نابغه ای در محاق گمنامی

یکی از این نوابغ، دکتر «محسن جهانگیری» است که در سال۸۱ به عنوان چهره‌ ماندگار فلسفی کشور مورد تقدیر قرار گرفته است. وی که استاد تمام دانشگاه تهران است، در سال۱۳۰۸ در روستای ضیاءآباد تاکستان پای به دنیا گذاشته و موفق شده است در سال۵۱ رساله دکترای خود را بگذراند و از همان سال به تدریس فلسفه غرب در این دانشگاه مشغول شود. کسانی که این استاد برجسته قزوینی را از نزدیک می‌شناسند همواره دو خصلت مثال‌زدنی در وی یافته‌اند؛ پایبندی به اصول اخلاقی و انضباط استوار علمی. دکتر جهانگیری در فاصله نیم قرن کوشش و پژوهش فلسفی، مقالات و کتاب‌های زیادی نگارش و ترجمه کرده‌‌ است که از جمله تالیفات وی می توان به دو اثر گرانسنگ؛ «احوال و آثار و آراء فرانسیس بیکن» و «محی‌الدین ابن عربی، چهره برجسته عرفان اسلامی» اشاره کرد.