دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره)
در انتظار نگاه مثبت دولت
دانشگاه‌های قزوین هم از این تغییرات بی‌نصیب نمانده‌اند. دانشگاه بین‌الملل امام خمینی، به عنوان قطب دانشگاه‌های سراسری قزوین، همیشه در کانون توجه مسئولان این استان بوده است. با انتصاب جعفر توفیقی به عنوان سرپرست وزارت علوم، دانشجویان این دانشگاه نیز انتظارات و مسائل خود را برای بهبود اوضاع دانشگاه بین‌المللی امام خمینی بیان می‌کنند.
ایمان آقایاری فعال دانشجویی، در این باره به فروردین امروز می گوید: وضع دانشگاه به لحاظ روانی تابعی از وضع عمومی جامعه است. آنچه با رویداد انتخابات اخیر اتفاق افتاد، ایجاد موجی از امید و نشاط در جامعه بود که این روحیه به دانشگاه نیز تسری یافت.
او ادامه می‌دهد: اما در بعد سیاست رسمی و مدیریتی تدبیر دولت برآمده از این رویداد، محمل لازم را برای تحقق میل دانشجویان و تداوم این نشاط فراهم می‌آورد. پس از تلخی‌ها و تندی‌های هشت سال گذشته، فضای دانشگاه به واسطه رویکرد مثبت دولت و از سوی دیگر انتصاب سرپرست کنونی وزارت علوم و مواضع اتخاذ شده، امیدهای بسیاری شکل گرفته که ما را نسبت به آینده خوش بین کرده است.» البته موضوعات سیاسی تنها بخشی از مشکلات دانشجویان دانشگاه بین‌الملل امام خمینی(ره) است. کاستی‌های فرهنگی در طول هشت سال گذشته، از جمله موضوعاتی است که دانشجویان دانشگاه امام‌خمینی(ره) از آن گلایه دارند و امیدوارند با تصمیمات دولت جدید، از آن کاسته شود.
محمد حسن گچ‌پز، دانشجوی رشته ادبیات فارسی و فعال فرهنگی در این‌باره به ما می‌گوید: «نوع برخورد معاونت فرهنگی دانشگاه بین‌الملل در این چندسال، مخالفت با برنامه‌های فرهنگی بوده است. از ندادن اجازه برگزاری همایش‌ها و کانون‌های ادبی و فرهنگی، بی تفاوتی معاونت فرهنگی دانشگاه به چاپ مجلات دانشجویی تا استهزا دانشجویان فعال در این عرصه، همه در این چندسال شکل گرفته است.» البته مشکلات صنفی هم بخشی از مشکلاتی است که دانشجویان از آن گلایه می‌کنند.
گچ‌پز، از کمبود امکانات رفاهی گلایه دارد: «یکی از مواردی که به آن توجه نمی‌شود، کمبود امکانات رفاهی در دانشگاه است. برای مثال نبود سلف غذا در دانشکده‌های علوم انسانی و علوم اجتماعی که معضلات زیادی را برای دانشجویان ایجاد کرده است.
البته نحوه برخورد حراست دانشگاه درباره پوشش دانشجویان که طی این چندسال تشدید شده است؛ از دیگر مشکلاتی است که امیدواریم با روی کارآمدن دولت جدید، رفع شود.» البته به این مسایل باید اخراج برخی اساتید و بازنشستگی اجباری تعدادی از استادان باتجربه را نیز اضافه کرد.
دانشگاه آزاد باراجین انجمن صنفی ندارد
اما درکنار دانشگاه امام خمینی(ره) دانشگاه آزاد باراجین به‌عنوان بزرگترین دانشگاه آزاد کشور قرار دارد. دانشگاهی که با بیش از ۳۰ هزار دانشجو قلب تپنده دانشگاه‌های شهر است. البته تغییرات کلی راس دانشگاه آزاد را هم شامل می‌شود. برکناری فرهاد دانشجو از ریاست دانشگاه آزاد و انتخاب حمید میرزاده به‌عنوان ریاست دانشگاه ازاد، بزرگترین تغییر در راس دانشگاه آزاد بوده است. اما داشجویان دانشگاه آزاد باراجین از بی‌توجهی مسئولان این دانشگاه به فعالیت‌های دانشجویی گلایه مندند.
حسین باقری، فعال دانشجویی دانشگاه آزاد باراجین در این باره به فروردین امروز می‌گوید: «دانشگاه آزاد قزوین تشکل صنفی ندارد و در حوزه مسائل صنفی هیچ فضایی برای فعالیت ندارد. بعد از چندین سال اولین بار در دانشگاه آزاد قزوین تشکل سیاسی، فرهنگی به نام چاووش تاسیس شد که بنده مدتی در این تشکل فعالیت می‌کردم که قبل از انتخابات ۹۲ به بهانه‌های مختلف از سوی دانشگاه، بسته شد و حتی افرادی که در این تشکل کار فرهنگی می‌کردند را به جنگ نرم متهم کردند و برخوردها و کم لطفی‌هایی در حق این دوستان انجام دادند.
در دانشگاه آزاد قزوین حتی یک نشریه مستقل دانشجویی هم وجود نداشت که مسائل و دغدغه‌های دانشجویان را به گوش مسئولان برساند. فعالان دانشجویی بودند که بارها درخواست مجوز نشریه را به دانشگاه دادند، اما به این درخواست‌ها همیشه دانشگاه جواب منفی می‌داد. با این که دانشگاه آزاد قزوین سالانه میلیاردها تومان در زمینه روبوکاپ هزینه می‌کند، اما کوچکترین هزینه‌ای در زمینه رشد مسائل فرهنگی و سیاسی دانشگاه انجام نمی‌دهد و همیشه مسئولان دانشگاه در زمینه تشکل سیاسی، فرهنگی بی‌میل هستند و واکنش منفی نشان می‌دهند تنها عمل سیاسی، فرهنگی در دانشگاه آزاد قزوین تشکیل کرسی‌های آزاداندیشی است که آن هم با هزینه‌های گزافی همراه است و از سوی دانشجویان استقبال خوبی نمی‌شود»
تمام کاستی های آموزش و پرورش
با آغاز مهرماه، مدارس هم مثل همیشه پذیرای دانش‌آموزان هستند. اما امسال مشکلات گرانی لوازم تحریر، با دیر آمدن کتاب‌های دانش آموزان در قزوین همزمان شده است.
حسین پذیره، فروشنده کتاب‌های درسی در این زمینه می‌گوید: «امسال کتاب‌های درسی خیلی دیرتر از سال های گذشته به دست ما رسید. البته کسری‌های کتاب هم زیاد بود. درکنار آن مشکل گرانی لوازم مدرسه هم مثل سال‌های گذشته وجود دارد.» البته آموزش و پرورش، مشکلات بیشتری دارد.
مصطفی نوربخش، معلم دروه ابتدایی درباره این مشکلات به ما می‌گوید: «کم بودن بودجه و منابع مالی برای مخارج و اداره مدرسه، کم بودن سرانه اختصاصی به دانش‌آموزان و به موازات آن ناتوانی مدیران در مدیریت هزینه‌کردها و مخارج، باعث می‌شود که ارائه امکانات به دانش‌آموزان نیز کاهش یابد. از جمله هزینه‌های رایج می‌توان به مبالغ آب و برق و گاز و تلفن گرفته تا تهیه کاغذ و تعمیر دستگاه کپی و رنگ‌آمیزی کلاس و تهیه جوایز برای دانش‌آموزان و تا تهیه لوازم ورزشی و تعمیرات ساختمان اشاره کرد.»
وی همچنین از اجرا نشدن درست طرح تحول بنیادین آموزش و پرورش انتقاد می‌کند: «اجرای طرح سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، بدون آماده کردن پیش‌نیازهای آن در مدارس مشکلاتی را ایجاد کرده است.
به خصوص در پایه ششم ابتدایی بعد از شروع سال تحصیلی واجرایی شدن طرح،مشکلات یکی یکی نمود پیدا کرده‌اند. از مهیا نشدن امکانات فناوری گرفته تا تطبیق نداشتن مطالب درسی با شرایط سنی دانش‌آموزان به‌ویژه در درس ریاضی.»
او همچنین از شرایط بد مالی معلم‌ها هم گلایه می‌کند و می‌گوید: «با توجه به پایین بودن سطح دستمزد معلمان، با توجه به مشکلات کشور و افزایش مخارج زندگی، متاسفانه تعداد بسیار زیادی از همکاران برای تامین نیازهای زندگی به شغل دوم روی آورده‌اند.»
مجتبی رحیمی
