شنیدیم آلبوم قاف عشق را مجددا اجرا می کنید؟
این اجرا در واقع بخشی از آلبوم قاف عشق است که در ایران و اروپا منتشر شد. به مناسبت روز جهانی مولانا، از گروه ما دعوت کردند که این آلبوم را اجرا کنیم. این آلبوم مجموعه ای است از آثار من و آقایان قربانی و خبازی، منتها آقای خبازی در این کنسرت با ما نیستند و به جای ایشان، اصغر عربشاهی تار می نوازد و زکریای یوسفی هم نوازنده تنبک است.
از جشنواره موسیقی استان بگویید که در همین روزها برگزار خواهد شد.
ششمین جشنواره موسیقی به صورت استانی، با شرکت ۳۰ گروه از پانزدهم تا هجدهم مهرماه در سالن مرکز تربیت معلم برگزار خواهد شد و این گروه ها در رشته های موسیقی ایرانی، ارکستال، مقامی و کوبه ای به اجرا خواهند پرداخت.
اعلام آمادگی ۳۰ گروه، نشان از وضعیت رو به رشد موسیقی استان دارد.
دقیقا، اما وقتی صحبت از موسیقی می کنیم، باید توجه کنیم که این وضعیت تابع چند رکن است. اول اینکه، گروه های موسیقی فعالیت داشته باشند که در حال حاضر همینطور است و خوشبختانه هر سال هم بهتر از سال قبل می شوند و در این میان، فارغ التحصیلان موسیقی به آنها اضافه می شوند و گسترش آموزشگاه ها هم باعث شده است که علاقمندان بیشتری جذب موسیقی شوند و طبعا در این تعداد زیاد، نخبگانی پیدا خواهند شد که گروه ها را قوی تر می کنند. نکته دوم، مخاطبین ما هستند، که خوشبختانه در این بخش هم وضعیت خوب است، منتها مشکل اساسی، نداشتن سالن است. واقعا حیف است شهری با این پیشینه فرهنگی و با توجه به اینکه قزوین یکی از قطب های موسیقی کشور است، از حداقل امکانات اجرای صحنه ای هم برخوردار نباشد. ما الان تنها سالن ۲۰۰ نفره کتابخانه امام خمینی (ره) را داریم که خیلی از گروه ها برای اجرا از این سالن استفاده می کنند که وضعیت مناسبی هم ندارد. برای کنسرت های بزرگتر نیز، یک سالن ششصد نفره داریم که این هم جوابگوی خیلی از گروه ها نیست و انتقال کنسرت به سالن های ورزشی و سالن هایی که استاندارد نیستند نه تنها به صلاح نیست که تبعات خودش را خواهد داشت. وقتی یک سوله را به سالن اجرای موسیقی تبدیل می کنید، به شعور مخاطب بی احترامی کرده اید و طبعا توقع خودتان را از مخاطب باید پایین بیاورید، هر چند مردم ما ثابت کرده اند که با کمترین امکانات هم، شنونده های خیلی خوبی هستند. اگر در خاطرتان باشد کنسرتی که همایون شجریان در سالن شهید بابایی برگزار کرد، در ابتدای بخش اول اجرای ایشان، برق قطع شد و ده دقیقه طول کشید که مجددا وصل شود. در این مدت، مردم خیلی هوشمندانه و با شعور بسیار بالا، به صورت ریتمیک دست زدند تا برق آمد، نه هیاهویی، و نه حتی سوت و اعتراضی، طوری که همایون شجریان به من گفت، مردم قزوین بهترین مخاطبینی هستند که تا به حال دیده ام.
بر همین اساس، فکر می کنم همه کسانی که دغدغه فرهنگ و هنر دارند، چه اداره ارشاد و چه متولیان دیگر، باید دست به دست هم بدهند تا سالن اجتماعات هزار یا هزار و پانصد نفره داشته باشیم. قزوینی ها نباید برای دیدن یک اجرای خوب، با هزینه بسیار بیشتر، دو ساعت در این جاده پر خطر به تهران بروند.
یک وقتی گفته بودید که دیگر در قزوین، سازی نخواهم زد!
در آن مصاحبه، حرف های من بدرستی منتقل نشد. حرف من این بود که انجمن موسیقی که خود من هم عضوش هستم، باید به وضعیت هنرمندان توجه کند. اگر به پیشکسوتان و اساتید و حتی به گروه های موسیقی توجهی نشود، با این وضعیت سالن و عدم حمایت از هنرمندان، دیگر کسی تمایلی به اجرا در قزوین نخواهد داشت. حتی اسم بردم از محسن آبفروش، نوازنده بسیار متبحر و چیره دست تار که از بزرگان موسیقی قزوین است، که در آستانه شصت سالگی هنوز بیمه نیست.
این اجرا در واقع بخشی از آلبوم قاف عشق است که در ایران و اروپا منتشر شد. به مناسبت روز جهانی مولانا، از گروه ما دعوت کردند که این آلبوم را اجرا کنیم. این آلبوم مجموعه ای است از آثار من و آقایان قربانی و خبازی، منتها آقای خبازی در این کنسرت با ما نیستند و به جای ایشان، اصغر عربشاهی تار می نوازد و زکریای یوسفی هم نوازنده تنبک است.
از جشنواره موسیقی استان بگویید که در همین روزها برگزار خواهد شد.
ششمین جشنواره موسیقی به صورت استانی، با شرکت ۳۰ گروه از پانزدهم تا هجدهم مهرماه در سالن مرکز تربیت معلم برگزار خواهد شد و این گروه ها در رشته های موسیقی ایرانی، ارکستال، مقامی و کوبه ای به اجرا خواهند پرداخت.
اعلام آمادگی ۳۰ گروه، نشان از وضعیت رو به رشد موسیقی استان دارد.
دقیقا، اما وقتی صحبت از موسیقی می کنیم، باید توجه کنیم که این وضعیت تابع چند رکن است. اول اینکه، گروه های موسیقی فعالیت داشته باشند که در حال حاضر همینطور است و خوشبختانه هر سال هم بهتر از سال قبل می شوند و در این میان، فارغ التحصیلان موسیقی به آنها اضافه می شوند و گسترش آموزشگاه ها هم باعث شده است که علاقمندان بیشتری جذب موسیقی شوند و طبعا در این تعداد زیاد، نخبگانی پیدا خواهند شد که گروه ها را قوی تر می کنند. نکته دوم، مخاطبین ما هستند، که خوشبختانه در این بخش هم وضعیت خوب است، منتها مشکل اساسی، نداشتن سالن است. واقعا حیف است شهری با این پیشینه فرهنگی و با توجه به اینکه قزوین یکی از قطب های موسیقی کشور است، از حداقل امکانات اجرای صحنه ای هم برخوردار نباشد. ما الان تنها سالن ۲۰۰ نفره کتابخانه امام خمینی (ره) را داریم که خیلی از گروه ها برای اجرا از این سالن استفاده می کنند که وضعیت مناسبی هم ندارد. برای کنسرت های بزرگتر نیز، یک سالن ششصد نفره داریم که این هم جوابگوی خیلی از گروه ها نیست و انتقال کنسرت به سالن های ورزشی و سالن هایی که استاندارد نیستند نه تنها به صلاح نیست که تبعات خودش را خواهد داشت. وقتی یک سوله را به سالن اجرای موسیقی تبدیل می کنید، به شعور مخاطب بی احترامی کرده اید و طبعا توقع خودتان را از مخاطب باید پایین بیاورید، هر چند مردم ما ثابت کرده اند که با کمترین امکانات هم، شنونده های خیلی خوبی هستند. اگر در خاطرتان باشد کنسرتی که همایون شجریان در سالن شهید بابایی برگزار کرد، در ابتدای بخش اول اجرای ایشان، برق قطع شد و ده دقیقه طول کشید که مجددا وصل شود. در این مدت، مردم خیلی هوشمندانه و با شعور بسیار بالا، به صورت ریتمیک دست زدند تا برق آمد، نه هیاهویی، و نه حتی سوت و اعتراضی، طوری که همایون شجریان به من گفت، مردم قزوین بهترین مخاطبینی هستند که تا به حال دیده ام.
بر همین اساس، فکر می کنم همه کسانی که دغدغه فرهنگ و هنر دارند، چه اداره ارشاد و چه متولیان دیگر، باید دست به دست هم بدهند تا سالن اجتماعات هزار یا هزار و پانصد نفره داشته باشیم. قزوینی ها نباید برای دیدن یک اجرای خوب، با هزینه بسیار بیشتر، دو ساعت در این جاده پر خطر به تهران بروند.
یک وقتی گفته بودید که دیگر در قزوین، سازی نخواهم زد!
در آن مصاحبه، حرف های من بدرستی منتقل نشد. حرف من این بود که انجمن موسیقی که خود من هم عضوش هستم، باید به وضعیت هنرمندان توجه کند. اگر به پیشکسوتان و اساتید و حتی به گروه های موسیقی توجهی نشود، با این وضعیت سالن و عدم حمایت از هنرمندان، دیگر کسی تمایلی به اجرا در قزوین نخواهد داشت. حتی اسم بردم از محسن آبفروش، نوازنده بسیار متبحر و چیره دست تار که از بزرگان موسیقی قزوین است، که در آستانه شصت سالگی هنوز بیمه نیست.
