گرچه یک سال پس از این یافتهها، با تشدید مشکلات اقتصادی و معیشتی ایرانیان، مشخص نیست که آیا میزان شادکامی ایرانیان هنوز در همان مقیاس «نسبتا شاد» قرار دارد، یا این مقیاس تفاوت کرده است، اما براساس نتایج مطالعه سال گذشته، بیشترین شادکامی در استان قم با رتبه ۴٫۳۴ و کمترین شادکامی از آن ِ استانهای سمنان و اصفهان با رتبه ۳٫۸۶ بود.
در حالی که این یافتهها همچنین گویای آن است که استانهای کرمان، اردبیل، زنجان، سمنان و اصفهان در پایینترین رتبههای شادکامی ایران قرار دارند؛ بالاترین رتبههای شادکامی بهترتیب مربوط به استانهای قم، سیستان و بلوچستان هرمزگان، تهران، چهارمحال بختیاری، قزوین و لرستان است.
نکته مهم پژوهشهای انجام شده به رابطه معنادار وضعیت شغلی (بیکاری یا شاغل بودن) و نیز سطح درآمد با شادکامی اشاره دارد؛ بهطوری که این دو مولفه عامل تعیینکننده در میزان شادکامی بوده است. پژوهشهای صورت گرفته نشان میدهد؛ نابرابری در درآمد و اشتغال میتواند منجر به نابرابری در شادکامی افراد شود که به باور پژوهشگران یکی از راههای مؤثر در بهبود شادکامی، رسیدگی به معیشت و اشتغال مردم است.
نتایج این پژوهش در حالی منتشر شد که پیش از این در مطالعه صورت گرفته در سال۹۶ در مورد احساس خوشی در بین مردم ایران؛ براساس پایش شاخصهای ملی محیط کسب و کار، قزوین در داشتن احساس خوش رتبه۱۸ را به خود اختصاص داده بود که به تعبیری یازدهمین استان غمگین کشور محسوب میشد!
موضوعی که یک کارشناس حوزه جامعه شناسی شهری، کالبد شهر قزوین را یکی از عوامل موثر در غمگینی و ناشادی قزوینیها بهرغم شادکامی نسبی مردم در سطح استان میداند.
محمدصادق نظامیان میگوید: روزهای نخست که وارد قزوین شده بودم، آب و هوای خوب آن برایم نویدبخش محیطی فعال و پویا بود، اما بعدها دریافتم این شهر با داشتن آب و هوای خوب هنوز از داشتن چند تفرجگاه وسیع و سرسبز محروم است و بوستان باراجین بهعنوان شاخصترین تفرجگاه این شهر نیز با درختانی خشک، فضایی غیرمفرح و فاقد واحدهای صنفی جهت عرضه خوراک نیز نتوانسته در جذب قزوینیها کمک موثری کند.
او میافزاید: تاریکی شهر قزوین معضل دیگری است که همانند یک پرده سیاه بر بیشتر نقاط شهر سایه افکنده و به غیر از چند خیابان مرکزی از جمله خیام، طالقانی و ولیعصر، بیشتر نقاط شهر، از نوروزیان گرفته تا خیابان شهیدبابایی، پونک، مینودر و غیاثآباد، شبها در تاریکی عمیقی فرو میروند و همین مساله برای مسافران و گردشگران یعنی پایان حیات و پویایی، که باید این مسایل مورد توجه عمیق مسئولان آن قرار گیرد.
این کارشناس با اشاره به تعطیلی زودهنگام واحدهای صنفی در قزوین اضافه میکند: متاسفانه مغازههای شهر همانند دستگاههای اجرایی کار میکنند؛ ساعت۱۰ صبح کرکره را بالا میزنند و ساعت۱۳ برای صرف ناهار به منزل میروند؛ عصرها نیز ساعت۱۷ مغازهها باز و در نهایت نیز فعالیت خود را تا ساعت ۲۱ ادامه میدهند. به غیر از این ساعتها، قزوین در خاموشی و تعطیلی اصناف فرو میرود و به نوعی شبهای آن بسیار خاموش و ساکت است.
نظامیان همچنین خاطرنشان میکند: در طراحیهای جدید شهری بر تقویت فضاهای عمومی به عنوان بستری برای پیوندهای اجتماعی تاکید شده و صاحبنظران معتقدند یک شهر پویا و سرزنده با کالبد مناسب و سوژههای شاد اثرات خیلی موثری در ایجاد نشاط شهروندان ایفا میکند.