این حکایت شیرین و دلنشین را در عصر سلجوقیان شاعر بزرگ ایرانی جمال‌الدین ابومحمدالیاس¬بن¬یوسف معروف به نظامی گنجوی به زیور نظم آراسته و به یادگار گذارده.
و حالا پس از گذشت نزدیک به ۸ قرن حسن لطفی تلاش کرده این عاشقانه ماندگار را بازنویسی کند تا نسل امروز ایران بیشتر با این اثر آشنا شوند، در واقع این کتاب بخشی از مجموعه‌ای است که انشارات «کتاب پارسه» تحت عنوان «یکی بود یکی نبود» به منظور بازآفرینی قصه‌های متون کهن فارسی و برای آشنایی گروه-های مختلف سنی با آثار کهن ادب فارسی ارایه کرده است.
کتاب زبان ساده و شیوایی دارد و می‌کوشد تا هر چه بیشتر با اجداد قصه‌گویمان آشنا شویم.
تصویرگر کتاب «هاله پارسازادگان» و تصاویر نیز همپا و همقدم کلمات این کتاب، ما را به قلب قصه لیلی و مجنون می‌برد.
بی‌شک تورق این کتاب و مهربانی چشم‌هایتان با کلمات آن خالی از لطف نیست. پس کمی از آن را با هم می‌خوانیم؛
«می‌خواند. می‌رفت. می‌دوید. می‌ایستاد. حیوانات وحشی بیابان مجذوب این آدم برهنه شده بودند که حرکاتش عجیب و غریب بود. اگر غذایی به دست می‌آورد، اول سهم آنها را می‌داد. غذایش میوه درختان و ریشه گیاهان بود…»
و حالا پس از گذشت نزدیک به ۸ قرن حسن لطفی تلاش کرده این عاشقانه ماندگار را بازنویسی کند تا نسل امروز ایران بیشتر با این اثر آشنا شوند، در واقع این کتاب بخشی از مجموعه‌ای است که انشارات «کتاب پارسه» تحت عنوان «یکی بود یکی نبود» به منظور بازآفرینی قصه‌های متون کهن فارسی و برای آشنایی گروه-های مختلف سنی با آثار کهن ادب فارسی ارایه کرده است.
کتاب زبان ساده و شیوایی دارد و می‌کوشد تا هر چه بیشتر با اجداد قصه‌گویمان آشنا شویم.
تصویرگر کتاب «هاله پارسازادگان» و تصاویر نیز همپا و همقدم کلمات این کتاب، ما را به قلب قصه لیلی و مجنون می‌برد.
بی‌شک تورق این کتاب و مهربانی چشم‌هایتان با کلمات آن خالی از لطف نیست. پس کمی از آن را با هم می‌خوانیم؛
«می‌خواند. می‌رفت. می‌دوید. می‌ایستاد. حیوانات وحشی بیابان مجذوب این آدم برهنه شده بودند که حرکاتش عجیب و غریب بود. اگر غذایی به دست می‌آورد، اول سهم آنها را می‌داد. غذایش میوه درختان و ریشه گیاهان بود…»
حمیدرضا لطفی
