آیا در نوروز و بهار، قزوینی‌ها چشمشان به آثاری در سینما و تلویزیون که در تیتراژش نام اعظم عرفانی دیده شود، روشن خواهد شد؟
بله به لطف خدا امسال در یک سریال که مختص نوروز و ویژه ایام فاطمیه است بازی دارم این سریال در ۵قسمت در حال ساخت است به کارگردانی آقای سید مجید موسوی که بنده در قسمت‌های ۱ و ۵ در کنار بازیگرانی همچون مهدی سلوکی، مینا نوروزی و آفرین عبیسی ایفای نقش کرده‌ام. این سریال قرار است از شبکه ۳ از تاریخ ۲۹ اسفند پخش شود. یک سینمایی هم در سال ۹۳ بازی کرده‌ام که امیدوارم در سال جدید اتفاقات خوبی در انتظارش باشد.
تفاوت کار در فضای حرفه‌ای سینما و تلویزیون در تهران که اکثر آثار جدی در آنجا ساخته می‌شود با شهرستان‌ها در چیست؟
خودتان در سوالتان به نکته اشاره کردید، در تهران به صورت جدیتری به مقوله تئاتر و سینما و بازیگری نگاه می‌شود درحالی‌که در اکثر شهرستان‌ها هنر در مجموع با نگاه سرگرمی مورد توجه است نه یک شغل. نگاه جدی نداشتن به این مقوله باعث می‌شود که برای جدیت پیدا کردن در این کار ترک شهر و دیار کرد و به پایتخت مهاجرت کرد. البته شهرستان‌های موفقی هم داریم که با روند خوب و در دل شهر خود هنرمندانشان را به عرصه سینما و تئاتر معرفی می‌کنند مانند اصفهان و مشهد. اما متاسفانه در شهر من حمایت کمتری صورت می‌گیرد که امیدوارم در آینده نزدیک دلسوزانی پیدا شوند که هنرمندان و استعدادهای شهرم را به‌خوبی شناسایی و حمایت کنند. در این روند صدا و سیمای قزوین می‌تواند تأثیر به‌سزایی داشته باشد.
برای پذیرفتن یک نقش چه معیارهایی در نظر می‌گیرید؟ شده به کاراکتری علاقهمند باشید اما فضای فیلمنامه یا عوامل تولیدش باعث شده باشد از خیر آن نقش بگذرید؟
اول اینکه متن باید متناسب با نوع سلیقه و نگاهم باشه تا قبول به بازی آن کنم و دوم نگاه و روش گروه و کارگردان برایم مدنظر است سعی می‌کنم هربار اشتباهات گذشته را نداشته باشم و در انتخاب کارهایم دقت بیشتر انجام بدهم و در جواب سوال دومتان هم باید بگویم در هر کاری حتی اگر بسیار علاقهمند به کاراکتر آن برای بازی باشم اگر اخلاق حرفه‌ای در کار رعایت نشود حتی اگر ماه‌ها در آن کار بوده باشم، آن را ترک کرده و از خیر آن می‌گذرم رعایت اخلاق و چهارچوب‌ها برایم ارجحیت دارد.
چه کاراکترهایی در تئاتر و سینما بوده‌اند که شما آرزو داشتید نقش آن‌ها را بازی کنید؟
راستش من به تمام هنرمندان احترام می‌گذارم و دوستشان دارم اما همیشه دوست دارم جای خودم باشم و برای رسیدن به اهدافم تلاش کنم ولی خوب خانم هنگامه قاضیانی جزو الگوهای هنری‌ام هستن.
تفاوت نقش‌آفرینی در تئاتر (که بازیگر در آن با تماشاچیان هم‌نفس است) با سینما و تلویزیون (که امکان اصلاح خطاها و ایرادات وجود دارد اما از نفس گرم تماشاچیان محروم است) در چیست؟
در تئاتر اشتباه وجود ندارد، باید حس تداوم را رعایت کرد، لحظه‌ای نیست که شما از نقش خارج شوید همواره تا اتمام نمایش با آن شخصیت زندگی می‌کنید. حتی گاهی تا ماه‌ها بعدش؛ این سختی بازیگری در تئاتر است. سینما و تلویزیون هم سختی‌های خودش را دارد و حس تداومی که در هنر تئاتر آموخته‌ایم اینجا می‌تواند در حین برداشت‌های متوالی و کات‌های زیاد به داد بازیگر برسد تا حس کاراکتری را که بازی می‌کند گم نکند. نگه‌داشتن راکوردهای بازی کار سختیست.
در زمان نقش‌آفرینی بیشتر سعی می‌کنید نقش را با استفاده از تکنیک‌های بازیگری به خدمت فیلمنامه یا نمایشنامه درآورید یا با برقراری حسی عاطفی با کاراکتر به درون شخصیت بلغزید و نقش را ایفا کنید؟
معمولا من بازیگر احساسی هستم ولی خوب اول تلاش می‌کنم به‌طور تکنیکی به نقش نزدیک شوم و بعد چاشنی احساس و عاطفه را اضافه کنم . تا به امروز تئاتری نبوده که احساس کنم تماشاچی با روند بازی‌ام ارتباط برقرار نکرده باشد. مخاطب ایرانی بیشتر از بازی احساسی لذت می‌برد تا صرفا تکنیکی، این طبع مخاطب ایرانیست و من این طبع را خوب می‌شناسم و تلاش می‌کنم تماشاگر راضی از سالن بیرون برود.
افق شما در زمینه بازیگری چیست؟
در این چند سال اخیر تلاش کرده‌ام به تصویر نزدیک شوم و هدفم بازی در سینماست و ارائه نقش در کارهای بزرگ کارگردانان بنام.
نوروز و بهار نزدیک است، چه احساسی دارید و چه آرزوهایی برای خودتان و خوانندگان ما؟
برای خودم آرزو دارم در سال۹۴ چند قدمی به سینما و اهدافم نزدیکتر شوم و برای تمام همشهریان و هنرمندان شهرم آرزوی موفقیت در هنر و زندگیشان دارم. امیدوارم تمام دوستان و هنرمندان همشهری را در عرصه‌های بالاتر ببینم و در پایان می‌خواهم از خانواده‌ام از پدر و مادر عزیزم به‌خاطر حمایت بی‌دریغشان تشکر کنم و دست‌بوس حمایت‌هایشان باشم.
بله به لطف خدا امسال در یک سریال که مختص نوروز و ویژه ایام فاطمیه است بازی دارم این سریال در ۵قسمت در حال ساخت است به کارگردانی آقای سید مجید موسوی که بنده در قسمت‌های ۱ و ۵ در کنار بازیگرانی همچون مهدی سلوکی، مینا نوروزی و آفرین عبیسی ایفای نقش کرده‌ام. این سریال قرار است از شبکه ۳ از تاریخ ۲۹ اسفند پخش شود. یک سینمایی هم در سال ۹۳ بازی کرده‌ام که امیدوارم در سال جدید اتفاقات خوبی در انتظارش باشد.
تفاوت کار در فضای حرفه‌ای سینما و تلویزیون در تهران که اکثر آثار جدی در آنجا ساخته می‌شود با شهرستان‌ها در چیست؟
خودتان در سوالتان به نکته اشاره کردید، در تهران به صورت جدیتری به مقوله تئاتر و سینما و بازیگری نگاه می‌شود درحالی‌که در اکثر شهرستان‌ها هنر در مجموع با نگاه سرگرمی مورد توجه است نه یک شغل. نگاه جدی نداشتن به این مقوله باعث می‌شود که برای جدیت پیدا کردن در این کار ترک شهر و دیار کرد و به پایتخت مهاجرت کرد. البته شهرستان‌های موفقی هم داریم که با روند خوب و در دل شهر خود هنرمندانشان را به عرصه سینما و تئاتر معرفی می‌کنند مانند اصفهان و مشهد. اما متاسفانه در شهر من حمایت کمتری صورت می‌گیرد که امیدوارم در آینده نزدیک دلسوزانی پیدا شوند که هنرمندان و استعدادهای شهرم را به‌خوبی شناسایی و حمایت کنند. در این روند صدا و سیمای قزوین می‌تواند تأثیر به‌سزایی داشته باشد.
برای پذیرفتن یک نقش چه معیارهایی در نظر می‌گیرید؟ شده به کاراکتری علاقهمند باشید اما فضای فیلمنامه یا عوامل تولیدش باعث شده باشد از خیر آن نقش بگذرید؟
اول اینکه متن باید متناسب با نوع سلیقه و نگاهم باشه تا قبول به بازی آن کنم و دوم نگاه و روش گروه و کارگردان برایم مدنظر است سعی می‌کنم هربار اشتباهات گذشته را نداشته باشم و در انتخاب کارهایم دقت بیشتر انجام بدهم و در جواب سوال دومتان هم باید بگویم در هر کاری حتی اگر بسیار علاقهمند به کاراکتر آن برای بازی باشم اگر اخلاق حرفه‌ای در کار رعایت نشود حتی اگر ماه‌ها در آن کار بوده باشم، آن را ترک کرده و از خیر آن می‌گذرم رعایت اخلاق و چهارچوب‌ها برایم ارجحیت دارد.
چه کاراکترهایی در تئاتر و سینما بوده‌اند که شما آرزو داشتید نقش آن‌ها را بازی کنید؟
راستش من به تمام هنرمندان احترام می‌گذارم و دوستشان دارم اما همیشه دوست دارم جای خودم باشم و برای رسیدن به اهدافم تلاش کنم ولی خوب خانم هنگامه قاضیانی جزو الگوهای هنری‌ام هستن.
تفاوت نقش‌آفرینی در تئاتر (که بازیگر در آن با تماشاچیان هم‌نفس است) با سینما و تلویزیون (که امکان اصلاح خطاها و ایرادات وجود دارد اما از نفس گرم تماشاچیان محروم است) در چیست؟
در تئاتر اشتباه وجود ندارد، باید حس تداوم را رعایت کرد، لحظه‌ای نیست که شما از نقش خارج شوید همواره تا اتمام نمایش با آن شخصیت زندگی می‌کنید. حتی گاهی تا ماه‌ها بعدش؛ این سختی بازیگری در تئاتر است. سینما و تلویزیون هم سختی‌های خودش را دارد و حس تداومی که در هنر تئاتر آموخته‌ایم اینجا می‌تواند در حین برداشت‌های متوالی و کات‌های زیاد به داد بازیگر برسد تا حس کاراکتری را که بازی می‌کند گم نکند. نگه‌داشتن راکوردهای بازی کار سختیست.
در زمان نقش‌آفرینی بیشتر سعی می‌کنید نقش را با استفاده از تکنیک‌های بازیگری به خدمت فیلمنامه یا نمایشنامه درآورید یا با برقراری حسی عاطفی با کاراکتر به درون شخصیت بلغزید و نقش را ایفا کنید؟
معمولا من بازیگر احساسی هستم ولی خوب اول تلاش می‌کنم به‌طور تکنیکی به نقش نزدیک شوم و بعد چاشنی احساس و عاطفه را اضافه کنم . تا به امروز تئاتری نبوده که احساس کنم تماشاچی با روند بازی‌ام ارتباط برقرار نکرده باشد. مخاطب ایرانی بیشتر از بازی احساسی لذت می‌برد تا صرفا تکنیکی، این طبع مخاطب ایرانیست و من این طبع را خوب می‌شناسم و تلاش می‌کنم تماشاگر راضی از سالن بیرون برود.
افق شما در زمینه بازیگری چیست؟
در این چند سال اخیر تلاش کرده‌ام به تصویر نزدیک شوم و هدفم بازی در سینماست و ارائه نقش در کارهای بزرگ کارگردانان بنام.
نوروز و بهار نزدیک است، چه احساسی دارید و چه آرزوهایی برای خودتان و خوانندگان ما؟
برای خودم آرزو دارم در سال۹۴ چند قدمی به سینما و اهدافم نزدیکتر شوم و برای تمام همشهریان و هنرمندان شهرم آرزوی موفقیت در هنر و زندگیشان دارم. امیدوارم تمام دوستان و هنرمندان همشهری را در عرصه‌های بالاتر ببینم و در پایان می‌خواهم از خانواده‌ام از پدر و مادر عزیزم به‌خاطر حمایت بی‌دریغشان تشکر کنم و دست‌بوس حمایت‌هایشان باشم.
بیتا دارابی
