برهمین اساس با بررسی کارشناسانه در ورزش قزوین، چند رشته جزو اولویت‌هاست که البته توفیقاتی در گذشته در این رشته‌ها به دست آمده است؛ اما برای بررسی اقدامات انجام شده در رده‌های پایه باید نگاهی به وضعیت حال حاضر آن‌ها انداخت.
یکم؛ کشتی: آخرین ورزشکار و قهرمان کشتی قزوین «احسان لشکری» بود که با مدال برنز المپیک لندن سال‌ها کشتی قزوین را مغرور کرد و متاسفانه همین مساله باعث شد در این سال‌ها هیچ برنامه جامع و مناسبی برای کشف استعدادهای ناب در این رشته ارائه نشود؛ هرچند خود «احسان» آستین‌ها را بالا زد و با آماده کردن سالن کشتی تختی قزوین و راه‌اندازی کلاس‌های کشتی، روزهای بهتری را نوید داده و از سوی دیگر هیات کشتی هم با اعزام تیم‌ها به مسابقات کشتی بزرگسالان، نونهالان و نوجوانان انگیزه لازم را به کشتی‌گیران داده است؛ اما با همه این تلاش‌ها، هنوز کشتی قزوین برای تحول و پیشرفت در مسیر مطلوب قرار نگرفته و سرعت چندانی ندارد. اینجاست که دستگاه عریض و طویل ورزش قزوین باید وارد میدان شود و به کمک هیات بشتابد تا حداقل در رده‌های پایه شاهد کشف استعدادهای برتر باشیم و در آینده ثمرات آن را در ورزش قهرمانی ببینیم.
دوم؛ فوتسال: متاسفانه باوجود استعدادهای ناب و استقبال نوجوانان و جوانان قزوینی از این رشته ورزشی، به دلیل نبود تیم و باشگاه مطرحی که به رده‌های پایه توجه کند، خیل عظیمی از استعدادهای جوانان شهر به هدر می‌رود. با نگاه به نسل فوتسالیست‌های قزوینی می‌توان به این نتیجه رسید که بسیاری از آن‌ها بالای ۳۰سال دارند؛ یعنی هیچ کار زیربنایی در این رشته مفرح و مهم صورت نگرفته است و شوربختانه‌تر آنکه امروز قزوین باشگاه فوتسالیست‌پرور ندارد و این وضعیت را بس بغرنج‌تر می‌کند. این درحالی است که در سال‌های گذشته باشگاه‌هایی بودند که فوتسالیست پرورش می‌دادند، مانند تیم «بیمه حدیث» و مرحوم «صمیمی‌فر» که دیگر تکرار نشدند. اگر روند اینگونه ادامه پیدا کند، دیگر نامی از فوتسال قزوین باقی نخواهد ماند؛ اما با این همه کورسوی امید فوتسالیست‌های شهر، تیم «شهرداری قزوین» است که در لیگ دسته اول کشور حضور دارد. ولی به دلیل فشارها و انتظارات بسیار، این باشگاه هم نمی‌تواند به پرورش نونهالان و نوجوانان روی بیاورد؛ بنابراین به ناچار از بازیکنان باتجربه آن هم در سنین بالا استفاده می کند. البته اگر مسئولان این باشگاه آینده‌نگری را مدنظر قرار دهند، می‌توانند با تشکیل تیم‌های امید و نوجوانان، در فوتسال قزوین کاری ماندگار کنند.
با بررسی این دو رشته پرطرفدار، وضعیت سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی در رده پایه در دو رشته مطرح را مشاهده کردیم که زنگ‌های هشدار را به صدا درآورده است و اگر تصمیم‌گیران و سیاست‌گذاران ورزش به دنبال اعتلای ورزش هستند که حتما چنین است؛ باید تدابیر اساسی برای آن بیندیشند.
یکم؛ کشتی: آخرین ورزشکار و قهرمان کشتی قزوین «احسان لشکری» بود که با مدال برنز المپیک لندن سال‌ها کشتی قزوین را مغرور کرد و متاسفانه همین مساله باعث شد در این سال‌ها هیچ برنامه جامع و مناسبی برای کشف استعدادهای ناب در این رشته ارائه نشود؛ هرچند خود «احسان» آستین‌ها را بالا زد و با آماده کردن سالن کشتی تختی قزوین و راه‌اندازی کلاس‌های کشتی، روزهای بهتری را نوید داده و از سوی دیگر هیات کشتی هم با اعزام تیم‌ها به مسابقات کشتی بزرگسالان، نونهالان و نوجوانان انگیزه لازم را به کشتی‌گیران داده است؛ اما با همه این تلاش‌ها، هنوز کشتی قزوین برای تحول و پیشرفت در مسیر مطلوب قرار نگرفته و سرعت چندانی ندارد. اینجاست که دستگاه عریض و طویل ورزش قزوین باید وارد میدان شود و به کمک هیات بشتابد تا حداقل در رده‌های پایه شاهد کشف استعدادهای برتر باشیم و در آینده ثمرات آن را در ورزش قهرمانی ببینیم.
دوم؛ فوتسال: متاسفانه باوجود استعدادهای ناب و استقبال نوجوانان و جوانان قزوینی از این رشته ورزشی، به دلیل نبود تیم و باشگاه مطرحی که به رده‌های پایه توجه کند، خیل عظیمی از استعدادهای جوانان شهر به هدر می‌رود. با نگاه به نسل فوتسالیست‌های قزوینی می‌توان به این نتیجه رسید که بسیاری از آن‌ها بالای ۳۰سال دارند؛ یعنی هیچ کار زیربنایی در این رشته مفرح و مهم صورت نگرفته است و شوربختانه‌تر آنکه امروز قزوین باشگاه فوتسالیست‌پرور ندارد و این وضعیت را بس بغرنج‌تر می‌کند. این درحالی است که در سال‌های گذشته باشگاه‌هایی بودند که فوتسالیست پرورش می‌دادند، مانند تیم «بیمه حدیث» و مرحوم «صمیمی‌فر» که دیگر تکرار نشدند. اگر روند اینگونه ادامه پیدا کند، دیگر نامی از فوتسال قزوین باقی نخواهد ماند؛ اما با این همه کورسوی امید فوتسالیست‌های شهر، تیم «شهرداری قزوین» است که در لیگ دسته اول کشور حضور دارد. ولی به دلیل فشارها و انتظارات بسیار، این باشگاه هم نمی‌تواند به پرورش نونهالان و نوجوانان روی بیاورد؛ بنابراین به ناچار از بازیکنان باتجربه آن هم در سنین بالا استفاده می کند. البته اگر مسئولان این باشگاه آینده‌نگری را مدنظر قرار دهند، می‌توانند با تشکیل تیم‌های امید و نوجوانان، در فوتسال قزوین کاری ماندگار کنند.
با بررسی این دو رشته پرطرفدار، وضعیت سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی در رده پایه در دو رشته مطرح را مشاهده کردیم که زنگ‌های هشدار را به صدا درآورده است و اگر تصمیم‌گیران و سیاست‌گذاران ورزش به دنبال اعتلای ورزش هستند که حتما چنین است؛ باید تدابیر اساسی برای آن بیندیشند.
امیر رجبی
