کافی است به تردد زائرانش دقت کنی؛ زائرانی که او را به صداقت پدرش امام جعفر صادق قسم می‌دهند، به دستان سه ساله کربلا، به شوق اجابت دعایشان می‌آیند، برای واسطه قرار دادن می‌آیند، حوضی در میانه حیاط می بینند به قصد قربت و به جا آوردن دو رکعت نماز زیارت وضو می‌گیرند، به جانب شرق می‌روند. فرقی ندارد از کدام دو در وارد شوند، یکی می‌رسد به شمال بقعه، دیگری به شرق بقعه. کتیبه بالای یکی از درها سال ۱۳۱۴ هجری قمری را نشان می‌دهد. سال ساخت بقعه سلطان سید محمد؛ سال‌هایی که حرم فقط صندوقی چوبی داشت و حیاطش در زمره آرامگاهان ابدی قرار داشت. حالا وضع فرق کرده است، داخل حرم آیینه کاری شده، در حیاط، ایوانی ساخته شده با اتاق‌هایی که حکم زائرسرا را دارد. برای رسیدن به این مامنگاه آرامش، راه زیادی نیست. کافی است عزم کوی آخوند داشته باشی. در میان کوچه‌ها و خانه‌های قدیمی و با صفای این محله حسش می‌کنی. چشم بچرخانی گنبد آجری‌اش را می‌بینی. پس شما را قزوین، خیابان مولوی، کوی آخوند فراموش مباد… .
الهام فرضعلی
