صرفنظر از اینکه چه کسانی گزینه سکانداری استان در دولت رییسی هستند، این سوال مطرح است که استاندار آینده قزوین باید از چه خصوصیاتی برخوردار باشد. آیا بومی یا غیر بومی بودن، مساله اصلی است یا باید بهدنبال استانداری با خصوصیات دیگر بود. سوالی که در سکوت و عدمتمایل برخی از اصلاحطلبان برای پاسخگویی، با دو فعال سیاسی اصولگرا مطرح کردیم.
• شناخت کافی استان، ضرورت استاندار آینده
سید جعفر شهابزاده یکی از این دو چهره اصولگرای قزوینی بود که در خصوص بایدها و نبایدهای استاندار آینده قزوین به «فروردین امروز» میگوید: استاندار با توجه به توانمندیهای بالقوهای که در قزوین وجود دارد و با توجه به عقبماندگیهای استان، باید فرد فعال و جامعالاطراف بوده که شناخت کافی نسبت به مسایل استان داشته باشد.
او میافزاید: شناخت قبلی بهدلیل این که اگر یک استاندار غریبه باشد و بخواهد به مسائل استان شناخت پیدا کند شش ماه زمان نیاز دارد و اگر استاندار فردی باشد که مسائل و مشکلات قزوین را بشناسد و از زوایای کار و نیز داشتهها و نداشتههای استان آگاهی کافی داشته باشد؛ این زمان، قطعا زمان مفیدی است و میتواند منشا خیر و برکت باشد.
او اضافه میکند: استاندار آینده باید اطلاعات لازم برای تصمیمگیری در جهت اصلاح امور و نیز شناخت کافی از نقاط کوری که تاکنون در اجرا با آن مواجه بودهایم و این نقاط موجب شده تا ما نتوانیم از پیشرفت و توسعه لازم در استان برخوردار باشیم، داشته باشد. بنابراین اگر استاندار شناخت کافی نسبت به شرایط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی استان داشته باشد، طبیعتا موفق خواهد بود.
این فعال سیاسی در پاسخ بهاین سوال که استاندار با چه چالشهایی در آینده مواجه خواهد بود؛ توضیح میدهد: در مسائل سیاسی نمیتوان پیشبینی کرد که در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد، البته اگر استاندار دارای پختگیهای لازم برای اداره استان بوده و روحیه همزیستی و همپوشانی برای پیشرفت امور را داشته باشد موفق خواهد بود.
شهابزاده ادامه میدهد: همینطور با داشتن نگاه جمعی، همگرا باشد. همگرایی موجب میشود که نسبت به همه نیروهای موجود در استان، از خود اقبال نشان دهد و بتواند از بهترینها برای رسیدن به اهداف توسعه و پیشرفت قزوین استفاده کند.
او با تاکید بر اینکه، بومی یا غیربومی بودن خیلی مهم نیست؛ تصریح میکند: مسلط بودن به کار و توانمندی در اداره استان، مساله بومی و غیربومی بودن را حل میکند، گرچه اعتقاد من بر این است که نباید تعصب محلی در این موضوع وجود داشته باشد و باید تواناییهای فردی و قدرت پیشبرد کار با توجه به سوابقی که گزینه استانداری دارد، مدنظر قرار گیرد که آیا میتواند مسائل استان را حل کند یا خیر؟ این کفایت میکند.
این چهره با سابقه سیاسی استان همچنین خاطرنشان میکند: البته این نکته را هم اضافه کنم که بومی بودن یک حُسن دارد و آن اینکه میتواند سابقه ذهنی نسبت به مسائل در آن فرد وجود داشته باشد و قطعا دغدغه کمتری نسبت به گزینه غیربومی برای دستیابی به آن وجود دارد.
• گزینه مطلوب؛ جوان، جهادی و توانمند
یک فعال سیاسی اصولگرای دیگر نیز در این باره به «فروردین امروز» میگوید: استان قزوین با توجه به این که همواره در نزدیکی تهران بوده و از فراوانی نخبگان و فعالان مختلف در حوزههای گوناگون اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی برخوردار است از دیرباز، اهمیت خاصی برای مسئولان و دولتهای مختلف داشته و طبیعتا انتخاب استاندار برای این خطه که از لحاظ جغرافیایی و جمعیتی وسعت قابلتوجهی در کشور دارد، با توجه ویژه صورت میگیرد.
حامد کبودوند میافزاید: ما تجربه استاندارهای بومی و غیربومی از بدو تاسیس استان را در اختیار داریم و همچنین استاندارهایی که توانمند یا دچار مشکل و ناتوانایی بودند که اگر همه اینها را مورد بررسی قرار دهیم، معتقدم فردی که نسبت به اقلیم و توانمندیها و پتانسیلهای استان آگاه بوده و اشراف کامل به آنها داشته باشد؛ چه متولد و یا بزرگ شده این خطه باشد و چه نباشد، میتواند این استان را اداره کند.
او معتقد است: اما استانداری که از توانمندیها، اقلیم، بوم و پتانسیلهای این استان آگاه نباشد، ولو این که حتی زاده و بزرگ شده این خطه باشد شاید مفید فایده نباشد.
دبیر جبهه پایداری در استان با اشاره به مطلوبترین گزینه برای استانداری قزوین، تصریح میکند: طبیعتا اگر فردی زاده و بزرگ شده این خطه باشد و با زیر و بم این استان آشنا بوده و به آن اشراف کامل داشته باشد مطلوبترین گزینه برای اداره استان خواهد بود.
کبودوند در پاسخ به این سوال که استاندار آینده باید دارای چه خصوصیاتی باشد، عنوان میکند: با توجه به ناکارآمدیهای هشت ساله دولت قبل که استان در فرآیندهای مختلف از پیشرفت بازماند و ما نرخ فراوانی در ناکارآمدیها داریم، نیرویی جوان، با انرژی، جهادی و توانمند که بتواند همه ظرفیتهای مغفول مانده را به خط کند و از پتانسیلهای فراوانی که در مسئولان، مدیران و نخبگان قزوینی در اقصی نقاط کشور وجود دارد؛ نهایت استفاده را ببرد.
او همچنین با تاکید بر اینکه، این فرد باید واحدهای مختلف صنعتی، ظرفیتهای کشاورزی، پتانسیلهای گردشگری و توانمندیهای علمی را بهخط کند تا بتواند کمکاریهای گذشته را جبران کند؛ خاطرنشان میکند: طبیعتا اگر میزان شناخت استاندار آینده از ظرفیتها و نقاط قوت و ضعف استان کم باشد در تصمیمگیریها، در اعتماد کردنها و در ورود به مباحث و اولویت سنجیها دچار مشکل خواهد شد و قطعا استان از این منظر ضرر خواهد کرد.