بر اساس آمار موجود، از سال ۱۳۸۰ نه تنها تعداد سینماها که ۲ عدد است بیشتر نشده، بلکه حتی گنجایش آن ها به یکباره از هزار نفر به ۴۰۰ نفر کاهش یافته است.
این در حالی است که براساس استانداردهای جهانی به ازای هر ده هزار نفر باید یک سالن سینما وجود داشته باشد که در قزوین برای هر ۷۰۰هزار نفر یک سالن سینما وجود دارد.
به روایت مرکزآمار، شهرستان های دیگر استان قزوین، همچون آبیک، البرز، بوئین زهرا، تاکستان، هیچ سینمایی ندارند. در رابطه با سالن های وابسته به وزارت ارشاد، در ده سال گذشته از سال ۱۳۸۰ تا سال ۱۳۹۰، تعداد سالن های نمایش از ۴ به ۹ عدد افزایش یافته و گنجایش آن از ۵۴۶ به ۱۷۷۰ رشد کرده است.
اما مهدی رمضانی، معاون فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قزوین در گفت و گو با فروردین امروز معتقد است: « احداث سینما در حیطه وظایف بخش خصوصی است و دولت در این حوزه ورود پیدا نمی کند؛ البته تجهیز امکانات برای سینما برعهده اداره ارشاد است؛ اما تهیه ملک و ساخت بنا برعهده ی بخش خصوصی است. با وجود آنکه قزوین تنها دو سالن سینما دارد؛ اما رمضانی براین باور است که استان قزوین به لحاظ تماشاگر از حد استاندارد بالاتر است.
او می‌گوید: درحال حاضر ازحدود ۱۲۰۰ صندلی در سینماها تنها ۵۰۰ صندلی فعال است که ۱۳۴ هزار نفر تماشاگر دارد؛ اما با این وجود سینما داران از این مساله ناراضی هستند؛ چون برای آنها صرفه اقتصادی ندارد.
البته در بخش تئاتر هم شرایط چندان رضایت بخش نیست. شهر قزوین با وجود جمعیت ۵۴۰ هزار و ۱۸۷ خانوار، هم عرض با شهرستان البرز تنها ۲ سالن نمایش دارد، در حالی که بویین زهرا با ۱۵۵ هزار و ۸۸۹ خانوار، ۳ سالن دارد.
اما آنچه که در آمار موجود، باعث تعجب می‌شود، نسبت حجم تولید نمایش به مخاطبان آن است! به عنوان مثال، در سال ۱۳۹۰ با وجود دو برابر رشد در تولید برنامه های تئاتری که ۵۶۸ برنامه است، تنها 45590 تماشاگر داشته، در حالی که سال گذشته آن، یعنی در سال ۱۳۸۹ با وجود ۲۵۸ برنامه، تعداد تماشاگران که ۹۷ هزار و ۸۵۰نفر است.
در حالی تمام اجراهای تئاتر شهر قزوین درسالن کتابخانه ها انجام می‌شود که این شهر هیچ سالن تئاتر استانداردی ندارد.
البته ناصر ایزدفر، یکی از پیشکسوتان تئاتر قزوین هم در گفت و گو با «فروردین امروز» نبود سالن تئاتر استاندارد را یکی از معضلات تئاتر قزوین می‌داند: «جذب مخاطب نیازمند احداث سالن های نمایش زیبا با فضاهای مطلوب فرهنگی است. البته همین تعداد سالن هایی هم که از طرف کتابخانه ها به تئاتر اختصاص داده شده با استقبال عمومی همراه نیست و تنها در زمان جشنواره ها جان می‌گیرند».
ایزدفر معتقد است: امروزه تئاتر ما، تئاتر جشنواره ای شده است، به طوری که در سال، ۱۰۰ جشنواره تئاتر در کشور برگزار می‌شود که تاکنون هیچ کدام آنها تاثیری در جا انداختن نمایش در جامعه نداشته اند.
اما این همه ماجرا نیست. استان قزوین با تعداد بسیار کم کتابخانه هم مواجه است، به گونه ای که کتابخانه ها در طول ده سال گذشته در سراسر استان رشد چندانی به خود ندیده است.
براین اساس در سال ۱۳۸۰ در سراسر استان، تنها ۲۳ کتابخانه عمومی وجود داشته که درده سال آتی این تعداد تنها به ۲۷ عدد افزایش یافته است. آبیک با ۲ و قزوین با ۹ کتابخانه، پایین ترین و بالاترین تعداد را به خود اختصاص داده اند.
در مورد موسیقی هم زادگاه اقبال آذر، امروز تنها شاهد برگزاری کنسرت های موسیقی فصلی است و از نام مکتب قزوین چیزی باقی نمانده است. آن هم بدون داشتن حتی یک سالن کنسرت.
گرچه معاون فرهنگی ارشاد استان، این مساله را می‌پذیرد؛ اما تاکید می‌کند که ساخت چنین پروژه ای عزم استانی را می‌طلبد. البته نبود اعتبارات را از دیگر مسایل پیش رو برای احداث تالار شهر عنوان می‌کند که سه سال کلنگ آن به زمین خورده؛ ولی هنوز از احداث آن خبری نیست.
به گفته او، «سال ۹۱ سال ویژه ای برای تخصیص اعتبارات بوده است. در واقع به واسطه کاهش اعتبارات ملی به ویژه در بودجه های عمرانی، بسیاری از پروژه ها مسکوت مانده است.
هرچند رمضانی بر این باور است که «توسعه ی فرهنگی لزوما در ایجاد سالن نمایش و تالار خلاصه نمی شود و موفقیت های اخیر در حوزه تئاتر و موسیقی را شاهد مثال می‌آورد؛ اما با این همه آمارهای رسمی می‌گویند که حال زیر ساخت های فرهنگ استان چندان مناسب نیست.
این در حالی است که براساس استانداردهای جهانی به ازای هر ده هزار نفر باید یک سالن سینما وجود داشته باشد که در قزوین برای هر ۷۰۰هزار نفر یک سالن سینما وجود دارد.
به روایت مرکزآمار، شهرستان های دیگر استان قزوین، همچون آبیک، البرز، بوئین زهرا، تاکستان، هیچ سینمایی ندارند. در رابطه با سالن های وابسته به وزارت ارشاد، در ده سال گذشته از سال ۱۳۸۰ تا سال ۱۳۹۰، تعداد سالن های نمایش از ۴ به ۹ عدد افزایش یافته و گنجایش آن از ۵۴۶ به ۱۷۷۰ رشد کرده است.
اما مهدی رمضانی، معاون فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قزوین در گفت و گو با فروردین امروز معتقد است: « احداث سینما در حیطه وظایف بخش خصوصی است و دولت در این حوزه ورود پیدا نمی کند؛ البته تجهیز امکانات برای سینما برعهده اداره ارشاد است؛ اما تهیه ملک و ساخت بنا برعهده ی بخش خصوصی است. با وجود آنکه قزوین تنها دو سالن سینما دارد؛ اما رمضانی براین باور است که استان قزوین به لحاظ تماشاگر از حد استاندارد بالاتر است.
او می‌گوید: درحال حاضر ازحدود ۱۲۰۰ صندلی در سینماها تنها ۵۰۰ صندلی فعال است که ۱۳۴ هزار نفر تماشاگر دارد؛ اما با این وجود سینما داران از این مساله ناراضی هستند؛ چون برای آنها صرفه اقتصادی ندارد.
البته در بخش تئاتر هم شرایط چندان رضایت بخش نیست. شهر قزوین با وجود جمعیت ۵۴۰ هزار و ۱۸۷ خانوار، هم عرض با شهرستان البرز تنها ۲ سالن نمایش دارد، در حالی که بویین زهرا با ۱۵۵ هزار و ۸۸۹ خانوار، ۳ سالن دارد.
اما آنچه که در آمار موجود، باعث تعجب می‌شود، نسبت حجم تولید نمایش به مخاطبان آن است! به عنوان مثال، در سال ۱۳۹۰ با وجود دو برابر رشد در تولید برنامه های تئاتری که ۵۶۸ برنامه است، تنها 45590 تماشاگر داشته، در حالی که سال گذشته آن، یعنی در سال ۱۳۸۹ با وجود ۲۵۸ برنامه، تعداد تماشاگران که ۹۷ هزار و ۸۵۰نفر است.
در حالی تمام اجراهای تئاتر شهر قزوین درسالن کتابخانه ها انجام می‌شود که این شهر هیچ سالن تئاتر استانداردی ندارد.
البته ناصر ایزدفر، یکی از پیشکسوتان تئاتر قزوین هم در گفت و گو با «فروردین امروز» نبود سالن تئاتر استاندارد را یکی از معضلات تئاتر قزوین می‌داند: «جذب مخاطب نیازمند احداث سالن های نمایش زیبا با فضاهای مطلوب فرهنگی است. البته همین تعداد سالن هایی هم که از طرف کتابخانه ها به تئاتر اختصاص داده شده با استقبال عمومی همراه نیست و تنها در زمان جشنواره ها جان می‌گیرند».
ایزدفر معتقد است: امروزه تئاتر ما، تئاتر جشنواره ای شده است، به طوری که در سال، ۱۰۰ جشنواره تئاتر در کشور برگزار می‌شود که تاکنون هیچ کدام آنها تاثیری در جا انداختن نمایش در جامعه نداشته اند.
اما این همه ماجرا نیست. استان قزوین با تعداد بسیار کم کتابخانه هم مواجه است، به گونه ای که کتابخانه ها در طول ده سال گذشته در سراسر استان رشد چندانی به خود ندیده است.
براین اساس در سال ۱۳۸۰ در سراسر استان، تنها ۲۳ کتابخانه عمومی وجود داشته که درده سال آتی این تعداد تنها به ۲۷ عدد افزایش یافته است. آبیک با ۲ و قزوین با ۹ کتابخانه، پایین ترین و بالاترین تعداد را به خود اختصاص داده اند.
در مورد موسیقی هم زادگاه اقبال آذر، امروز تنها شاهد برگزاری کنسرت های موسیقی فصلی است و از نام مکتب قزوین چیزی باقی نمانده است. آن هم بدون داشتن حتی یک سالن کنسرت.
گرچه معاون فرهنگی ارشاد استان، این مساله را می‌پذیرد؛ اما تاکید می‌کند که ساخت چنین پروژه ای عزم استانی را می‌طلبد. البته نبود اعتبارات را از دیگر مسایل پیش رو برای احداث تالار شهر عنوان می‌کند که سه سال کلنگ آن به زمین خورده؛ ولی هنوز از احداث آن خبری نیست.
به گفته او، «سال ۹۱ سال ویژه ای برای تخصیص اعتبارات بوده است. در واقع به واسطه کاهش اعتبارات ملی به ویژه در بودجه های عمرانی، بسیاری از پروژه ها مسکوت مانده است.
هرچند رمضانی بر این باور است که «توسعه ی فرهنگی لزوما در ایجاد سالن نمایش و تالار خلاصه نمی شود و موفقیت های اخیر در حوزه تئاتر و موسیقی را شاهد مثال می‌آورد؛ اما با این همه آمارهای رسمی می‌گویند که حال زیر ساخت های فرهنگ استان چندان مناسب نیست.
