مطمئنا یکی از دراماتیک‌ترین اتفاقات ورزش قزوین در سال۹۴ عدم صعود آبی‌های شهر قزوین به لیگ یک بود که کام همه فوتبال‌دوستان قزوینی را تلخ کرد.
کاسپین که قطارش برای سال چهارم در ایستگاه لیگ دو متوقف شده بود این‌بار هم نتوانست راه به جایی ببرد تا به این نکته پی ببریم که باید یک تجدیدنظر اساسی در ساختار این باشگاه انجام شود.
البته کاسپینی‌ها در لیگ امسال تمام تلاش خود را کردند و به آب و آتش زدند تا مسافر لیگ یک شوند ولی مساوی‌های پرتعداد شاگردان «مجید رضایی» کمر فوتبال قزوین را شکست.
فوتبالی که این روزها در کاسپین خلاصه شده و خدا کند این شب عیدی ختم به خیر شود و راه مستقیم را در پیش گیرد.
صعود توپچی‌های قزوینی به لیگ یک می‌توانست بهترین عیدی برای فوتبال‌دوستان قزوینی باشد ولی اتفاقات روز آخر به‌گونه‌ای افتاد که فوتبال قزوین مدتی نفس خود را در سینه حبس کرد و کاسپین خاطرات نوستالژیکی را برای اهالی مستطیل سبز قزوین رقم زد.
اما در آن سو هم از اردوگاه امیدهای این باشگاه اخبار خوبی به گوش نمی رسد.
شاگردان «صادق افشار» که اولین تجربه خود را در لیگ یک امیدهای کشور پشت سرمی‌گذاشت نتایج خوبی را در این لیگ نگرفتند تا خطرسقوط را بیخ گوش خود احساس کنند.
مطمئنا با تدابیر بهتری می‌شد این تیم را در لیگ یک امیدها حفظ کرد تا ضمن تقویت فوتبال پایه قزوین بازیکنان این تیم پشتوانه بزرگسالان شوند و در روزمبادا به داد این تیم برسند.
خاطره ناخوشایند دیگر ورزش قزوین برمی‌گردد به ناکامی کشاورز در لیگ یک فوتسال که بغض را در گلو سکته می‌دهد.
شاگردان «مجتبی مرادی» هم همانند کاسپین نتوانستند خودی نشان دهند و قهرمان باخت‌ها لقب گرفتند.
حالا فوتسال قزوین که روزگاری در لیگ برتر آقایی می‌کرد نماینده‌اش لبه پرتگاه لیگ دو قراردارد و ناچاریم بنویسیم مرگ فوتسال قزوین فرارسیده است.
فوتسالی که زمانی در کشور غوغا می‌کرد و حریف می‌طلبید حالا چه به روزگارش آمده که نماینده‌اش در لیگ یک، توجه کنید لیگ یک نه برتر، پول سفر به خارج از استان را ندارد و انگار عادت لعنتی باخت در این تیم نهادینه شده است.
فصل تلخ نمایندگان استان در رشته‌های تیمی در لیگ‌های کشوری با ناکامی تیم تحت مدیریت «محمود عبداللهی» کامل شد تا مثلث بدبیاری‌های دیارمینودری در ورزش‌های تیمی شکل گیرد تا به این نکته برسیم که تیمداری به قزوین نیامده است.
در کنار همه این ناکامی‌ها سپهرالکتریک توانست پرچم والیبال قزوین را بالاببرد تا شاگردان «پرویز معمارزاده» کمی از تلخی شکست‌های دیگر نمایندگان استان را کم کنند.
سپهرالکتریکی‌ها در آسمان لیگ دو درخشیدند تا نگین درخشان والیبال مغفول مانده قزوین در آسمان لیگ یک شوند.
هرچند بلندقامتان سپهرالکتریک می‌توانستند در خانه قهرمان این رقابت‌ها شوند و قامت والیبال قزوین را همانند قامت خود بلند کنند اما حضور این تیم پس از مدت‌ها در لیگ یک را باید به فال نیک گرفت.
البته فراموش نکنیم در سال‌های دور قزوین با آبگینه و پردیس در لیگ برتر والیبال ایران را تحت سیطره خود درآورده بود ولی حالا… ما را چه شده است.
هرچند در مقابل، در ورزش‌های انفرادی هم توفیقات ریز و درشتی در سال۹۴ داشته‌ایم که از آنها می‌توان به موفقیت‌های هرکول قزوینی‌ها در انتخابی المپیک۲۰۱۶ ریو که البته «احسان لشگری» چند مرحله دیگر را برای آفتابی‌شدن در تشک ریو دارد و مدال‌های رزمی‌کاران و کاراته‌کاهایمان و دعوت از «سعید مومنی» سنگربان مس سونگون ورزقان به تیم ملی فوتسال علی‌رغم اینکه در دقیقه نود از سوی ناظم‌الشریعه خط خورد تا خود را در ازبکستان نبیند و حضور چندباره «فاطمه اعتدادی» در تیم ملی فوتسال و … اشاره کرد.
اما این را هم فراموش نکنیم که در سال منتهی به المپیک ناکامی «ابراهیم برخورداری» مرد المپیکی قزوینی‌ها در هند که در المپیک ۲۰۱۲ لندن برنزی شده بود تیر خلاصی را به سمت امیدهای تیراندازی دیارمینودری شلیک کرد تا باورکنیم ابراهیم دیگر آن شکارچی سابق نیست.
هرچه بود سال۹۴ هم با تمام اتفاقات ریز و درشتش برای ورزش قزوین به پایان رسید و باید یک برنامه‌ریزی مدونی را در سال۹۵ برای این عرصه در قزوین درنظر بگیریم تا دیگر شاهد زنگ تفریح‌شدن برای استان‌های دیگر در این عرصه خطیر نباشیم.
کاسپین که قطارش برای سال چهارم در ایستگاه لیگ دو متوقف شده بود این‌بار هم نتوانست راه به جایی ببرد تا به این نکته پی ببریم که باید یک تجدیدنظر اساسی در ساختار این باشگاه انجام شود.
البته کاسپینی‌ها در لیگ امسال تمام تلاش خود را کردند و به آب و آتش زدند تا مسافر لیگ یک شوند ولی مساوی‌های پرتعداد شاگردان «مجید رضایی» کمر فوتبال قزوین را شکست.
فوتبالی که این روزها در کاسپین خلاصه شده و خدا کند این شب عیدی ختم به خیر شود و راه مستقیم را در پیش گیرد.
صعود توپچی‌های قزوینی به لیگ یک می‌توانست بهترین عیدی برای فوتبال‌دوستان قزوینی باشد ولی اتفاقات روز آخر به‌گونه‌ای افتاد که فوتبال قزوین مدتی نفس خود را در سینه حبس کرد و کاسپین خاطرات نوستالژیکی را برای اهالی مستطیل سبز قزوین رقم زد.
اما در آن سو هم از اردوگاه امیدهای این باشگاه اخبار خوبی به گوش نمی رسد.
شاگردان «صادق افشار» که اولین تجربه خود را در لیگ یک امیدهای کشور پشت سرمی‌گذاشت نتایج خوبی را در این لیگ نگرفتند تا خطرسقوط را بیخ گوش خود احساس کنند.
مطمئنا با تدابیر بهتری می‌شد این تیم را در لیگ یک امیدها حفظ کرد تا ضمن تقویت فوتبال پایه قزوین بازیکنان این تیم پشتوانه بزرگسالان شوند و در روزمبادا به داد این تیم برسند.
خاطره ناخوشایند دیگر ورزش قزوین برمی‌گردد به ناکامی کشاورز در لیگ یک فوتسال که بغض را در گلو سکته می‌دهد.
شاگردان «مجتبی مرادی» هم همانند کاسپین نتوانستند خودی نشان دهند و قهرمان باخت‌ها لقب گرفتند.
حالا فوتسال قزوین که روزگاری در لیگ برتر آقایی می‌کرد نماینده‌اش لبه پرتگاه لیگ دو قراردارد و ناچاریم بنویسیم مرگ فوتسال قزوین فرارسیده است.
فوتسالی که زمانی در کشور غوغا می‌کرد و حریف می‌طلبید حالا چه به روزگارش آمده که نماینده‌اش در لیگ یک، توجه کنید لیگ یک نه برتر، پول سفر به خارج از استان را ندارد و انگار عادت لعنتی باخت در این تیم نهادینه شده است.
فصل تلخ نمایندگان استان در رشته‌های تیمی در لیگ‌های کشوری با ناکامی تیم تحت مدیریت «محمود عبداللهی» کامل شد تا مثلث بدبیاری‌های دیارمینودری در ورزش‌های تیمی شکل گیرد تا به این نکته برسیم که تیمداری به قزوین نیامده است.
در کنار همه این ناکامی‌ها سپهرالکتریک توانست پرچم والیبال قزوین را بالاببرد تا شاگردان «پرویز معمارزاده» کمی از تلخی شکست‌های دیگر نمایندگان استان را کم کنند.
سپهرالکتریکی‌ها در آسمان لیگ دو درخشیدند تا نگین درخشان والیبال مغفول مانده قزوین در آسمان لیگ یک شوند.
هرچند بلندقامتان سپهرالکتریک می‌توانستند در خانه قهرمان این رقابت‌ها شوند و قامت والیبال قزوین را همانند قامت خود بلند کنند اما حضور این تیم پس از مدت‌ها در لیگ یک را باید به فال نیک گرفت.
البته فراموش نکنیم در سال‌های دور قزوین با آبگینه و پردیس در لیگ برتر والیبال ایران را تحت سیطره خود درآورده بود ولی حالا… ما را چه شده است.
هرچند در مقابل، در ورزش‌های انفرادی هم توفیقات ریز و درشتی در سال۹۴ داشته‌ایم که از آنها می‌توان به موفقیت‌های هرکول قزوینی‌ها در انتخابی المپیک۲۰۱۶ ریو که البته «احسان لشگری» چند مرحله دیگر را برای آفتابی‌شدن در تشک ریو دارد و مدال‌های رزمی‌کاران و کاراته‌کاهایمان و دعوت از «سعید مومنی» سنگربان مس سونگون ورزقان به تیم ملی فوتسال علی‌رغم اینکه در دقیقه نود از سوی ناظم‌الشریعه خط خورد تا خود را در ازبکستان نبیند و حضور چندباره «فاطمه اعتدادی» در تیم ملی فوتسال و … اشاره کرد.
اما این را هم فراموش نکنیم که در سال منتهی به المپیک ناکامی «ابراهیم برخورداری» مرد المپیکی قزوینی‌ها در هند که در المپیک ۲۰۱۲ لندن برنزی شده بود تیر خلاصی را به سمت امیدهای تیراندازی دیارمینودری شلیک کرد تا باورکنیم ابراهیم دیگر آن شکارچی سابق نیست.
هرچه بود سال۹۴ هم با تمام اتفاقات ریز و درشتش برای ورزش قزوین به پایان رسید و باید یک برنامه‌ریزی مدونی را در سال۹۵ برای این عرصه در قزوین درنظر بگیریم تا دیگر شاهد زنگ تفریح‌شدن برای استان‌های دیگر در این عرصه خطیر نباشیم.
سعید رسولی
