سینما این روزها اگر فیلم نمایش می‌دهد، دیگر شاهد هلهله و دست و سوت نیست. من ومایی که روزی از تخمه شکستن و پفک خوردن عده‌ای دلگیر بودیم، حالا دلگیر صندلی‌های خالی هستیم که تماشاگران ثابت سانس‌های مختلف سینما «بهمن» و»مهتاب» شده‌اند. گمان نمی‌کنم دیگر عاشق فیلمی پیدا شود که «ممد فردین» یا «ممد ایرج» صدایش کنند. گلزار و رادان و… چند صباحی دلبری کردند و… البته ناشکری نکنیم، فیلم بین‌ها این روزها خیلی بیشتر از آن روزها هستند. فیلم‌های مجاز و غیر مجاز بینندگان خودش را دارد. هنر هفتم حال و روزش خوب است. آنکه دل و دماغ ندارد، سینماست؛ سالن سینما!
حسن لطفی
