در قزوین بنا به دستور مقامات فرادست، اعضای شورای اسلامی شهر از ۱۳ نفر به ۹ نفر کاهش می‌یابد. این درحالی است که علاوه بر ثبت نام بیش از ۳۰۰ نفر در انتخابات و تایید صلاحیت تعداد زیادی از آن‌ها، همه اعضای شورای شهر به‌جز یک نفر، قصد حضور دوباره در رقابت را دارند و سعی می‌کنند با استفاده از ظرفیت‌هایی که طی این سال‌ها کسب کرده‌اند، صندلی را برای خود محفوظ نگه دارند. اکنون باید دید در آستانه پنجمین انتخاب برای پارلمان محلی، شوراها در زندگی مردم قزوین تاثیرگذاشته‌است و از شورای آینده خواسته‌های آسمانی دارند یا زمینی!
فقر تولیدات فرهنگی و هنری در قزوین
محمد مهدی نعیمیان، دانشجوی رشته طراحی صنعتی و فعال رسانه‌ای از رابطه فرهنگ و شورای شهر می‌گوید: وضعیت فرهنگ و هنر در قزوین مثل آلودگی هوای تهران یک معضل جدی است. تولیدات هنری شهر از لحاظ کمی با جمعیت همخوانی ندارند و از نظر کیفی هم زیر سطح انتظار هستند؛ حتی در روستاها هم وضعیت هنر و صنایع دستی به مراتب بهتر از داخل شهرهای استان هستند.
او از کمیسیون فرهنگی شورای شهر انتقاد می‌کند و می‌گوید: با وجود گذشت چندین دور از پا گرفتن شوراها و فعالیت کمیسیون فرهنگی، اما دریغ از یک سالن تئاتر، گالری خوب، یک تولید سینمایی یا تلویزیونی که بتواند دست کم سر هنرمندان شهرمان را گرم کند و نانی در سفره آن‌ها بگذارد.
نعیمیان معتقد است مشکلات فرهنگی در شهر نیازمند مداخله جدی شوراهاست و در این باره توضیح می‌دهد: به لحاظ فرهنگی با وجود این همه دانشگاه ورفت و آمد توریست ها و نزدیکی به پایتخت توقع دیگری از قزوین داریم؛ ولی متاسفانه ما تنها در آسیب‌های اجتماعی مثل طلاق و سقط جنین و اعتیاد به پایتخت شباهت داریم.
او اینگونه نتیجه‌می‌گیرد: عملکرد شورای شهر در زمینه فرهنگی بسیار ضعیف بوده و تقریبا به جز بیلان کاری عددی، هیچ چیز دیگری ندیدیم. تا به‌حال دیده نشده که یک هنرمند به جمع شورای شهر دعوت شده و از او راهکار و مشاوره بگیرند.
نعیمیان از انتظاراتش نسبت به شورای بعدی می‌گوید: به عنوان یک دانشجو از شورای شهر بعدی درخواست دارم درب جلساتشان را به روی روانشناسان، جامعه‌شناسان، هنرمندان و اندیشمندان شهر باز کنند. به این باور برسند که تا هنرمند نباشد، شهر پیشرفت نمی‌کند. شورای شهر می‌تواند با حمایت های مادی و معنوی از هنرمندان را در حل مشکلات استان سهیم کند.
اجرای متوازن پروژه های شهری
جواد بابایی، کارگر یکی از واحدهای صنعتی استان هم که ساکن منطقه مینودر است، می‌گوید: مهمترین انتظاری که از اعضای شورای شهر بعدی دارم، برقراری توازن در اجرای پروژه‌های شهری است. کدام منطقی، مرکز شهر را با انبوهی از مراکز تجاری و تفریحی و نواحی حاشیه‌ای را با کمبود‌های بسیار طراحی کرده‌است؟ طبیعی است در این شرایط استفاده از امکانات مرکز شهر برای من که کارگری با حقوق حدود یک میلیون تومان هستم، هزینه بر است و شرایط را برایمان سخت می‌کند.
رای به نامزدهای مسئولیت پذیر و با وجدان
فریبا طاهایی، شهروند ساکن خیابان نادری هم می‌گوید: کسی که می‌خواهد عضو شورا شود باید احساس مسئولیت کند و به‌دور از منافع شخصی و قومی با وجدان در پی منافع همه شهروندان باشد و هر گونه منفعت طلبی را کنار بگذارد.
به باور این شهروند، عضو شورا باید نه از نگاه یک مسئول، بلکه از چشم یک شهروند به مسائل و معضلات نگاه کند و اگر چنین فردی را در میان نامزدها پیدا کند، حتما به او رای می‌دهد.
اما مهدی طاهری، پیمانکار ساختمانی عقیده دارد اولویت شورای پنجم باید بحث اصلاح هندسی مناطقی مانند هادی آّباد باشد؛ اما نه به شیوه گذشته که منجر به زیان مالی ساکنان و ناقص ماندن طرح شد.
او توضیح می‌دهد: به دلیل مشکلات معماری و فضای نامناسب منطقه با کوچکترین بارندگی آب گرفتگی زندگی اهالی هادی آباد را مختل می‌کند. از طرف دیگر، اصلاح معماری و نوسازی بافت فرسوده هادی آباد برای انبوهسازان توجیه اقتصادی ندارد و لازم است مدیریت شهری با الگویی صحیح و مقرون به صرفه ورود پیدا کند.
نابسامانی درنواحی منفصل شهری
حسین قدیری از اهالی ناحیه منفصل شهری وثوق آباد نیز با ابراز نارضایتی از تبدیل این منطقه از روستا به ناحیه منفصل شهری و در پی آن سلب بودجه‌های روستایی، به شرح مشکلات این منطقه می‌پردازد: ناحیه وثوق آباد هیچ مرکزدرمانی ندارد، تنها یک خانه بهداشت در نجف آباد است که نمی‌تواند جوابگوی بیماران باشد. همچنین نبود مرکز خرید، کتابخانه، ورزشگاه، دبیرستان و درمانگاه، مشکلات زباله و پساب، از مسائلی است که به نظر می‌رسد تنها با توجه ویژه اعضای شورای شهر قابل حل است؛ هرچند تجربه شورای قبلی باوجود وعده‌هایی که دادند، چندان موفق نبود و ما تغییر چندانی در نواحی وثوق آباد و دیگر مناطق احساس نکردیم.
انتظارهای بیجا
فریده حاج کاظمی، جامعه شناس اعتقاد دارد وعده‌ها و حمایت‌های خارج از چارچوب از سوی نامزدهای شورای شهر و حتی نمایندگان قبلی که اکنون بر مسند کار هستند، سیستم انتخاباتی را دچار اختلال می‌کند.
او در این باره می‌گوید: آنچه که باعث می‌شود برخی از شهروندان انتخاب درستی نداشته باشند و یا بعد از انتخاب پشیمان شوند، آن است که انتظار دارند افراد برگزیده در زندگی فردی آن‌ها تحول ایجاد کنند.
او در ادامه می‌افزاید: اگر چارچوب اصولی اختیارات و تکالیف نمایندگان پارلمان محلی برای شهروندان بیان شود و اهرمی قانونی مانع از ارتباط‌گیری‌های شخصی و بهره‌برداری از آن، خرید رأی، وعده‌های غیر‌واقعی و مواردی مثل این‌ها شود، مردم انتخاب بهتری دارند؛ چون ملاک‌های حقیقی و نه فاقد ارزش را مد نظر قرار می‌دهند.این جامعه شناس معتقد است اگر اختیارات اعضای شورای شهر شفاف سازی شود شهروندان برای سنجش‌ها، به سراغ زندگی خود و اطرافیانشان نمی‌روند؛ بلکه شاخص‌های مهمتری مثل توسعه متوازن، توسعه پایدار، مدیریت اقتصادی و شفافیت مالی را مد نظر قرار می‌دهند.
باید دید در انتخابات پیش رو که شورای چهارم چندان از دید شهروندان موفق نبوده‌است، مردم به اشخاص رای می‌دهندیا به برنامه‌ها واقعی نه انتزاعی.
فقر تولیدات فرهنگی و هنری در قزوین
محمد مهدی نعیمیان، دانشجوی رشته طراحی صنعتی و فعال رسانه‌ای از رابطه فرهنگ و شورای شهر می‌گوید: وضعیت فرهنگ و هنر در قزوین مثل آلودگی هوای تهران یک معضل جدی است. تولیدات هنری شهر از لحاظ کمی با جمعیت همخوانی ندارند و از نظر کیفی هم زیر سطح انتظار هستند؛ حتی در روستاها هم وضعیت هنر و صنایع دستی به مراتب بهتر از داخل شهرهای استان هستند.
او از کمیسیون فرهنگی شورای شهر انتقاد می‌کند و می‌گوید: با وجود گذشت چندین دور از پا گرفتن شوراها و فعالیت کمیسیون فرهنگی، اما دریغ از یک سالن تئاتر، گالری خوب، یک تولید سینمایی یا تلویزیونی که بتواند دست کم سر هنرمندان شهرمان را گرم کند و نانی در سفره آن‌ها بگذارد.
نعیمیان معتقد است مشکلات فرهنگی در شهر نیازمند مداخله جدی شوراهاست و در این باره توضیح می‌دهد: به لحاظ فرهنگی با وجود این همه دانشگاه ورفت و آمد توریست ها و نزدیکی به پایتخت توقع دیگری از قزوین داریم؛ ولی متاسفانه ما تنها در آسیب‌های اجتماعی مثل طلاق و سقط جنین و اعتیاد به پایتخت شباهت داریم.
او اینگونه نتیجه‌می‌گیرد: عملکرد شورای شهر در زمینه فرهنگی بسیار ضعیف بوده و تقریبا به جز بیلان کاری عددی، هیچ چیز دیگری ندیدیم. تا به‌حال دیده نشده که یک هنرمند به جمع شورای شهر دعوت شده و از او راهکار و مشاوره بگیرند.
نعیمیان از انتظاراتش نسبت به شورای بعدی می‌گوید: به عنوان یک دانشجو از شورای شهر بعدی درخواست دارم درب جلساتشان را به روی روانشناسان، جامعه‌شناسان، هنرمندان و اندیشمندان شهر باز کنند. به این باور برسند که تا هنرمند نباشد، شهر پیشرفت نمی‌کند. شورای شهر می‌تواند با حمایت های مادی و معنوی از هنرمندان را در حل مشکلات استان سهیم کند.
اجرای متوازن پروژه های شهری
جواد بابایی، کارگر یکی از واحدهای صنعتی استان هم که ساکن منطقه مینودر است، می‌گوید: مهمترین انتظاری که از اعضای شورای شهر بعدی دارم، برقراری توازن در اجرای پروژه‌های شهری است. کدام منطقی، مرکز شهر را با انبوهی از مراکز تجاری و تفریحی و نواحی حاشیه‌ای را با کمبود‌های بسیار طراحی کرده‌است؟ طبیعی است در این شرایط استفاده از امکانات مرکز شهر برای من که کارگری با حقوق حدود یک میلیون تومان هستم، هزینه بر است و شرایط را برایمان سخت می‌کند.
رای به نامزدهای مسئولیت پذیر و با وجدان
فریبا طاهایی، شهروند ساکن خیابان نادری هم می‌گوید: کسی که می‌خواهد عضو شورا شود باید احساس مسئولیت کند و به‌دور از منافع شخصی و قومی با وجدان در پی منافع همه شهروندان باشد و هر گونه منفعت طلبی را کنار بگذارد.
به باور این شهروند، عضو شورا باید نه از نگاه یک مسئول، بلکه از چشم یک شهروند به مسائل و معضلات نگاه کند و اگر چنین فردی را در میان نامزدها پیدا کند، حتما به او رای می‌دهد.
اما مهدی طاهری، پیمانکار ساختمانی عقیده دارد اولویت شورای پنجم باید بحث اصلاح هندسی مناطقی مانند هادی آّباد باشد؛ اما نه به شیوه گذشته که منجر به زیان مالی ساکنان و ناقص ماندن طرح شد.
او توضیح می‌دهد: به دلیل مشکلات معماری و فضای نامناسب منطقه با کوچکترین بارندگی آب گرفتگی زندگی اهالی هادی آباد را مختل می‌کند. از طرف دیگر، اصلاح معماری و نوسازی بافت فرسوده هادی آباد برای انبوهسازان توجیه اقتصادی ندارد و لازم است مدیریت شهری با الگویی صحیح و مقرون به صرفه ورود پیدا کند.
نابسامانی درنواحی منفصل شهری
حسین قدیری از اهالی ناحیه منفصل شهری وثوق آباد نیز با ابراز نارضایتی از تبدیل این منطقه از روستا به ناحیه منفصل شهری و در پی آن سلب بودجه‌های روستایی، به شرح مشکلات این منطقه می‌پردازد: ناحیه وثوق آباد هیچ مرکزدرمانی ندارد، تنها یک خانه بهداشت در نجف آباد است که نمی‌تواند جوابگوی بیماران باشد. همچنین نبود مرکز خرید، کتابخانه، ورزشگاه، دبیرستان و درمانگاه، مشکلات زباله و پساب، از مسائلی است که به نظر می‌رسد تنها با توجه ویژه اعضای شورای شهر قابل حل است؛ هرچند تجربه شورای قبلی باوجود وعده‌هایی که دادند، چندان موفق نبود و ما تغییر چندانی در نواحی وثوق آباد و دیگر مناطق احساس نکردیم.
انتظارهای بیجا
فریده حاج کاظمی، جامعه شناس اعتقاد دارد وعده‌ها و حمایت‌های خارج از چارچوب از سوی نامزدهای شورای شهر و حتی نمایندگان قبلی که اکنون بر مسند کار هستند، سیستم انتخاباتی را دچار اختلال می‌کند.
او در این باره می‌گوید: آنچه که باعث می‌شود برخی از شهروندان انتخاب درستی نداشته باشند و یا بعد از انتخاب پشیمان شوند، آن است که انتظار دارند افراد برگزیده در زندگی فردی آن‌ها تحول ایجاد کنند.
او در ادامه می‌افزاید: اگر چارچوب اصولی اختیارات و تکالیف نمایندگان پارلمان محلی برای شهروندان بیان شود و اهرمی قانونی مانع از ارتباط‌گیری‌های شخصی و بهره‌برداری از آن، خرید رأی، وعده‌های غیر‌واقعی و مواردی مثل این‌ها شود، مردم انتخاب بهتری دارند؛ چون ملاک‌های حقیقی و نه فاقد ارزش را مد نظر قرار می‌دهند.این جامعه شناس معتقد است اگر اختیارات اعضای شورای شهر شفاف سازی شود شهروندان برای سنجش‌ها، به سراغ زندگی خود و اطرافیانشان نمی‌روند؛ بلکه شاخص‌های مهمتری مثل توسعه متوازن، توسعه پایدار، مدیریت اقتصادی و شفافیت مالی را مد نظر قرار می‌دهند.
باید دید در انتخابات پیش رو که شورای چهارم چندان از دید شهروندان موفق نبوده‌است، مردم به اشخاص رای می‌دهندیا به برنامه‌ها واقعی نه انتزاعی.
شیما شاهین فر
