گذشته از همه اتفاقات خوشایند و ناخوشایند و بردها و پیروزیهایی که به هوا پرتابمان کرد و بیدرایتیها و شکستهایی که خونمان را به جوش آورد؛ شاهد رخدادهای زیادی در ورزش قزوین بودیم که با زندگی در کنار آنها یک سال دیگر پیرتر شدیم و عدد شناسنامهمان بزرگترشد.
دراین بین، تیمداری مثل همیشه بزرگترین نقطه ضعف ورزش قزوین بود که ما را تا مرز سکته پیش برد؛ اما پوستاندازی که مد نظرمان بود اتفاق نیفتاد.
در زیر نگاهی داریم به عملکرد قزوین در حوزه ورزش تا بدانیم دیارمینودری شاهد چه اتفاقاتی در سال ۹۵ بود:
از کاسپین شروع میکنیم که بنابه دلایلی به چشم و چراغ اهالی مستطیل سبز قزوین بدل شده و این سوگلی انگار قصدندارد فوتبال قزوین را به سرمنزل مقصود برساند.
شناسنامه تیمهای قزوینی امسال هم روی اعصاب علاقهمندان رژه رفت تا همانطور که در دقیقه نود بسته شدهبود، در دقیقه نود هم در لیگ دو باقی بماند.
یک فصل پرنوسان با آغازی دیرهنگام و پایانی خوش، قصه پرغصه این فصل کاسپین بود که چشم امید فوتبال دوستان قزوینی به این تیم است.
کاسپینیها که با سنگربان سابق آبیهای پایتخت به بن بست خوردهبودند برای این فصل به سراغ مربی سابق خود یوسف نادریان رفتند تا بلکه او آلترناتیو خوبی برای مجید رضایی باشد؛ اما دست روی دست گذاشتن مدیران و اما و اگرهای تیمداری لاجوردی پوشان باعث شد، آقا یوسف، عطای کار در قزوین را به لقایش ببخشد و طی دومرتبه، خداحافظی از جمع کاسپینیها را عملی کند.
این حکایت تراژیک با استعفای علی صفری، مدیرعامل باشگاه تکمیل شد تا شهردار بوئین زهرا به جای چالش با کادرفنی و بازیکنان، بر روی عمران و آبادانی این شهر تمرکزکند.
مرتضی ململی، شهردار بیدستان با قرارگرفتن در راس کاریک تصمیم خوب گرفت و با روی کارآوردن مربی آکادمیکی مانند پژواک کرم پور، نسخه شفابخش را برای کاسپین پیچید.
بالاخره این استراتژی آقای شهردار جواب داد و با کلی حرص و جوش توانستیم در دقیقه نود از کابوس سقوط کاسپین به لیگ سه رهاشویم.
طرح و توسعه؛ تیمی که تیم نشد
با شنیدن خبر انتقال امتیاز میثاق تهران به قزوین دل تو دلمان نبود که نقاب از چهره تیم لیگ برتریمان برداشته شود؛ مسالهای که حتی فدراسیون و کمیته فوتسال را هم به جان هم انداخت که برنده این بازی، فوتسالیها بودند؛اما این تیم نگون بخت «طرح و توسعه» الوند بود که یک بار دیگر به ما ثابت کرد، تیمداری با این مدل به قزوین نیامدهاست.
طرح و توسعه در فصل کابوس وار خود کلکسیونی از مربیان مختلف بود و به نوعی مربیان مختلف آزمون و خطایشان را در این تیم میگذراندند.
مسئولان هم دست این تیم را در حنا گذاشتند تا حریفان روی سه امتیاز بازی با این تیم حساب ویژهای بازکنند و شاهد عقبگرد فوتسال قزوین باشیم.
طرح و توسعه همان تیمی بود که فوتسال قزوین را توسعه نداد و زنگ تفریحی برای حریفان در لیگ برترشد؛ البته نمیتوان از مدیران این تیم ایراد گرفت.
آخر شاهنامه برخلاف کاسپین برای سالنی بازان قزوین خوش نبود تا آنها در اولین سال حضور خود در لیگ برتر وداع تلخی با این لیگ داشتهباشند.
به نوعی میتوان گفت آه «میثاق» دامن این تیم را گرفت و درس خوبی به مدیران ورزش داد تا برای تیمداری فکر اساسی کنند.
بلندهمتان سپهرالکتریک در لیگ برتر
گل سرسبد ورزش استان سپهرالکتریک بود که توانست انتظارات والیبال دوستان را برآورده و خود را لیگ برتری کند.
شاگردان معمارزاده، دست به کار بزرگی زدند تا همه دست به تحسین آنها زده و با هر سرویس و پرش آنها به داشتن این تیم ببالند.
قهرمانی در لیگ کارگری؛موفقیت در لیگ دو و بالاخره حضوری مقتدر در لیگ یک و صعود به لیگ برتر همه و همه پازلهای موفقیت تیم خوب سپهرالکتریک بودند که یکی پس از دیگری تکمیل شد.این اتفاق که با حمایتهای بیشائبه مدیران شرکت سپهرالکتریک رخ داد، دنیا را به کام والیبال قزوین شیرینتر از عسل کرد و باعث شد تاسپهرالکتریک تنها تیم قزوینی لقب بگیرد که برای رسیدن به لیگ برتر روی پای خود میایستد.
بیشک نقطه عطف ورزش قزوین همین صعود سپهرالکتریک به لیگ برتر بود و بلندقامتان والیبال قزوین عیدی خوبی به مردم دادند و باعث شدند با اتفاقات پردیس و آبگینه خاطره بازی کنیم.
حالا سال ۹۶ میتواند سال تحقق رویاهای والیبال قزوین باشد و روزهای ندیده را در دنیای توپ و تور به چشم ببینیم و لذت ببریم.
البته در این بین رشتههای انفرادی مانند تکواندو و کاراته و … نیز موفقیتهایی داشتند و توانستند گلیم ورزش قزوین را از آب بیرون بکشند.
بازهم رشتههای انفرادی گوی سبقت را از رشتههای تیمی ربودند تا قزوین را شهر ورزشکاران موفق بنامیم؛ مگراینکه سپهرالکتریک بتواند تمام این معادلات را بهم بریزد.
هرچه بود سال ۹۵ هم با همه تلخیها و شیرینیهایش برای ورزش قزوین به پایان رسید و باید از شکستها درس گرفت و در باد موفقیتها نخوابید تا با یک تجدیدنظر اساسی بتوانیم حرفهایی برای گفتن داشتهباشیم.
همه ساله با رویای پوستاندازی در ورزش قزوین پرونده سال را میبندیم و امیدواریم سال ۹۶ همان سال موردنظر ما باشد و ورزش در دیارمینودری تکانی به خود بدهد.
سعید رسولی