اما به گفته کارشناسان، با توجه به اینکه آمار واردات قزوین در شش ماهه نخست سال جاری ۴۷۴میلیون دلار و آمار صادرات هم ۲۲۹میلیون دلار اعلام شده، بنابراین با وجود افزایش محسوس، صادرات تراز تجاری استان به اندازه ۲۴۵میلیون دلار منفی است. ضمن آنکه، میزان واردات در نیمه اول امسال، ۲٫۰۷ برابر صادرات بوده که نشان میدهد همچنان استان نتوانسته کفه صادرات را با واردات هموزن کند و قزوین با فاصله زیادی یک استان واردکننده است.
موضوعی که رییس اتاق بازرگانی، صنایع و معادن و کشاورزی قزوین نیز به آن اذعان دارد: «معتقدم با توجه به ظرفیتهای صنعتی قزوین، وضعیت مطلوب نیست؛ ما خیلی از بازارها را از دست دادهایم و نباید خودمان را گول بزنیم، خروج از FATF و وضع تحریمهای ظالمانه و مشکلات داخلی باعث شده تا صنایع ما نتوانند آنطور که باید در حوزه صادرات فعال باشند.»
مهدی بخشنده میگوید: «قزوین از قطبهای صنعت قطعهسازی خودروسازی است، اما فنآوری و تکنولوژی لازم را برای اینکه محصولات خود را به سایر کشورها صادر کند؛ ندارد. از سوی دیگر ما صنایع لبنی و غذایی بزرگی داریم که بیشتر نیازهای پایتخت را تامین می کنند و جنبه صادراتی چندانی ندارند.»
او میافزاید: «اگر خواهان افزایش سهم قزوین در صادرات هستیم باید به سمت ایجاد و توسعه صنایع با فنآوری بالا برویم که البته نیاز به توسعه زیرساختها، ارایه تسهیلات و مشوق برای جذب سرمایهگذاران دارد و همچنین باید از حضور صنایع آلاینده و انرژیبر و آببر پرهیز کنیم، چرا که تجربه ثابت کرده منافع این صنایع به بیرون از استان میرسد و آنها پولهای خود را به بانکهای تهران میدهند و مالیاتشان را هم همینطور و تنها آلودگی و مشکلاتشان برای قزوین است.»
رییس اتاق بازرگانی در عین حال اضافه میکند: «ما در قزوین واحدهای تولیدی بسیار خوبی داریم که حتی در خاورمیانه نمونه هستند، اما باید یادآور شد که خیلی از تولیدات و کالاهای قزوین از بنادر و یا مرزهای هوایی و زمینی کشور صادر میشوند و صادرات آنها به نام استان ثبت نمیشود.»
بخشنده با بیان اینکه، حجم بالایی از صادرات کشور به محصولات پتروشیمی و میعانات گازی اختصاص دارد که قزوین در این خصوص بیبهره است؛ تصریح میکند: از طرفی قزوین هنوز پایانه صادراتی ندارد و با وجود مصوبات مختلف هنوز در این رابطه کمبود داریم و همچنین نبود فرودگاه با وجود برخورداری از صنایع صادراتمحور از موانع صادراتی استان ما هستند که تاثیر منفی در این حوزه میگذارند.
او همچنین خاطرنشان میکند: مانعزدایی از پیشروی فعالان اقتصادی و اهالی تولید و تجارت امروز برای کشورمان واجبتر از نان شب بوده و کلید دستیابی به جهش تولید و رشد صادرات و گشایشهای اقتصادی است.
به نظر میرسد: ضعف امکانات و مشکلات زیرساختی از جمله نبود یک پایانه صادراتی نظاممند و مدرن در کنار فقدان یک تشکیلات صادراتی قوی از موانع عمده صادرات محصولات تولیدی استان بهویژه محصولات کشاورزی استان به خارج از کشور است. ضمن آنکه بیتوجهی به بستهبندی و نادیده گرفتن استانداردهای بینالمللی کیفیت محصول، از موانع دیگری است که صادرکنندگان قزوینی را با چالش روبهرو کرده است.
اگر چنانچه این چالشها و موانع را در کنار نوع فنآوریهای مورد استفاده در صنعت استان و نیز نگاه سنتی کشاورزان و باغداران قزوینی قرار دهیم، آنگاه در خواهیم یافت که چرا سهم واردات استان، دو برابر میزان صادرات ماست!