موسوی؛ شاعری که گمنام و غریب رفت!

«سوره‌ سوره سرسبزی» و «در کربلا همایش گل‌های پرپر است»، از دیگر آثار او است. به گفته محمدعلی حضرتی شاعر مطرح قزوینی، «موسوی بی‌گمان در تراز شعر آیینی، یکی از ۱۰شاعر اول کشور بود، اما متأسفانه حتی در قزوین هم به خوبی شناخته نشد؛ چراکه مانند بسیاری از شاعران به تهران مهاجرت نکرد و در زادگاهش صادقانه و بی‌ادعا زیست و شعر نوشت. او اگر در شهری غیرقزوین می‌زیست، شاید سرنوشتی متفاوت داشت. شاعری که زبان شعری‌اش در زمانی تغییر کرد که پذیرش آن به‌سادگی ممکن نیست؛ او در میانسالی، آن هنگام که تغییر زبان برای شاعران دیگر بسیار دشوار است زبانش را دگرگون کرد». موسوی در زمانه‌ای گمنام و غریبانه پَر پرواز گشود که شعرهایش در بیلبوردهای شهری فراگیر می‌شد، اما خودش بی‌اینکه قدرش را بدانند روی تخت بیماری قرار داشت! روحش هماره قرین رحمت واسعه حضرت سبحان.