اگر برای من آب نداشته باشد، برای تو که نان دارد!

نقل شده است، «حاج میرزا آقاسی»، صدر اعظم محمد شاه قاجار، به دو مقوله ساخت توپ های جنگی و حفر قنات علاقه فراوانی داشت. افزایش تعداد توپ های جنگی را موجب تقویت ارتش و حفر قنات را عامل اصلی توسعه کشاورزی می دانست. هر وقت فراغتی پیدا می کرد به سراغ مقنیان می رفت و آنها را در حفر چاه و قنات تشویق و ترغیب می کرد.
روزی حاجی میرزا آقاسی برای بازدید یکی از قنات ها رفته بود تا از عمق چاه مادر و میزان آب آن آگاهی حاصل کند. مقنی اظهار داشت: «تا کنون به آب نرسیده ایم و فکر نمی کنم در این چاه رگه آبی وجود داشته باشد.» حاجی گفت :«به کار خودتان ادامه دهید و مایوس نباشید.» چند روزی از این مقدمه گذشت و مجددا حاج میرزا آقاسی به سراغ آن چاه رفت و از نتیجه حفاری سوال کرد. مقتنی که به حُسن تشخیص خود اطمینان داشت در جواب حاجی گفت: «قبلا عرض کردم که کندن چاه در این محل بی حاصل است و به آب نخواهیم رسید.»
دفعه سوم که حاجی میرزا آقاسی برای بازدید چاه مادر رفت، مقنی سر بلند کرد و گفت: «حضرت صدر اعظم، باز هم تکرار می کنم که این چاه آب ندارد و ما داریم برای کبوترهای خدا لانه می سازیم ! صلاح در این است که از ادامه حفاری در این منطقه خودداری شود.»
حاجی میرزا آقاسی که به حفر قنات عشق و علاقه عجیبی داشت و گوش او در این مورد به حرف نفی بدهکار نبود با شنیدن جمله اخیر که مقنی اظهار داشته بود از کوره در رفت و فریاد زد: «مردک! به تو چه مربوط است که در این زمین آب ندارد، اگر برای من آب نداشته باشد برای تو که نان دارد».