عزلتنشینی خرم قزوینی آنگونه بود که بسیاری از قزوینیان او را از نزدیک نمیشناختند و اگر نبود همت والای محمدرضا امامقلی رییس حوزه هنری استان در برپایی آیین «حدیث خُرم» در تجلیل از این دانشیمرد و انتشار کتابی از سرودههای نغز و پرمغزش، به یقین هرگز دیگر متولیان فرهنگی این شهر، بهسراغش نمیرفتند و از ششدهه تلاش او در عرصههای مختلف ادبی، هنری و ورزشی تجلیل نمیکردند. «خرم قزوینی» را باید آخرین بازمانده نسل اساتید مکتب موسیقایی عصر قدیم و شاگرد بیبدیل نخبگان عرصه آواز و ترنم داوودی دانست؛ همو که مرحوم استاد احمد عبادی دربارهاش گفته بود: «اگر موسیقی ایران زنده به عارف قزوینی باشد قطعاً عارف قزوینی زنده به استاد خرم قزوینی است». روحش هماره شاد و یادش تا همیشه مانا.
خُرم قزوینی، فقدان هنرمندی ذوالفنون
استاد علیاکبر ثقفی قزوینی معروف به «میرزا علیاکبرخان خرمقزوینی» بیستونهم مهرماه امسال رُخ در نقاب خاک کشید و دیرینه شهر قزوین را در فقدان شاعری بلندآوازه، مرثیهسرایی توانا و موسیقیدانی برجسته قرار داد. گرانمایهمردی که در عزلت زیست و در خلوتِ خویش، تسلیم حق شد و جانبهجان آفرین سپرد.
لینک کوتاه : https://farvardinemruz.ir/?p=9506
- ارسال توسط : فروردین امروز
- 214 بازدید
- بدون دیدگاه