شاید همین مساله باعث شد تا وقتی من و همکلاسی‌هایم در مرکز اسلامی آموزش فیلمسازی شنیدیم «علیرضا خمسه» استاد نرمش و حرکات بدنی مرکز است، کلی حال کردیم. روز اول کلاسش، یک نکته دیگر هم فهمیدیم. بدن منعطفی دارد که به‌راحتی با آن روی صحنه می‌رود و طوری پانتومیم بازی می‌کند که انگار بدنش استخوان ندارد؛ البته وقتی در فیلم «شاید وقتی دیگر» بهرام بیضایی، نقش کوتاهی بازی کرد و در یک صحنه با حرکات پانتومیم از جلوی دوربین رد شد، با خودمان گفتیم، چرا اینقدر کوتاه؟ بعد هم خودمان را با ارادت زیاد به استاد بیضایی قانع کردیم. چند روز پیش، در جشنواره اسباب بازی‌ها، خمسه را پس از سال‌ها از نزدیک دیدم. گمانم مرا نشناخت؛ حق دارد، او پیرشدن موی من را ندیده، اما من تغییرات او را روی پرده سینما دنبال کرده‌ام.
حسن لطفی
