مرکز آمار ایران، جمعیت شاغل استان قزوین را در سال ۹۱، سیصدوچهل و نه هزار و ۱۰۷ نفر اعلام کرده که این رقم در سال ۸۴، سیصدوچهل و شش هزار و ۳۱۵ نفر بوده است؛ یعنی در ۸ سال گذشته تنها برای ۲هزار و ۷۹۲ نفر شغل ایجاد شده است. آماری که معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال اداره کار استان هم تایید میکند که «این آمار نشان میدهد، برنامههای اشتغال دولت گذشته به درستی انجام نشده است.»
آن گونه که مرکز آمار ایران در مردادماه اعلام کرده، تعداد بیکاران استان قزوین، از ۴۳ هزار و ۸۷نفر در سال هشتاد و چهار، به ۴۸ هزار و ۲۳ نفر افزایش پیدا کرده است.
البته مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان، در سومین کارگروه اشتغال گفته است، استان قزوین در شش ماه نخست سال جاری، به غیر از بخش مسکن، ۳۱ درصد تعهدات و با احتساب راه و شهرسازی و شهرداریها به ۴۸ درصد تعهدات عمل کرده است و استان باید تا پایان امسال ۱۴۵ هزار و۳۳۱ شغل ایجاد کند.
با این همه هنوز آمار رسمی از میزان اشتغال ایجاد شده در سال ۹۱ اعلام نشده؛ اما براساس آماری که سال گذشته خبرگزاری «مهر» از میزان اشتغال ایجاد شده استانها در سال۱۳۹۰ منتشرکرده است، تعهد استان قزوین برای اشتغالزایی در این سال، ۳۸ هزار و ۱۷۲ فرصت شغلی بود که تنها ۱۴ هزار و ۶۲۳ مورد آن محقق شد.
بنابراین استان قزوین در سال۹۰، بیستوسه هزار و۸۰۷ مورد، از تعهد اشتغال خود عقب مانده بود.
مدیرکل تعاون، کارو رفاه اجتماعی استان، پیش ازاین، میزان تعهد اشتغال استان در سال ۹۰ را ۱۴ هزار و ۳۶۵ مورد و در سال ۹۱ این تعهد را ۱۹ هزار و ۶۴۴ مورد اعلام کرده بود.
با این همه، گزارش مرکز آمار نشان میدهد در ۸ سال گذشته نه تنها بیکاری استان قزوین از سال ۸۴ تا ۹۱ روند صعودی داشته که حتی تنها برای ۲هزار و ۷۹۲ نفر شغل ایجاد شده است؛ آماری که با فرصتهای شغلی که مسئولان استانی از ایجاد آن صحبت میکنند، تفاوت فاحشی دارد.
براین اساس در سال ۸۴، آغاز دولت نهم، ۴۳ هزار و۸۷ نفر جمعیت فعال استان قزوین؛ یعنی ۱۱٫۱ درصد بیکار بودهاند. البته این آمار در سال ۸۵ با ۴ دهم درصد کاهش، به ۱۰٫۳ درصد رسیده است.
اما این آماربیکاری، در سال بعد، یک دهم درصد افزایش داشته و به ۱۰٫۴ درصد رسیده است؛ یعنی در سال ۸۶، 36 هزار و۷۱۵ نفر جمعیت استان قزوین بیکار بودهاند. بنابراعلام همین منبع رسمی، سال ۸۷ میزان بیکاری، با کاهش محسوسی روبهرو شده و به رقم ۸٫۴ درصد رسیده است.
با این وجود، سال ۸۷ میزان بیکاری، کاهش ۲ درصدی داشته است؛ اما سال بعد ازآن که همزمان با آغاز دولت دهم است، به یکباره این رقم افزایش چند درصدی پیدا کرده و به میزان۱۲٫۲ درصد رسید.
بنابراین دراین سال، ۴۴ هزار و ۱۳۹ نفراز جمعیت استان قزوین بیکار بودهاند؛ البته در سال ۸۹ همین رقم، کاهش یک درصدی دارشته و به میزان ۱۱٫۲ درصد رسیده است. استان قزوین، درحالی سال۹۰ رقم ۱۲٫۴ درصد بیکاری را تجربه کرد که احمدینژاد با وعده ۲ و نیم میلیون شغل با صراحت اعلام کرده بود» :قول میدهم تا پایان دولت دهم، بیکاری را ریشهکن کنم.» اما درآخرین سال حضور دولت دهم، بیکاری، نه ریشهکن شد و نه حتی کاهش محسوسی داشت، بلکه تنها نسبت به سال پیش از آن ۳ دهم درصد کاهش داشت؛ یعنی به ۱۲٫۱ درصد رسید.
البته ناصرشفیعآبادی، معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال اداره کار، تعاون و رفاه اجتماعی استان قزوین هم معتقد است: «با توجه به اینکه این استان از پتانسیل کشاورزی و صنعتی خوبی برخوردار است، این آمار بیکاری برای قزوین مناسب نیست.»
او به «فروردین امروز» میگوید: «این آمار نشان میدهد که برنامههای اشتغال دولت گذشته به درستی انجام نشده است.»
قزوین هم مانند دیگر استانها با طرح اشتغال خانگی، سعی در کاهش آمار بیکاری دارد؛ اما به اعتقاد وزیر کار دولت روحانی، وامی که بعضی افراد برای راه اندازی مشاغل خانگی گرفته بودند نیز صرف عمل زیبایی بینی شد؛ مسالهای که معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال استان نیز تلویحا آن را تایید میکند.
او میگوید: پول شغل ایجاد نمیکند. در چرخه اقتصاد، نیروی انسانی، سرمایه مالی، تکنولوژی و منابع اولیه موثر هستند؛ از این رو معتقدم در بحث اشتغال، توجه به نیروی انسانی بسیار مهم است و چنانچه به این عامل توجه جدی نشود، عملا عوامل دیگر کارایی چندانی ندارند.
شفیعآبادی ادامه میدهد: سال گذشته، پول (وام) زیادی توزیع شده است، منابع و تکنولوژی مدرنی وارد این عرصه شده، این درحالی است که دشت قزوین یکی از پتانسیلهای بسیار مناسب برای سرمایهگذاری است؛ اما با این وجود، چرا نتوانستیم شغل ایجاد کنیم و روزبهروز بربیکاران ما افزوده شده است. چون به نیروی انسانی؛ یعنی کارآفرینی توجه نشده است.
معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال ادامه میدهد: امسال ۶هزار و ۱۹۵ نفر ثبت نام شده جویای کار وجود دارد، از این تعداد ۴ هزار و۵۴۷ نفر فاقد مهارت هستند؛ یعنی حدود ۷۳ درصد که نشان میدهد به مقوله کارآفرینی کمتر توجه شده است.
شفیعآبادی معتقد است: حوزه کار ساماندهی نشده است و هنوز آمار درستی از تعداد بیکاران وجود ندارد. وزارت کار باید به دنبال نظام جامع اطلاع رسانی باشد؛ البته گزارش اولیه آن تدوین شده است، اما در صورت وجود چنین نظام جامعی اگر همه شاغلان و بیکاران در این سامانه ثبت شوند، آمار شفاف در کشور بوجود می آید که میتوان بر اساس آن برنامه ریزی کرد. درواقع آمار، ابزاری برای تصمیم گیری درست است. چرا بعضی از تصمیمگیریها نادرست است، چون آمار درستی وجود ندارد.
با این همه آمارهایی که در دولت احمدینژاد منتشر میشده، همواره با واکنشهای فراوانی روبهرو بوده است و در این بین، آمار بیکاری از همه بیشتر؛ چه اینکه بعد از سرشماری سال ۸۵ مبنای آمار بیکاری تغییر کرد.
بنابر تعریف مرکز آمار، هر کس در هفته یک ساعت کار کند، شاغل است و در غیر این صورت در ردیف بیکاران جای میگیرد.
اصلاحطلبان و در این میان برخی از اصولگرایان میانهرو معتقد بودند که دولت احمدینژاد با این شیوه، تنها سعی در کاستن میزان بیکاری در کشور دارد؛ اما با وجود این، دولت همچنان براین روش مصر بود و در سرشماری سال ۹۰ نیزبر همین مبنا سرشماری انجام گرفت.
حامیان اصولگرای دولت، این انتقادات را مغرضانه میدانستند؛ اما گفتههای خلیل سعیدی، قائم مقام سابق مرکز آمار ایران بر این اعتراضها مهر تاییدی زد: «در زمان دولت نهم مرکز آمار ایران نرخ بیکاری را تولید کرده بود وقصد داشت آن را ارائه کند، اما زمانی که معاون اول وقت رئیس جمهور]پرویز داودی[ از نرخ بیکاری که نسبت به دورههای قبل افزایش یافته بود، مطلع شد، به صراحت اعلام کرد که آمار اصلاح شود.»
بنابراین وقتی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی میگوید: «من الان نمیدانم دقیقا چقدر بیکار در کشور وجود دارد، زیرا پایههای آماری جابهجا شده است» نباید زیاد تعجب کرد.
الهه محمدی
آن گونه که مرکز آمار ایران در مردادماه اعلام کرده، تعداد بیکاران استان قزوین، از ۴۳ هزار و ۸۷نفر در سال هشتاد و چهار، به ۴۸ هزار و ۲۳ نفر افزایش پیدا کرده است.
البته مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان، در سومین کارگروه اشتغال گفته است، استان قزوین در شش ماه نخست سال جاری، به غیر از بخش مسکن، ۳۱ درصد تعهدات و با احتساب راه و شهرسازی و شهرداریها به ۴۸ درصد تعهدات عمل کرده است و استان باید تا پایان امسال ۱۴۵ هزار و۳۳۱ شغل ایجاد کند.
با این همه هنوز آمار رسمی از میزان اشتغال ایجاد شده در سال ۹۱ اعلام نشده؛ اما براساس آماری که سال گذشته خبرگزاری «مهر» از میزان اشتغال ایجاد شده استانها در سال۱۳۹۰ منتشرکرده است، تعهد استان قزوین برای اشتغالزایی در این سال، ۳۸ هزار و ۱۷۲ فرصت شغلی بود که تنها ۱۴ هزار و ۶۲۳ مورد آن محقق شد.
بنابراین استان قزوین در سال۹۰، بیستوسه هزار و۸۰۷ مورد، از تعهد اشتغال خود عقب مانده بود.
مدیرکل تعاون، کارو رفاه اجتماعی استان، پیش ازاین، میزان تعهد اشتغال استان در سال ۹۰ را ۱۴ هزار و ۳۶۵ مورد و در سال ۹۱ این تعهد را ۱۹ هزار و ۶۴۴ مورد اعلام کرده بود.
با این همه، گزارش مرکز آمار نشان میدهد در ۸ سال گذشته نه تنها بیکاری استان قزوین از سال ۸۴ تا ۹۱ روند صعودی داشته که حتی تنها برای ۲هزار و ۷۹۲ نفر شغل ایجاد شده است؛ آماری که با فرصتهای شغلی که مسئولان استانی از ایجاد آن صحبت میکنند، تفاوت فاحشی دارد.
براین اساس در سال ۸۴، آغاز دولت نهم، ۴۳ هزار و۸۷ نفر جمعیت فعال استان قزوین؛ یعنی ۱۱٫۱ درصد بیکار بودهاند. البته این آمار در سال ۸۵ با ۴ دهم درصد کاهش، به ۱۰٫۳ درصد رسیده است.
اما این آماربیکاری، در سال بعد، یک دهم درصد افزایش داشته و به ۱۰٫۴ درصد رسیده است؛ یعنی در سال ۸۶، 36 هزار و۷۱۵ نفر جمعیت استان قزوین بیکار بودهاند. بنابراعلام همین منبع رسمی، سال ۸۷ میزان بیکاری، با کاهش محسوسی روبهرو شده و به رقم ۸٫۴ درصد رسیده است.
با این وجود، سال ۸۷ میزان بیکاری، کاهش ۲ درصدی داشته است؛ اما سال بعد ازآن که همزمان با آغاز دولت دهم است، به یکباره این رقم افزایش چند درصدی پیدا کرده و به میزان۱۲٫۲ درصد رسید.
بنابراین دراین سال، ۴۴ هزار و ۱۳۹ نفراز جمعیت استان قزوین بیکار بودهاند؛ البته در سال ۸۹ همین رقم، کاهش یک درصدی دارشته و به میزان ۱۱٫۲ درصد رسیده است. استان قزوین، درحالی سال۹۰ رقم ۱۲٫۴ درصد بیکاری را تجربه کرد که احمدینژاد با وعده ۲ و نیم میلیون شغل با صراحت اعلام کرده بود» :قول میدهم تا پایان دولت دهم، بیکاری را ریشهکن کنم.» اما درآخرین سال حضور دولت دهم، بیکاری، نه ریشهکن شد و نه حتی کاهش محسوسی داشت، بلکه تنها نسبت به سال پیش از آن ۳ دهم درصد کاهش داشت؛ یعنی به ۱۲٫۱ درصد رسید.
البته ناصرشفیعآبادی، معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال اداره کار، تعاون و رفاه اجتماعی استان قزوین هم معتقد است: «با توجه به اینکه این استان از پتانسیل کشاورزی و صنعتی خوبی برخوردار است، این آمار بیکاری برای قزوین مناسب نیست.»
او به «فروردین امروز» میگوید: «این آمار نشان میدهد که برنامههای اشتغال دولت گذشته به درستی انجام نشده است.»
قزوین هم مانند دیگر استانها با طرح اشتغال خانگی، سعی در کاهش آمار بیکاری دارد؛ اما به اعتقاد وزیر کار دولت روحانی، وامی که بعضی افراد برای راه اندازی مشاغل خانگی گرفته بودند نیز صرف عمل زیبایی بینی شد؛ مسالهای که معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال استان نیز تلویحا آن را تایید میکند.
او میگوید: پول شغل ایجاد نمیکند. در چرخه اقتصاد، نیروی انسانی، سرمایه مالی، تکنولوژی و منابع اولیه موثر هستند؛ از این رو معتقدم در بحث اشتغال، توجه به نیروی انسانی بسیار مهم است و چنانچه به این عامل توجه جدی نشود، عملا عوامل دیگر کارایی چندانی ندارند.
شفیعآبادی ادامه میدهد: سال گذشته، پول (وام) زیادی توزیع شده است، منابع و تکنولوژی مدرنی وارد این عرصه شده، این درحالی است که دشت قزوین یکی از پتانسیلهای بسیار مناسب برای سرمایهگذاری است؛ اما با این وجود، چرا نتوانستیم شغل ایجاد کنیم و روزبهروز بربیکاران ما افزوده شده است. چون به نیروی انسانی؛ یعنی کارآفرینی توجه نشده است.
معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال ادامه میدهد: امسال ۶هزار و ۱۹۵ نفر ثبت نام شده جویای کار وجود دارد، از این تعداد ۴ هزار و۵۴۷ نفر فاقد مهارت هستند؛ یعنی حدود ۷۳ درصد که نشان میدهد به مقوله کارآفرینی کمتر توجه شده است.
شفیعآبادی معتقد است: حوزه کار ساماندهی نشده است و هنوز آمار درستی از تعداد بیکاران وجود ندارد. وزارت کار باید به دنبال نظام جامع اطلاع رسانی باشد؛ البته گزارش اولیه آن تدوین شده است، اما در صورت وجود چنین نظام جامعی اگر همه شاغلان و بیکاران در این سامانه ثبت شوند، آمار شفاف در کشور بوجود می آید که میتوان بر اساس آن برنامه ریزی کرد. درواقع آمار، ابزاری برای تصمیم گیری درست است. چرا بعضی از تصمیمگیریها نادرست است، چون آمار درستی وجود ندارد.
با این همه آمارهایی که در دولت احمدینژاد منتشر میشده، همواره با واکنشهای فراوانی روبهرو بوده است و در این بین، آمار بیکاری از همه بیشتر؛ چه اینکه بعد از سرشماری سال ۸۵ مبنای آمار بیکاری تغییر کرد.
بنابر تعریف مرکز آمار، هر کس در هفته یک ساعت کار کند، شاغل است و در غیر این صورت در ردیف بیکاران جای میگیرد.
اصلاحطلبان و در این میان برخی از اصولگرایان میانهرو معتقد بودند که دولت احمدینژاد با این شیوه، تنها سعی در کاستن میزان بیکاری در کشور دارد؛ اما با وجود این، دولت همچنان براین روش مصر بود و در سرشماری سال ۹۰ نیزبر همین مبنا سرشماری انجام گرفت.
حامیان اصولگرای دولت، این انتقادات را مغرضانه میدانستند؛ اما گفتههای خلیل سعیدی، قائم مقام سابق مرکز آمار ایران بر این اعتراضها مهر تاییدی زد: «در زمان دولت نهم مرکز آمار ایران نرخ بیکاری را تولید کرده بود وقصد داشت آن را ارائه کند، اما زمانی که معاون اول وقت رئیس جمهور]پرویز داودی[ از نرخ بیکاری که نسبت به دورههای قبل افزایش یافته بود، مطلع شد، به صراحت اعلام کرد که آمار اصلاح شود.»
بنابراین وقتی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی میگوید: «من الان نمیدانم دقیقا چقدر بیکار در کشور وجود دارد، زیرا پایههای آماری جابهجا شده است» نباید زیاد تعجب کرد.
الهه محمدی