کاراته، یکی از موفق‌ترین رشته‌های ورزشی استان در سال‌های اخیر، پرچم‌دار افتخار نه تنها قزوینیها که ایرانی‌هاست. وقتی از تبعیض برخی از فدراسیون‌های جهانی ورزش دل‌آزرده شده‌ایم و در این بین، پای تحریم هم به حوزه ورزش باز شده است؛ دلاورانی چون بهمن عسگری، با کسب مدال طلا در مسابقات جهانی، فریاد لیاقت جوانان با استعداد ایرانی را در گوشه و کنار دنیا سر می‌دهند. البته اگر بهمن، بتواند روند موفقیت خود را مانند مسابقات جهانی شیلی ادامه دهد و یک مدال رنگین دیگر کسب کند، برای دومین بار عازم المپیک۲۰۲۰ توکیو خواهد شد؛ افتخاری که اگر نصیبش شود، نام او را در ورزش قزوین و کاراته ایران جاودانه خواهد کرد.
دوم– این روزها در همه حوزه‌ها شاهد فشار همه جانبه به کشور برای تحمیل شرایط قدرتمندان هستیم که به حوزه ورزش هم تسری پیدا کرده‌است. گرفتن میزبانی از تیم‌های ایرانی در مسابقات جام باشگاه‌های آسیا و تحریک قهرمانان مدال‌آور مطرح کشور ازسوی فدراسیون‌های جهانی با وعده شرایط بهتر و… که منجر به پناهندگی معدودی از قهرمانان مطرح ورزشی به کشورهای دیگر شده، زنگ خطر را برای مسئولان ورزش به صدا درآورده‌است.
در شرایطی که فشارهای خارجی ورزشکاران صاحب‌نام را به ترک وطن تشویق می‌کند؛ بنابراین سیاست‌گذاران باید رویکرد حمایتی از قهرمانان ملی و نخبه کشور را بیش از گذشته مورد ارزیابی و بررسی قرار دهند. حمایت از ورزشکاران تنها مالی نیست، در واقع می‌توان با حمایت معنوی، از قهرمانان دست کم در استان تقدیر کرد تا آن‌ها را به ادامه فعالیت حرفه‌ای امیدوار کرد.
این درحالی است که ورزشکارانی در همین استان قزوین هستند که مهاجرت نکردند. رضا علیپور، اعجوبه صخره‌نوردی جهان، با حداقل امکانات و حمایت، مدال‌های مختلف جهانی کسب کرد و علی‌رغم پیشنهادات اغواکننده برای تغییر تابعیت ایستاد و به کشورش پشت نکرد. متولیان ورزشی باید از این ورزشکاران و قهرمانان حمایت همه جانبه کنند؛ چراکه هیچ قهرمان وطن‌پرستی اگر حداقل شرایط برایش فراهم شود، پرچم کشورش را با پرچمی دیگر عوض نخواهد کرد.
در زمانه‌ای که همگان برای حفظ وطن مسئولیت خطیری دارند، در حوزه ورزش هم مدیران باید تلاش خود را دوچندان کنند و دلخوش به خبرهای نمایشی نباشند که ثمری برای ورزشکاران ندارد و با رصد شرایط ورزشکاران و قهرمانان ورزشی به حل مشکلات و تنگناها بپردازند تا جلوی سوءاستفاده برخی افراد فرصت‌طلب را بگیرند. کسب مدال جهانی ورزشکار ایرانی و بالابردن پرچم ایران، غرور ملی را احیا می‌کند که آلام هموطنان را در این روزهای سخت اندکی تسکین می‌دهد و ایستادگی را دوچندان می‌کند که هیچ قدرت جهانی نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد. سیاست‌گذاران ورزشی استان! بستر این غرور ملی را فراهم کنید.
دوم– این روزها در همه حوزه‌ها شاهد فشار همه جانبه به کشور برای تحمیل شرایط قدرتمندان هستیم که به حوزه ورزش هم تسری پیدا کرده‌است. گرفتن میزبانی از تیم‌های ایرانی در مسابقات جام باشگاه‌های آسیا و تحریک قهرمانان مدال‌آور مطرح کشور ازسوی فدراسیون‌های جهانی با وعده شرایط بهتر و… که منجر به پناهندگی معدودی از قهرمانان مطرح ورزشی به کشورهای دیگر شده، زنگ خطر را برای مسئولان ورزش به صدا درآورده‌است.
در شرایطی که فشارهای خارجی ورزشکاران صاحب‌نام را به ترک وطن تشویق می‌کند؛ بنابراین سیاست‌گذاران باید رویکرد حمایتی از قهرمانان ملی و نخبه کشور را بیش از گذشته مورد ارزیابی و بررسی قرار دهند. حمایت از ورزشکاران تنها مالی نیست، در واقع می‌توان با حمایت معنوی، از قهرمانان دست کم در استان تقدیر کرد تا آن‌ها را به ادامه فعالیت حرفه‌ای امیدوار کرد.
این درحالی است که ورزشکارانی در همین استان قزوین هستند که مهاجرت نکردند. رضا علیپور، اعجوبه صخره‌نوردی جهان، با حداقل امکانات و حمایت، مدال‌های مختلف جهانی کسب کرد و علی‌رغم پیشنهادات اغواکننده برای تغییر تابعیت ایستاد و به کشورش پشت نکرد. متولیان ورزشی باید از این ورزشکاران و قهرمانان حمایت همه جانبه کنند؛ چراکه هیچ قهرمان وطن‌پرستی اگر حداقل شرایط برایش فراهم شود، پرچم کشورش را با پرچمی دیگر عوض نخواهد کرد.
در زمانه‌ای که همگان برای حفظ وطن مسئولیت خطیری دارند، در حوزه ورزش هم مدیران باید تلاش خود را دوچندان کنند و دلخوش به خبرهای نمایشی نباشند که ثمری برای ورزشکاران ندارد و با رصد شرایط ورزشکاران و قهرمانان ورزشی به حل مشکلات و تنگناها بپردازند تا جلوی سوءاستفاده برخی افراد فرصت‌طلب را بگیرند. کسب مدال جهانی ورزشکار ایرانی و بالابردن پرچم ایران، غرور ملی را احیا می‌کند که آلام هموطنان را در این روزهای سخت اندکی تسکین می‌دهد و ایستادگی را دوچندان می‌کند که هیچ قدرت جهانی نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد. سیاست‌گذاران ورزشی استان! بستر این غرور ملی را فراهم کنید.
امیر رجبی
