اگر قرار باشد با تحویل سال۹۵ خورشیدی، قزوین دیگری را تصور کنیم؛ شما این قزوین ایده‌آل را چطور در خیال‌تان می‌بینید؟ قزوینی که جای زیبایی برای زندگی خواهد بود و استانداردهای یک شهر مرفه و توسعه‌یافته را خواهد داشت.
از حاشیه به متن می‌آییم، قزوین من شهری است که در میان باغستان هزار‌ساله می‌درخشد، پس قزوین توسعه‌یافته‌ی من بر گستره باغستان‌هایش می‌افزاید و هر ساله با آغاز بهار و شکوفایی این بی‌کران زیبایی، جشن شکوفه‌ها را به‌عنوان یک فرصت بکر برای نمایش این میراث هزار‌ساله با غرور برپا می‌کند؛ اتفاقی که امروز در قزوین نایاب است.
• پس از عبور از میان باغستان سنتی به شهر وارد می‌شویم البته که با نقشه حساب شده راه‌ها، مسافران را از میان باغستان عبور دادیم تا شکوه درایت مردمان سرزمین کهن‌مان را نظاره‌گر باشند. حالا نوبت به بافت سنتی است که گنجینه‌ای ارزشمند را در خود نهان دارد.
• بافت سنتی نیازمند افزایش ارتفاع نیست، در قزوین توسعه یافته‌یِ انسان‌محور، افزایش تراکم در این بافت متوقف شده و خانه‌های قدیمی بازسازی شده با الهام از معماری منطقه، در کنار آثار فرهنگی و میراث معماری کهن به هم‌زیستی مسالمت‌آمیزی رسیده‌اند؛ کوچه‌ها همان صفا و سادگی را تداعی می‌کنند و کسی اجازه ندارد برای منفعت خود بافت سنتی را جایگزینِ آپارتمان‌های بی ریخت و سلولی نمایید.
• از جنوب که وارد شهر می‌شویم پس از تماشای مصلای قزوین که به سرسبزی سال‌های دورش رسیده، کاروانسرای قدیمی کنار چهار راه سپه نشسته که موزه‌ای برای تعزیه و اجراهای این هنر مذهبی قزوین شده است.
• خیابان سپه به‌عنوان قدیمی‌ترین خیابان مدرن، ما را به یکی از کهن‌سال‌ترین مساجد جامع ایرانی می‌رساند، مسجدی که همت کرده‌اند و بالاخره با تعمیر کاشی‌کاری‌های آن داربست‌های سی و چند ساله‌اش را به تاریخ سپرده‌اند.
• خیابان سپه با صلابت به عمارت عالی‌قاپو رسیده درختان کهن سال چنار در کنار مغازه‌های یکدست به خود می‌بالند؛ عالی‌قاپو حالا مجموعه‌ای عظیم است که به دوران رونقش شبیه شده، فضاهایی که بازسازی شده‌اند و در میانه شهر محلی برای اجتماع مردم در اعیاد؛ جشن‌ها و سوگواری‌های مذهبی هستند. تنها با کاربردی کردن مکان‌های کهن می‌توان به حفظ آنها کمک کرد.
• هنوز در میانه‌ی شهریم، کوشک به‌جا مانده از دورانی که شهر پایتخت ایران بوده نیز در گذر زمان نه تنها به زوال نرسیده بلکه با بازسازی نقاشی‌ها و منبت‌کاری پنجره‌ها دوباره به شکوه اولیه رسیده، آن سوتر در میانه‌ی باغی که بهار لاله‌زار می‌شود و در پاییز در بین درختان اقاقی و پیچ امین‌الدوله غرق رنگ است گراند‌هتل با اتاق‌هایی که هرکدام به منظره‌ای از چهلستون و چهار انبیا راه دارند خودنمایی می‌کند، کافه گراند‌هتل محلی برای نشست‌ها است و به رونق فرهنگی شهر می‌انجامد.
• همین که از در کافه گراند‌هتل بیرون می‌آیی سینما ایران را از دست نمی‌دهی که سالن‌هایش همیشه فیلم‌های تاریخ سینما را مرور می‌کنند و برای اهالی هنر فرصتی مغتنم هستند.
• سبزه‌میدان را که دور می‌زنیم نبش خیابان فردوسی ساختمانی پیر به خواب رفته، البته این تصویر امروزین این ساختمان است در قزوین توسعه‌یافته ساختمان بازسازی شده و کافه کتاب مطرحی است که هر هفته میزبان نویسندگان و شاعران ایرانی است.
• کمتر از صد قدم به سمت خیابان فردوسی نرفته‌ایم که سینما ملت باز هم نمایش فیلم دارد و با صندلی‌های هوشمند سیستم صوتی عالی و تصویری شفاف، سینمایی که در تمام سال‌ها فراز و فرود‌های سینما را تاب آورده و حالا پس از دوره‌ای خاموشی رونق گرفته است.
• چرخه زمانه چرخیده و اتفاقات مهمی رخ داده؛ دیگر برای نمایش مدرنیته در این شهر کسی میراث گذشته‌اش را ذبح نمی‌کند، ساختمان های‌قدیمی، با ارزش معماری یکی‌یکی رخت نو پوشیده‌اند مثل بهار که رخت نو به تن کهنه‌ی طبیعت می‌پوشاند و جلوه‌ای از طراوت را نشان می‌دهد. ساختمان بعدی که حالا خانه هنرمندان با گالری، سالن نمایش فیلم مستند و سن نمایش است نبش خیابان شهرداری در کنار مجتمع تجاری قرار دارد.
• باز هم در مرکز شهر به سمت بازار می‌رویم سعد‌السلطنه میزبان گردشگران است به هویت اولیه خود بازگشته، مهمان‌سرایی است که همیشه پذیرای گردشگران خارجی است.
• لیست آرزوها به طوماری بلند تغییر یافته، از تعداد کتابفروشی‌هایی که هر روز ماه می‌توان به یکی از آنها سر زد تا سالن‌های سینما و تئاتر و کنسرت که برای ۳۶۰ روز سال برنامه دارند و خالی نمی‌شوند.
• مناطقی از شهر که پیشترها کسی به آن اعتنا نمی‌کرد به سبب اجرای طرح‌های توسعه و تمرکز بر ارتقا فرهنگ، به محله‌های آرام، زیبا و متجدد شهری تغییر هویت داده‌اند با خانه‌هایی یک طبقه، حیاط‌های سرسبز و دسترسی به امکانات متناسب.
• مجتمع دانشگاهی– تحقیقاتی با تمرکز بر استعدادهای نخبه با امکان تبادلات علمی– فرهنگی، قزوین را در توسعه علمی، فرهنگی و هنری به برندی جهانی تبدیل کرده، رویدادی که به رونق اقتصادی – صنعتی نیز منجر شده است.
از حاشیه به متن می‌آییم، قزوین من شهری است که در میان باغستان هزار‌ساله می‌درخشد، پس قزوین توسعه‌یافته‌ی من بر گستره باغستان‌هایش می‌افزاید و هر ساله با آغاز بهار و شکوفایی این بی‌کران زیبایی، جشن شکوفه‌ها را به‌عنوان یک فرصت بکر برای نمایش این میراث هزار‌ساله با غرور برپا می‌کند؛ اتفاقی که امروز در قزوین نایاب است.
• پس از عبور از میان باغستان سنتی به شهر وارد می‌شویم البته که با نقشه حساب شده راه‌ها، مسافران را از میان باغستان عبور دادیم تا شکوه درایت مردمان سرزمین کهن‌مان را نظاره‌گر باشند. حالا نوبت به بافت سنتی است که گنجینه‌ای ارزشمند را در خود نهان دارد.
• بافت سنتی نیازمند افزایش ارتفاع نیست، در قزوین توسعه یافته‌یِ انسان‌محور، افزایش تراکم در این بافت متوقف شده و خانه‌های قدیمی بازسازی شده با الهام از معماری منطقه، در کنار آثار فرهنگی و میراث معماری کهن به هم‌زیستی مسالمت‌آمیزی رسیده‌اند؛ کوچه‌ها همان صفا و سادگی را تداعی می‌کنند و کسی اجازه ندارد برای منفعت خود بافت سنتی را جایگزینِ آپارتمان‌های بی ریخت و سلولی نمایید.
• از جنوب که وارد شهر می‌شویم پس از تماشای مصلای قزوین که به سرسبزی سال‌های دورش رسیده، کاروانسرای قدیمی کنار چهار راه سپه نشسته که موزه‌ای برای تعزیه و اجراهای این هنر مذهبی قزوین شده است.
• خیابان سپه به‌عنوان قدیمی‌ترین خیابان مدرن، ما را به یکی از کهن‌سال‌ترین مساجد جامع ایرانی می‌رساند، مسجدی که همت کرده‌اند و بالاخره با تعمیر کاشی‌کاری‌های آن داربست‌های سی و چند ساله‌اش را به تاریخ سپرده‌اند.
• خیابان سپه با صلابت به عمارت عالی‌قاپو رسیده درختان کهن سال چنار در کنار مغازه‌های یکدست به خود می‌بالند؛ عالی‌قاپو حالا مجموعه‌ای عظیم است که به دوران رونقش شبیه شده، فضاهایی که بازسازی شده‌اند و در میانه شهر محلی برای اجتماع مردم در اعیاد؛ جشن‌ها و سوگواری‌های مذهبی هستند. تنها با کاربردی کردن مکان‌های کهن می‌توان به حفظ آنها کمک کرد.
• هنوز در میانه‌ی شهریم، کوشک به‌جا مانده از دورانی که شهر پایتخت ایران بوده نیز در گذر زمان نه تنها به زوال نرسیده بلکه با بازسازی نقاشی‌ها و منبت‌کاری پنجره‌ها دوباره به شکوه اولیه رسیده، آن سوتر در میانه‌ی باغی که بهار لاله‌زار می‌شود و در پاییز در بین درختان اقاقی و پیچ امین‌الدوله غرق رنگ است گراند‌هتل با اتاق‌هایی که هرکدام به منظره‌ای از چهلستون و چهار انبیا راه دارند خودنمایی می‌کند، کافه گراند‌هتل محلی برای نشست‌ها است و به رونق فرهنگی شهر می‌انجامد.
• همین که از در کافه گراند‌هتل بیرون می‌آیی سینما ایران را از دست نمی‌دهی که سالن‌هایش همیشه فیلم‌های تاریخ سینما را مرور می‌کنند و برای اهالی هنر فرصتی مغتنم هستند.
• سبزه‌میدان را که دور می‌زنیم نبش خیابان فردوسی ساختمانی پیر به خواب رفته، البته این تصویر امروزین این ساختمان است در قزوین توسعه‌یافته ساختمان بازسازی شده و کافه کتاب مطرحی است که هر هفته میزبان نویسندگان و شاعران ایرانی است.
• کمتر از صد قدم به سمت خیابان فردوسی نرفته‌ایم که سینما ملت باز هم نمایش فیلم دارد و با صندلی‌های هوشمند سیستم صوتی عالی و تصویری شفاف، سینمایی که در تمام سال‌ها فراز و فرود‌های سینما را تاب آورده و حالا پس از دوره‌ای خاموشی رونق گرفته است.
• چرخه زمانه چرخیده و اتفاقات مهمی رخ داده؛ دیگر برای نمایش مدرنیته در این شهر کسی میراث گذشته‌اش را ذبح نمی‌کند، ساختمان های‌قدیمی، با ارزش معماری یکی‌یکی رخت نو پوشیده‌اند مثل بهار که رخت نو به تن کهنه‌ی طبیعت می‌پوشاند و جلوه‌ای از طراوت را نشان می‌دهد. ساختمان بعدی که حالا خانه هنرمندان با گالری، سالن نمایش فیلم مستند و سن نمایش است نبش خیابان شهرداری در کنار مجتمع تجاری قرار دارد.
• باز هم در مرکز شهر به سمت بازار می‌رویم سعد‌السلطنه میزبان گردشگران است به هویت اولیه خود بازگشته، مهمان‌سرایی است که همیشه پذیرای گردشگران خارجی است.
• لیست آرزوها به طوماری بلند تغییر یافته، از تعداد کتابفروشی‌هایی که هر روز ماه می‌توان به یکی از آنها سر زد تا سالن‌های سینما و تئاتر و کنسرت که برای ۳۶۰ روز سال برنامه دارند و خالی نمی‌شوند.
• مناطقی از شهر که پیشترها کسی به آن اعتنا نمی‌کرد به سبب اجرای طرح‌های توسعه و تمرکز بر ارتقا فرهنگ، به محله‌های آرام، زیبا و متجدد شهری تغییر هویت داده‌اند با خانه‌هایی یک طبقه، حیاط‌های سرسبز و دسترسی به امکانات متناسب.
• مجتمع دانشگاهی– تحقیقاتی با تمرکز بر استعدادهای نخبه با امکان تبادلات علمی– فرهنگی، قزوین را در توسعه علمی، فرهنگی و هنری به برندی جهانی تبدیل کرده، رویدادی که به رونق اقتصادی – صنعتی نیز منجر شده است.
فاطمه شریف‌نژاد
