این مدرسه که دارای ۴ کلاس درس بود در سال ۱۲۸۳ خورشیدی آغاز به کار کرد. محل مدرسه در محوطه شرقی عالـی‌قاپو در نظر گرفته شد که پیـــش از آن به عنوان رختشویخانه مورد استفاده قرار می گرفت و از موقوفات باقــرخــــان سعدالسلطنه، حاکــم پیشین قزوین به شمار می‌رفت.
اعضای انجمن معارف، قاضی ارداقی را به سمت مدیریت مدرسه برگزیدند و وی نیز با یک ناظم، ۲ آموزگار و ۲ مستخـــدم، فعالیت‌های آموزشی مدرسه را آغاز کرد که به نام «امید» نام‌گــذاری شده بود. بودجه مدرسه از سوی اعضای انجمن و مختصر وجه دریافتی از شاگردان که عموماً از طبقات متوسط و مرفه قزوین بودند، تامین می‌شد. هرچند ناچیز بودن این بودجه، از موانع اساسی در گسترش فعالیت‌های نخستین مدرسه نوین این شهر به شمار می‌آمد.
افتتاح این مدرسه در عهدی که تنها امکان آموزشی برای کودکان، مکتب‌خانه‌های قدیمی بود، تحولی اساسی در ساختار آموزشی قزوین تلقی می‌شد؛ اندیشه‌ای که بدون فداکاری و شهامت آصف الدوله امکان‌پذیر نبود.
اعضای انجمن معارف، قاضی ارداقی را به سمت مدیریت مدرسه برگزیدند و وی نیز با یک ناظم، ۲ آموزگار و ۲ مستخـــدم، فعالیت‌های آموزشی مدرسه را آغاز کرد که به نام «امید» نام‌گــذاری شده بود. بودجه مدرسه از سوی اعضای انجمن و مختصر وجه دریافتی از شاگردان که عموماً از طبقات متوسط و مرفه قزوین بودند، تامین می‌شد. هرچند ناچیز بودن این بودجه، از موانع اساسی در گسترش فعالیت‌های نخستین مدرسه نوین این شهر به شمار می‌آمد.
افتتاح این مدرسه در عهدی که تنها امکان آموزشی برای کودکان، مکتب‌خانه‌های قدیمی بود، تحولی اساسی در ساختار آموزشی قزوین تلقی می‌شد؛ اندیشه‌ای که بدون فداکاری و شهامت آصف الدوله امکان‌پذیر نبود.
