مدیریت بحران وجود نداشت و نیروهای بومی و محلی در مقابله با سیل تنها بودند.
درحالی که هنوز میزان خسارت بارندگی و سیلاب ناشی از آن در میانه تابستان به صورت جامع ارزیابی و اعلام نشده، جواد حق‌لطفی مدیرکل راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای استان از خسارت۲۰میلیارد تومانی به پل‌ها، ابنیه فنی و راه‌های بخش‌های مرکزی و آبگرم شهرستان آوج و الموت شرقی و غربی خبر می‌دهد. خسارت‌هایی که البته با ارزیابی دقیق در حوزه‌های دیگر، سر به فلک خواهد کشید!
با این همه، به نظر می‌رسد آنچه که سبب‌ساز تغییرات اقلیمی و جاری شدن سیل در هنگامه خشکسالی آن هم در فصل تابستان شده، بیش از هر عامل دیگری به‌ویژه نقش مردم، ناشی از اجرای پروژه‌های بزرگ دولتی است. نادیده گرفته شدن پیوست زیست‌محیطی در اجرای پروژه‌های راهسازی الموت- تنکابن و الموت- کلاچای- رحیم آباد، یکی از این موارد است.
