اویی که پاک‌دست‌ترین مدیر عالی‌رتبه نظام بود؛ گرچه در این سال‌ها، برخی کوشیدند خود را به ظاهر او بیارایند و «رجای‌ثانی» بنامند، اما هرگز به گرد پای او هم نرسیدند. «محمدعلی رجایی» در کودکی طعم تلخ یتیمی و فقر را چشید و در جریان مبارزه، زیر ماه‌ها شکنجه‌ی مستمر در کمیته مشترک ضد خرابکاری رژیم پهلوی، به خودسازی بی‌مانندی رسید و آن شد که هرگز، مانندی نخواهد داشت. یاد «رجایی» هماره باقی که هشتم شهریورماه، چهل‌ویکمین سالگرد شهادت مظلومانه این فرزند ِقزوین و چهره ماندگار ایران است.
رجایی؛ نماد پاکدستی و ساده‌زیستی
«اگر می‌خواهید به من خدمتی کنید، گهگاهی به یادم بیاورید که من همان محمدعلی رجایی فرزند عبدالصمد، اهل قزوین‌ام که قبلاً دوره‌گردی می‌کردم و در آغاز نوجوانی قابلمه و بادیه‌فروش بودم... و هر گاه دیدید که در من تغییراتی به وجود آمده و ممکن است خودم را فراموش کرده باشم، همان مشخصات را در کنار گوشم زمزمه کنید. این تذکر و یادآوری برای من از خیلی چیزها ارزنده‌تر است.» این سخنانِ یکی از مخلص‌ترین یاران انقلاب بود که زندگی بسیار ساده‌ای داشت و از دست‌فروشی و معلمی به ریاست جمهوری رسید.
لینک کوتاه : https://farvardinemruz.ir/?p=9364
- ارسال توسط : فروردین امروز
- 227 بازدید
- بدون دیدگاه
