حاج قاسم ماخانی، کهن مرد آسمانی

در روزگاری که بیماری فراگیر کوئید۱۹ هیبت و حیثیت مرگ را از بین برده و در کمتر از دو سال بیش از دویست هزار نفر از پیر و جوان را به جهانی دیگر فرستاده؛ خبر رفتن حاج قاسم هیچ شگفتی و اعجابی را برنینگیخت. تنها عده‌ای که هنرِ دست‌های توانمند او را در چیدنِ خشت خشت بناها دیده بودند سری به افسوس تکان دادند و شاید نگران جای خالی‌اش شدند. خدمت صادقانه و شبانه‌روزی او در مرّمت و احیای آثار تاریخی- مذهبی سرزمین کاسپین، چونان تواضع و خاکساری بی‌مانندش، یگانه بود. حاج قاسم ماخانی پدر گرانقدر شهید مجید ماخانی رزمنده شایسته و شجاع جبهه‌های غرب و جنوب که سال‌ها چشم‌انتظار بازگشت پیکر مطهر او بود نیز رفت. سبک‌بارتر از کبوترانی که در آفتابِ دلکشِ تابیده بر کاشی‌های سبزآبی مسجد جامع عتیق که دست‌چیده‌ی خود اوست یله داده و برمی‌خیزند و تا دوردست‌های افقِ دشت پر می‌کشند.