با وجود اینکه گرافیک خواندید، اما به نقاشی روی آوردید!
من از کودکی نقاشی را خیلی دوست داشتم، هر چند نمی دانم چطور شد که با وجود این علاقه به سمت گرافیک رفتم. زمانی هم که گرافیک می خواندم، احساس می کردم خلأیی در من وجود دارد و برای پر کردن این خلاء، مجدداً به سمت نقاشی کشیده شدم. گرافیک، به گونه ای هنر سفارشی است، اما با نقاشی، احساس درونی خودم را اقناع می کنم و باورهایم را بر بوم نقاشی شکل می دهم.
اینکه با اصول گرافیک به صورت آکادمیک آشنا هستید، چقدر در نقاشی تان اثرگذار بوده؟
خیلی مؤثر بوده، چون فکر می کنم یک طراح گرافیک، به شدت می تواند خلاقانه تر و با دیدی متفاوت به موضوعات نگاه کند و بر همین اساس، داشته های من از گرافیک، خیلی در کار نقاشی من اثرگذار بوده است.
با چند اثر در دوسالانه نقاشی شرکت کردید؟
من با سه اثر؛ «دشت قزوین، بنای چهلستون و مسجد النبی.» و هیأت داوران جشنواره از میان بیشتر از هشتاد اثری که به بخش مسابقه راه پیدا کرده بودند؛ در بخش موضوعی، اثر «دشت قزوین» را به خاطر توجه به موقعیت تاریخی قزوین و آنچه که داوران «دیدِ خداگونه» از آن نام بردند، به عنوان اثر نخست برگزیده شد.
موضوع نقاشی هایتان در دوسالانه، در حوزه معماری و طبیعت هستند. چرا موضوع دیگر نه؟!
البته این سه کار، بخشی از یک مجموعه است که حدود ۲۰ تابلو از نقاط مختلف قزوین خواهد شد. از نقاطی که مهم هستند و برای آنکه از زاویه ای دیگر دیده شوند در این مجموعه خواهند بود که از جمله فدک، خیابان سپه و …
یعنی با این مجموعه به دنبال بازشناسی هویت شهری هستید؟
کارهای من، بیش از آنکه صرفا بازشناسی هویت شهری قزوین باشند، تمرکز بر محیط های شهری از نگاه یک پرنده است. نمایی که از فراز آثار، به آنها نگاه شده است. برای نمونه؛ گنبد مسجد النبی که ترسیم کرده ام، یک گنبد آنگونه که ما از زمین می بینیم نیست و به صورت یک دایره فیروزه ای رنگ دیده می شود.
به نظر می رسد این نگاه بیش از آنکه به دنبال آفرینش نقش باشد، در پی ترسیم باورهای فلسفه محور یا عارفانه بر بوم نقاشی است.
به نکته ای اشاره کردید که در واقع همان ضمیر ناخودآگاه من است که علاقه ام را به عرفان و معنویت می رساند. تصورم این است که همین کشش درونی، مرا به نقاشی کشاند و نگاه متفاوتم را باعث شد. و نکته دیگر اینکه، اصلا دوست ندارم با دیدی به موضوعات نگاه کنم که همه آنگونه می بینند. دید متفاوت مانند تصاویر ماهواره ای از نقاط مختلف زمین، که در عین رئال و واقعی بودن، انتزاعی هم هستند. مانند گنبد مسجد النبی که اشاره کردم.
فارغ از دوسالانه اخیر، آثارتان در حوزه گرافیک نمایش عمومی هم داشته است یا در مسابقه ای برگزیده شده اند؟
به صورت گروهی، تا حالا در تعداد زیادی نمایشگاه در قزوین، تهران و اصفهان شرکت داشته ام. به صورت انفرادی هم، نمایشگاه پوستر و تایپوگرافی برگزار کرده ام. در سال ۷۹ هم، طرح من در فراخوان شورای شهر قزوین برگزیده شد و الان نیز این آرم استفاده می شود و همین‌طور آرم شورای شهر محمدیه که از کارهای گرافیکی من است.
و حرف آخرتان…
نکته ای که به نظرم رسید این است که متاسفانه وضعیت نقاشی به لحاظ اقتصادی خیلی مناسب نیست. از یک‌سو، گرانی ابزار و وسایل کار و از سوی دیگر، نبودن بازاری برای فروش آثار. و به همین خاطر، بچه ها ناچار می شوند برای اینکه بتوانند به کارشان ادامه دهند، نمایشگاه هایی را در تهران برگزار کنند که شاید کارهایشان به فروش برود و یا اینکه به شغل غیر مرتبطی روی بیاورند که بتوانند نیازهای اقتصادی کار پر هزینه هنری شان را تامین کنند.
بی‌تا دارابی
