او را که خاک خوردهی صحنه تئاتر بود و از فراز و نشیب زندگی نیز بسیار آموخته بود، باید در سکانسی روایت کرد. همه کسانی که استاد را از نزدیک میشناختند و با او حشر و نشری داشتند، با حُسن اخلاق و رفتارش نیک آگاهند؛ هنرمندی متواضع و به واقع مردمی و صاحب کرامت نفس و اخلاق حَسن! او که پیش از انقلاب فعالیت در صحنه تئاتر را آغاز کرده بود، جبر زمامه وادارش کرد مدتی از آنچه که بهآن عشق میورزید و دل باخته بود، بگذرد و «شوفر» بیابان شود، اما جانِ بی قرار او، استاد را بار دیگر به صحنه نمایش کشاند و از او آثار قابل توجهی به یادگار گذاشت. ایزدفر در مسئولیت انجمن نمایش و معاونت هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان نیز همه تلاش خود را به منظور احیا و اعتلای تئاتر قزوین به انجام رساند و حقیقتا در این راه موفق بود. نام و یادش هماره مانا.
ایزدفر، پردهی آخر یک هنرمند
خبر کوتاه، اما صریح و دردناک بود: «ناصر ایزدفر به علت ابتلا به بیماری کرونا درگذشت.» حاج ناصر را نمیتوان در یک کادر خلاصه کرد و برایش نوشت.
لینک کوتاه : https://farvardinemruz.ir/?p=6832
- ارسال توسط : admin
- 437 بازدید
- بدون دیدگاه