سازمان تبلیغات اسلامی بر همین اساس، طرح موسوم به «سدره» را با هدف راهاندازی و پشتیبانی از روضههای خانگی در قزوین به اجرا گذاشته است. گرچه میلاد جباری، مسئول این طرح، تاکید دارد که «بهدنبال تصدیگری در روضههای خانگی نیستیم؛ بلکه هدف از اجرای این طرح تسهیل برگزاری این مجالس است»، اما اعزام سخنران و مداح برای روضههای خانگی، نشان میدهد هدف صرفا تسهیل در برگزاری نیست، بلکه راهاندازی این مجالس نیز در اولویت این سازمان است.
این در حالیست که یک کارشناس فرهنگی معتقد است: دخالت سازمان تبلیغات اسلامی در روضههای خانگی تحت عنوان تسهیل برگزاری این مجالس، شائبه تلاش برای دولتی کردن این نوع فعالیتهای مذهبی را بهدنبال دارد.
محمدرضا مهدویفر، با بیان اینکه بیش از ۴۰۰سال است که از دوره صفویه به این سو، روضههای خانگی بانوان به صورت هفتگی و ماهانه در قزوین متداول است، همانطور که این نوع محافل مذهبی در دهههای محرم، صفر و ایام فاطمیه در خانهها، حسینیهها و تکایا برگزار میشود؛ به «فروردین امروز» میگوید: آیا در این مدت، دستگاههای حاکمیتی در ادوار مختلف دخالت یا نقشی در برگزاری این مجالس که براساس دلدادگی و عمق علاقه و انس مردم متدین قزوین به اهل بیت(ع) برپا شده و میشود؛ داشتهاند که اکنون نیازی به دخالت یا نقشآفرینی اداره تبلیغات اسلامی در این نوع محافل مذهبی و چگونگی برپایی آنها باشد.
وی میافزاید: نوع نگاهی که ضرورت دخالت در هیاتها و محافل و مجالس مذهبی را به بهانههایی چون ساماندهی و تسهیل برگزاری و امثالهم توجیه میکند، بیش از آنکه تاثیری در گسترش این نوع فعالیتهای خودجوش مردمی داشته باشد، سبب ایجاد شائبه تلاش برای دولتی کردن آنها دارد؛ ضمن آنکه این نوع مداخلهها میتواند آفتهایی را نیز بهدنبال داشته باشد.
در همین حال، یک صاحبنظر دینپژوه نیز با نقد سخنان مدیرکل تبلیغات اسلامی استان که «راه حل مشکلات خانواده در مصرف داروهای افسردگی و اضطراب نیست؛ بلکه توسل به خدا و اهل بیت میتواند در گِرهگشایی مشکلات مؤثر باشد؛ تاکید میکند: در فرهنگ قرآنی و اسلامی دعا و توسل، هرگز جای عمل را نمیگیرد. جهان براساس اسباب و مسببات بنا شده و میگردد که توکل به خداوند و توسل به همه عوامل در طول او، هم بخشی از اسباباند، اما سببهای معنوی. در سببهای مادی از جمله بیمارهای جسمی و روحی باید از عوامل مادی مانند پزشک و دارو مدد جست؛ گرچه برای افزایش روحیه، امید، پایداری و… در مقابل مشکلات به عوامل معنوی مثل دعا اتکا کرد.
محمد منصورنژاد میافزاید: بنابراین این دو جای دیگری را نمیگیرند؛ همچنانکه در جریان همهگیری «ویروس کرونا»، تصمیم عقلایی مسئولانی که در حرمهای مطهر اهل بیت(ع) را به روی مردم بستند هماهنگ با روح قرآن و فرهنگ آسمانی و دینی بود و نظرات شاذ مقابل آن تصمیم، اعتبار نقلی و عقلی نداشت.
وی همچنین تصریح میکند: از آنجا که بین عقل و شرع تلازم وجود دارد و نیز آنچه از آیات استنباط میشود، هر حکم «خرد ستیز» در زمینه درمان، از نظر اسلامی مردود است و در مقابل آنچه را که عقلا میگویند، از سوی متشرعین نیز لازم الاتباع است.