فقر، اختلافات خانوادگی، اعتیاد و اغفال کودکان از جمله دلایل بروز این پدیده است. متکدیان که گاه به صورت باندهای سازمان‌یافته فعالیت می‌کنند، اغلب با تحریک احساسات مردم و فریب آنها به کسب درآمد می‌پردازند.
نتایج تحقیقات انجام شده توسط دفتر مطالعات اجتماعی مرکز پژوهش های مجلس نشان می‌دهد که علی رغم جرم قلمدادشدن تکدی گری، با شمار زیادی از متکدیان روبرو بوده ایم.
البته این درشرایطی است که در سال های اخیر بر تعداد متکدیان زن، کودک، جوان و متکدیانی که از نظر جسمی سالم اند، افزوده شده است؛ حتی برخی افراد، با نگاهی حرفه ای به این پدیده می نگرند که درآمد زیادی را نصیب آنها خواهد کرد. به عبارت دیگر با پدیده «حرفه ای» شدن تکدی گری روبرو هستیم.
البته در بسیاری از موارد، باندهای مافیایی به سازماندهی این افراد می پردازند و در واقع بسیاری از متکدیان، مزدبگیران این باندهای مافیایی اند. از نظر علت شناسی این پدیده باید متغیرهای اجتماعی همانند بیکاری، فقر و … را مهم‌ترین متغیرهایی دانست که به این پدیده دامن می زنند.
براساس این بررسی، تکدی گری یک تعامل اجتماعی میان کمک کننده و متکدی است که مقابله با آن از یک سو نیازمند برطرف کردن زمینه ساختاری است که این پدیده را به وجود آورده و از سوی دیگر تغییر نگرش جامعه نسبت به متکدیان و چگونگی کمک به افراد نیازمند است.
البته سال هاست که دستگاه هایی در این زمینه فعالند، اما به دلیل تبدیل شدن تکدی گری به یک مساله اجتماعی و همچنین فقدان هماهنگی‌های لازم میان دستگاه های متولی و بعضا عدم اختصاص اعتبار لازم، اقدام های یاد شده چندان قرین موفقیت نبوده است.
نتایج تحقیقات انجام شده توسط دفتر مطالعات اجتماعی مرکز پژوهش های مجلس نشان می‌دهد که علی رغم جرم قلمدادشدن تکدی گری، با شمار زیادی از متکدیان روبرو بوده ایم.
البته این درشرایطی است که در سال های اخیر بر تعداد متکدیان زن، کودک، جوان و متکدیانی که از نظر جسمی سالم اند، افزوده شده است؛ حتی برخی افراد، با نگاهی حرفه ای به این پدیده می نگرند که درآمد زیادی را نصیب آنها خواهد کرد. به عبارت دیگر با پدیده «حرفه ای» شدن تکدی گری روبرو هستیم.
البته در بسیاری از موارد، باندهای مافیایی به سازماندهی این افراد می پردازند و در واقع بسیاری از متکدیان، مزدبگیران این باندهای مافیایی اند. از نظر علت شناسی این پدیده باید متغیرهای اجتماعی همانند بیکاری، فقر و … را مهم‌ترین متغیرهایی دانست که به این پدیده دامن می زنند.
براساس این بررسی، تکدی گری یک تعامل اجتماعی میان کمک کننده و متکدی است که مقابله با آن از یک سو نیازمند برطرف کردن زمینه ساختاری است که این پدیده را به وجود آورده و از سوی دیگر تغییر نگرش جامعه نسبت به متکدیان و چگونگی کمک به افراد نیازمند است.
البته سال هاست که دستگاه هایی در این زمینه فعالند، اما به دلیل تبدیل شدن تکدی گری به یک مساله اجتماعی و همچنین فقدان هماهنگی‌های لازم میان دستگاه های متولی و بعضا عدم اختصاص اعتبار لازم، اقدام های یاد شده چندان قرین موفقیت نبوده است.
