در این شرایط که مسئولان محلی آن را «فوق قرمز» نامیدهاند، همچنان بیش از ۵۵درصد قزوینیها فارغ از هر گونه برخوردی، نه از ماسک استفاده میکنند و نه خود را مقید به رعایت فاصلهگذاری فیزیکی در ترددها و نشستها میدانند!
به گفته رییس دانشگاه علوم پزشکی قزوین، «امروز در بازار، مهمانیهای خانوادگی، مراسم ترحیم در آرامستانها و جلسهها و همایشهایی که در ادارات دولتی و در فضاهای بسته برگزار میشود میزان رعایت پروتکلهای بهداشتی به شدت پایین آمده که منجر به افزایش ابتلا و ایجاد وضعیت فوق قرمز در قزوین شده است.»
پیمان نامدار میافزاید: «اگر برخورد قاطع با کسانی که امنیت و سلامت اجتماعی را به خطر میاندازند، در دستور کار مدیریت استان قرار نگیرد، شرایط ما بدتر میشود و تا زمانی که نتوانیم رعایت پروتکلهای بهداشتی را در ادارات، اصناف و بین مردم حاکم کنیم، افزایش نرخ بیماری بیش از امروز برای ما بحران ایجاد خواهد کرد.»
وی با تاکید بر اینکه، در حال حاضر استان با داشتن رتبه چهارم کشور در زمینه بیماری کرونا در وضعیت فوق قرمز قرار دارد و این موضوع هشدار بسیار جدی برای مدیران و شهروندان قزوینی است؛ اضافه میکند: «اگر قزوین عملکرد مناسبی برای پیشگیری از بیماری کویید۱۹ داشت در شرایط کنونی قرار نداشتیم.»
این مسئول با بیان اینکه، امروز وضعیت قزوین از اسفند و فروردین نیز بدتر است، تصریح میکند: «با این وضعیت و در حالی که به لحاظ تعداد بیمارستان جزو چهار استان پایین کشور هستیم، شرایط به گونهای خواهد شد که بیمار روی زمین بماند، لذا باید بیمارستان صحرایی را راهاندازی کنیم، چراکه با همکاری نکردن بخش خصوصی، تا امروز بیمارستانهای غیردولتی حتی یک بیمار کرونایی را بستری نکردهاند.»
نامدار با اشاره به بالا بودن آمار فوتیهای کرونایی در استان تاکید میکند: «متاسفانه آمار بیماران دیابتی و دارای نقص و ضعف سیستم ایمنی در استان بالاست، به طوری که ۱۸درصد بیماری سرطانی کشور مربوط به قزوین است و در حوزه دیابت هم جزو دو استان کشور هستیم؛ با این وضعیت، علت فوت ۸۰درصد بیماران کرونایی همین بیماری زمینهای است. هر چند بحث کمبود زیرساختهای بیمارستانی هم علت دیگر این اتفاق است، به طوری که به دلیل همین کمبودها، ۲۰مریض در انتظار «آی سی یو» هستند.»
با آنچه رییس دانشگاه علوم پزشکی قزوین دردمندانه به آنها اشاره میکند، میتوان به این واقعیت دست یافت که استان نه فقط با بُحران تخت و بیمارستان و تجهیزات پزشکی روبروست، بلکه به دلیل ناکارآمدی مدیریتی در طول نزدیک به هشت ماه از شیوع ویروس کرونا، بیمارستانهای خصوصی در استان حتی حاضر به پذیرش یک بیمار کرونایی نشدهاند.
این ناکارآمدی را همچنین میتوان در عدم رعایت دقیق پروتکلهای بهداشتی در مراکز اداری، فرهنگی، اجتماعی و صنوف مختلف مشاهده کرد که اگر نظارت و برخورد موثری با متخلفان صورت میگرفت، امروز شاهد آن نبودیم که روزبهروز بر تعداد مبتلایان به این ویروس مهلک افزوده شود و نفسهای بیمارانی که در انتظار خالی شدن تخت چشم به «آی سی یو» دوختهاند، به شماره بیفتد.
شاید اگر آن هنگام که رییس دانشگاه علوم پزشکی قزوین در جلسه ستاد مقابله با کرونا، با بُغضی غریب از کمبود تجهیزات و عدم همراهی با کادر درمان سخن میگفت، عدهای از مدیران سر در گوشیهای خود نداشتند و در عالم دیگری سیر نمیکردند؛ حال و روز ما بهتر از این روزهای تلخ بود!
سیما بزاززادگان